๙๔๕. ความสุขกับปัจจุบัน
ความสุขกับปัจจุบัน…ควรฝึกชีวิตในทุก ๆ วัน ตั้งแต่ในวัยเด็ก ให้มีชีวิตที่มีความสุข ๆ ในแบบฉบับของแต่ละคน…แมันว่าในแต่ละคนนั้นจะมีวิถีชีวิตที่ไม่เหมือนกัน เช่น สภาพแวดล้อมที่เกิดมาไม่เหมือนกัน บางคนมีครอบครัวที่ยากจน มีครอบครัวที่มีปัญหา มีครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์ คือ ไม่มีพ่อ-แม่…บางคนมีครอบครัวที่ร่ำรวย มีความพร้อมของการใช้ชีวิต…ซึ่งนั่นหมายถึงว่า คนเราเกิดมานั้น เลือกไม่ได้ที่จะเกิดมาตามใจเราต้องการ เพราะใคร ๆ ก็ต้องการที่จะเกิดมาในครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ร่ำรวย สุขสบาย…แต่ในชีวิตจริงนั้น หาใช่เป็นเช่นนั้นไม่ มิมีที่เกิดมามนุษย์ในแต่ละคนแทบจะเรียกว่าทุกคนที่เกิดมามีชีวิตที่สมบูรณ์แบบ…แต่ในความที่ไม่สมบูรณ์แบบ ชีวิตสามารถเรียนรู้ได้จากบทเรียนต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเราเอง…การเรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ ทำให้เราสามารถนำสิ่งที่เรารู้นั้นมาพัฒนา ปรับปรุง เปลี่ยนแปลง ประยุกต์ใช้กับชีวิตของเราให้ดียิ่งขึ้น สำหรับตัวของเราเอง
การที่มนุษย์เกิดมาบนความแตกต่างกันนั้น เป็นไปได้เนื่องเราไม่สามารถเลือกเกิดมาในครอบครัวที่อุดมสมบูรณ์ได้…แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่เมื่อเราเติบโตขึ้นมาแล้ว เราสามารถกระทำด้วยสองมือสองขา ด้วยกำลังแรงใจ แรงกายของเราเองได้…ด้วยการกระทำที่ซื่อสัตย์ สุจริต กระทำแต่สิ่งดีงามให้กับชีวิตของเราเอง เพราะสิ่งเหล่านี้จะบ่มเพาะจิตใจ และหล่อหลอมจิตใจของเราเอง เป็นภูมิคุ้มกันที่ดีได้ในอนาคต และสิ่งที่ที่ตามมา นั่นคือ การเรียกสิ่งเหล่านี้ว่า “การมีความสุขใจ” ซึ่ง ความสุขทางใจกับความสุขทางกาย นั่นคือ การไม่เป็นโรคภัย ไข้เจ็บ สามารถมีชีวิตให้ดำรงอยู่บนโลกใบนี้ได้ด้วยกายที่เจ็บป่วย มีร่างกายที่แข็งแรงไปพร้อม ๆ กับ การสร้างให้ใจมีความสุข มิจำเป็นต้องมีวัตถุอื่น เช่น เงิน ทอง เข้ามาสนับสนุน อาจมีบ้างแต่ก็เพียงแค่เลี้ยงชีวิตให้พอดำรงอยู่ได้พอประมาณ
ไม่ว่าเราจะมีเงินทอง มากหรือน้อย เราก็สามารถมีความสุข ณ ปัจจุบันได้ด้วยตัวของเราเอง หากเรารู้จักการประมาณตนเอง พึงพอใจในตนเองกับสิ่งที่เรามี…หากอยากได้ (คือได้เพื่อการดำรงชีพ) ก็ลงมือหาแบบสุจริต ไม่ทำให้เป็นทุกข์ต่อตนเองและผู้อื่นก็พอแล้ว…หากสังเกตดูว่า “ความสุข” ไม่ว่าจะช่วงวัยไหน ๆ แม้ยามเป็นเด็กที่เราไม่มีเงินมากพอ เราก็มีความสุขของเราในวัยเด็ก พอเมื่อในวัยเรียนหนังสือ เราก็จะมีความสุขกับการได้เรียนหนังสือ คือ ทำหน้าที่และมีความรับผิดชอบกับวัยเรียนของตัวเราเอง…เมื่อเรียนหนังสือจบ ก็หางานทำ ขนาดในตอนแรก ๆ เมื่อทำงานเรายังได้รับเงินเดือนน้อยอยู่ เป็นเพียงเริ่มต้นของชีวิตในการหาเงินทองเพื่อเลี้ยงชีพ ในตอนนั้น เราก็มีความสุขในช่วงวัยของเราเอง…จวบจนวัยทำงาน - วัยเกษียณ เราก็มีความสุข ณ ในแต่ละช่วงวัยของเราเอง…ยิ่งเรามองหันกลับไปดูรายทางที่ผ่านมา เราก็มีความสุขในแต่ละรายทางที่ผ่านมา เพราะเรามีความสุขกับปัจจุบันเสมอมา
จึงเรียกได้ว่า “ความสุข” จะเกิดขึ้นตลอดเวลา ไม่ว่าช่วงวัยใดของการเกิดมาเป็นมนุษย์ ดังนั้น จึงสามารถบอกได้ว่า มนุษย์จงมีความสุข ณ ปัจจุบัน…การทำงาน ดิ้นรน หาเงิน ทอง เพียงแค่เพื่อนำมาดำรงชีพให้อยู่ได้กับโลกใบนี้ และจบมีความสุข ณ ปัจจุบันก็เพียงพอแล้ว ที่ได้เกิดมาบนโลกมนุษย์ เพราะชีวิตมนุษย์ มีเพียงแค่ว่า “เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และสุดท้ายก็ดับไป” เท่านั้นเอง จงเรียนรู้กับการเกิดมาเป็นมนุษย์ให้มาก ๆ และพร้อมกับใช้ชีวิตในการยอมรับความจริงให้มากขึ้น…รวมถึงรู้จักหน้าที่ความรับผิดชอบให้มากว่าตัวเราเองเมื่อเกิดมาแล้วมีหน้าที่และความรับผิดชอบกับสิ่งใด จงทำหน้าที่ในแต่ละบทบาทให้ดีที่สุด ให้สมกับการได้เกิดมาใช้ชีวิตบนโลกใบนี้
******************************
ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕
ความเห็น (2)
เป็นความสุข ที่ฉายชัดของความเป็นชีวิต อย่างที่สุดครับ
ขอบคุณค่ะ คุณแผ่นดิน ชีวิตคนเราก็เท่านี้เอง หากเรามีความเข้าใจในความเป็นจริงของชีวิตค่ะ