ลาก่อนแล้วนะ

ลาก่อนแล้วนะ แม่สาวคนกล้าหน้าเด้ง

วิถีเส็งเคร็งของฉันมันน่าเหนื่อยหน่าย

ผมยาวรุงรังหน้าตาเกรอะกรังซังกะตาย

เก็บขี้ยางขายหากินกันไปวันวัน

ไร้อนาคต น่าหดหู่ใจใช่ไหม

เพื่อนเขา..มีรถคันใหญ่ผ่อนงวดควันดำแข่งกัน

คนไร้ความคิด ไร้มิตร ไร้เพื่อนเสียงลั่น

ชูแก้วเมรัยชนกัน สำหรับฉัน…ไม่มี

ถ้าเรา…ไม่พอใจกันและกัน

อยู่ไปนานวัน สักวันก็คงไม่ดี

ข้อจำกัด อดทน ถึงวันล้นปรี่

ก็คงถึงที่สองเราต้องลาสักวัน

ไปดีเถอะนะ ฉันจะไม่เศร้านานหรอก

แค่อยากจะบอก คิดถึงเมื่อไรก็มา

ฉันยังยืนอยู่ที่เดิมไม่ไกลสายตา

รักแล้วต้องลาเรื่องธรรมดาของโลกฯ

๒๕๖๕๐๓๒๙

๐๘.๐๐ น.