ธมฺมนีติ ๑๑๐ มิตฺตกถา แถลงมิตร

ธมฺมนีติ ๑๑๐ มิตฺตกถา แถลงมิตร

    ภาษิตของพ่อ

ธมฺมนีติ ๑๑๐ มิตฺตกถา แถลงมิตร

ปทุมํว มุขํ ยสฺส  วาจาจนฺทนสีตลํ
มธุ ติฎฐติ ชิวหคฺเค
หทเยสุ หลาหลํ ฯ
ตาทิสํ โนปเสเวยฺย  ตํ มิตฺตํ ปรอวชฺชเย ฯ

ผู้ใดใบหน้าบาน  เปรียบก็ปานดอกกมุท
วาจาเยือกเย็นดุจ  ดังไม้จันทน์หอมหนักหนา
ผู้นั้นมีน้ำผึ้ง  แตะติดตรึงปลายชิวหา
ในจิตน้ำพิษกล้า  พึงหลีกหลบอย่าคบมัน

ถอดความ

ผู้ใดมีใบหน้าเบิกบาน ราวกับดอกบัว มีคำพูดเยือกเย็นราวกับไม้จันทน์หอม มีคำพูดอันอ่อนหวานราวกับมีน้ำผึ้งติดที่ปลายลิ้น ส่วนภายในใจมียาพิษอันร้ายแรง บุคคลเช่นนี้ควรหลีกเลี่ยงไม่คบหา

อธิบายศัพท์

ดอกกมุท : ดอกบัวสีขาว บานในเวลากลางคืน

ไม้จันทน์หอม : ไม้ต้นขนาดเขื่อง มีตามป่าชื้น มีเนื้อไม้ ดอก หรือผลหอม ใช้ทำยาไทยและปรุงเครื่องหอม

ชิวหา : ลิ้น

ดอกมะลิวัลย์

ขอบคุณภาพประกอยจากอินเทอร์เน็ต