อำเภอพรานกระต่ายมี "เมี่ยง" จะเรียกอาหารหรือขนมดี? ถ้าให้จัดกลุ่ม น่าจะเป็นประเภทอาหารว่างกระมัง การทำและการกินเมี่ยงของคนอำเภอพรานกระต่ายมีลักษณะเฉพาะ ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ ทั้ง ๒ แบบ
แบบหนึ่งเรียก "เมี่ยง" ใช้เนื้อมะพร้าวแก่หั่นซอยเป็นชิ้นเล็ก ๆ แล้วคั่วจนเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล กินกับใบเมี่ยงหรือใบชาที่ผ่านการนึ่งและหมักมาก่อน ที่ว่าเป็นเอกลักษณ์ เพราะแม้จะเคยเห็นที่อื่นทำคล้ายกันอย่างนี้มาบ้าง แต่รสชาติมักจะออกหวานกว่ามาก
อีกแบบเรียก “เมี่ยงคำ” แตกต่างจากแบบแรก ทั้งวิธีทำและส่วนประกอบ ได้แก่ รองด้วยใบชะพลู วางกุ้งแห้ง ถั่วลิสงคั่ว ตะไคร้ซอย มะนาว หอมแดง ขิง พริกขี้หนู ซึ่งหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ โปะทับด้วยเส้นหมี่ขาวทอด โรยหน้าด้วยมะพร้าวขูดและเต้าเจี้ยวผัด ซึ่งปรุงรสมาแล้วจนเข้มข้น
เอกลักษณ์เมี่ยงคำพรานกระต่าย ไม่ออกหวานเหมือนที่อื่น ไม่ได้ราดด้วยน้ำเชื่อม ไม่ใช้มะพร้าวคั่ว ไม่ได้ห่อส่วนผสมด้วยใบชะพลูให้เป็นก้อนสามเหลี่ยม แล้วเสียบด้วยไม้ลูกชิ้นเหมือนที่เห็นขายทั่ว ๆ ไป
การกินจะจัดวางมาในถาดเป็นคำ วิธีการก็ยกใบชะพลูรวบส่วนประกอบทั้งหมดเข้าด้วยกัน เพื่อกินเป็นคำ ๆ ไป
(ภาพประกอบ : Nakoi Namai, Sommai Maon)
ไม่มีความเห็น