แบบอย่าง?

ปุจฉา : คิดอย่างไรกับพระคู่นี้? 

วิสัชนา : บทบาทพระในสังคมควรนำญาติโยมเรื่องหลักธรรม ละโลภ โกรธ หลง อะไรพวกนี้ ปัจจุบันนอกจากไม่สามารถนำ หลายกรณีพระเอาอย่างญาติโยมด้วยซ้ำ ชาวบ้านควรมีโอกาสปฏิบัติดีปฏิบัติชอบแบบพระ มิใช่ให้พระมาตามความยึดติดของชาวบ้านเสียเอง 

แล้วอย่างนี้สังคมจะมีพระไปทำไม? เมื่อไหร่ความสงบสุขจะเกิด? พระคู่นี้ก็อีกลักษณะหนึ่งที่ถูกกลืนโดยวิถีของญาติโยม

ไม่น่าใช่การสอนธรรมะอีกรูปแบบหนึ่ง แค่ทำมาหากินในคราบพระที่เราเห็นอยู่ดาษดื่น แน่จริงควรสึกมาทำกิจการเฉกเช่นฆราวาสจึงจะยุติธรรมและเป็นธรรมต่อศรัทธาคน

ปุจฉา : แล้วทำไมผู้คนติดตามมากมาย? 

วิสัชนา : เท่าที่เห็นคนรุ่นใหม่มักสนใจติดตามเรื่องไร้สาระ ตลกโปกฮา ทะลึ่งตึงตัง เล่นมุก เอามันอยู่แล้ว ซึ่งเป็นเหตุผลเดียวกับที่ไม่เคยเชื่ออุดมการณ์ของม็อบเด็กต่างๆที่ออกมาประท้วงเลย 

ครูที่แต่งตัวบ้าๆบอๆมาสอนเด็ก สร้างความตลกขบขัน เพียงดึงดูดความสนใจ ยังคิดว่าไม่ได้เรื่องไม่ได้ราว นี่ยิ่งเป็นพระด้วย 

ครูต้องสง่างาม ภูมิฐาน น่าศรัทธา น่าเชื่อถือ สุภาพ เป็นตัวอย่าง..มิใช่แค่ตัวโจ๊ก ขายขำ ซึ่งภาพรวมหรือระยะยาวไม่มีทางสำเร็จในการสอนเด็กๆ

ไม่อย่างนั้นคงมีพระมีครูอย่างนี้มาแต่โบร่ำโบราณแล้ว ไม่เชื่อทั้งสองท่านจะขนาดอัจฉริยะ เป็นผู้เปลี่ยนโฉมการเผยแผ่ธรรมะแก่คนรุ่นใหม่