ชีวิตที่พอเพียง ๔๑๒๕. ลูกสาวพาไปเที่ยววัดแล้วไปกินกุ้ง

ช่วงเดือนธันวาคม ๒๕๖๔ ลูกสาว ๓ คนอยู่กันพร้อมหน้า เขานัดกันว่าต้องเลี้ยงวันพ่อ นัดได้วันจันทร์ที่ ๖ ธันวาคมที่เป็นวันหยุดราชการ ไปเที่ยววัดนิเวศธรรมประวัติ บางปะอิน ซึ่งมีโบสถ์ที่สร้างแบบโบสถ์คริสต์แห่งเดียวในประเทศไทย

ลูกสาวคนกลางเคยไปมาแล้ว จึงเป็นผู้นำทางได้อย่างดี ความสนุกอยู่ที่การนั่งกระเช้าไฟฟ้าข้ามแม่น้ำไปยังวัด ไปถึงก็มีเณรขับรถกอล์ฟให้บริการพาเที่ยวบริเวณ พร้อมคำอธิบาย แล้วพาไปปล่อยไว้ที่โบสถ์ ให้เข้าชมและถ่ายรูป มีคนไปเที่ยวมากพสมควร แต่ไม่ถึงกับจอแจ

ข้อสนใจของผมคือ ที่วัดนี้มีโรงเรียนวัดนิเวศธรรมประวัติ ที่รับสามเณรจากที่ต่างๆ มาเรียนและอาศัยอยู่ที่วัดกว่า ๒๐๐ รูป แถมยังมีวิทยาลัยเสริมทักษะอาชีพ เพื่อปูพื้นฐานอาชีพให้แก่สามเณร ที่เมื่อสึกออกไปจะได้มีทักษะด้านอาชีพ

สามเณรที่ทำหน้าที่สารถีและไกด์ เรียนจบ ม. ๖ แล้ว และกำลังเรียนปริญญาตรี ที่มหาวิทยาลัยสงฆ์ มหาจุฬาฯ วังน้อย วันหยุดก็มาทำหน้าที่สารถีและไกด์ ฟังคำอธิบายและโต้ตอบแล้วก็ชื่นใจ ว่าโรงเรียนนี้ได้สร้างพลเมืองที่มีคุณภาพให้แก่บ้านเมือง สามเณรสองรูปที่ผมได้คุยด้วยบวชมาแล้ว ๑๐ ปี เป็นแฝดสามจากสุพรรณบุรี รูปหนึ่งกำลังเรียนสาขาศึกษาศาสตร์ และจะมาเป็นครูที่นี่

เที่ยววัดแล้วไปที่ร้านเรือนไทยกุ้งเผา ไปถึง ๑๑.๑๕ น. คนแน่นแล้ว สาวน้อยเกิดความจำดี จำได้ว่าเมื่อปีที่แล้วก็ไปกิน ดังเล่าที่ (๑) คราวนี้เราสั่ง ซี่โครงหมูทอดกระเทียมพริกไทย ทอดมันกุ้ง ปลาทับทิมทอดน้ำปลา ต้มยำปลาคังน้ำใส ทอดมันปลากราย กุ้งเผา ก้ามกุ้งผัดบร็อกคอลี่ อร่อยทุกจาน และแน่นอน จารพิเศษคือกุ้งแม่น้ำเผา ราคาตัวละ ๕๐๐ บาท ลูกสาวแย่งกันเลี้ยงพ่อแม่

กินเสร็จไปเที่ยววัดพุทไธสวรรค์ ไปซื้อโรตีสายไหม อาบีดีน แล้วกลับบ้าน ระหว่างทางแวะซื้อกุนเชียงและของฝากที่ร้านปึงหงี่เชียง ที่ถนน ๓๔๗

วิจารณ์ พานิช

๗ ธ.ค. ๖๔