ในวัน..จวน จะสิ้นปี….และ จะ คืบคลาน กัน ต่อไป …เป็น..ปีหน้า..
ตัวเลข คงเปลี่ยนไป เพราะ มนุษมนา..ได้กำหนดขึ้นมา.. เป็น..ตัวเลข..วัน เดือน ปี..
ฟ้า ..คงมืดๆและสว่าง..ทุกวัน ไม่..เหมือนกันสักวัน..เดี๋ยวหนาว เดี๋ยว ร้อน เดี๋ยวแล้ง.เดี๋ยว น้ำท่วม น้ำแข็งละลาย เดี๋ยวไฟไหม้..ป่า..น้อยใหญ่….ต้นไม้..ราบ.. พนาสูญ….
เป็นอยู่เช่นนั้นเอง
“ช่อ ดอกไม้ ที่เธอ ถือมา”
ถูกวางฝาก รักไว้..ให้ กันและกัน..ในวันสิ้นปี…และปีใหม่ที่จะมีมา…เมตตาเป็นเครื่องค้ำ จุนโลก..ประดับไว้ในโลกา..ณ.วันนี้…..สุขขีๆไร้โรคา..เป็นความหวังของชีวิต…ถั่วถ้วน..มีชัย..เทอญ…
ดอกอะไรครับยาย เสียบไว้ในรูหู อยากจะรู้ว่าดอกไม้นั้น ซ่อนกลิ่นบานเย็นหรือจะเป็นมะลิวัลย์ 555