ฉันดีใจมากที่ตัวเองมีหนังสือ เรไรรายวัน เล่ม 3 แล้ว มีคนเคยถามว่า ทำไมบันทึกของฉันมีแต่ความสุข ทำไมไม่บันทึกเรื่องเศร้าเรื่องที่เสียใจ ต้องบอกว่าเคยเขียนนะ แต่ไม่ได้เขียนทุกเรื่อง เพราะว่าเวลาโตไปกลับมาอ่านมันก็จะน่าเบื่อ เพราะว่ามีแต่เรื่องเศร้า ถ้าวันหน้ามีความสุขแล้วต้องอ่านบันทึกเศร้า ๆ ก็อาจจะทำให้ไม่มีความสุขเลยก็ได้ แล้วถ้าเขียนเรื่องความเศร้า คนอื่นก็จะเศร้าไปด้วยเวลามาอ่าน
เรไร รายวัน
ติดบันทึกของเด็กสาวคนนี้งอมแงม บางครั้งทำให้คิดถึงตอนเราเป็นเด็ก ภาษา สิ่งที่ถ่ายทอดออกมา บางทีก็ชวนอมยิ้มในวัยไร้เคียงสา ในตอนที่เราเป็นเด็กเท่าเรไร ถ้าฝึกเขียนบันทึกตั้งแต่ตอนนั้น คงมีหลายเรื่องราวที่ชวนให้อมยิ้มกับมัน ที่เลือกหยิบบันทึกนี้ของเรไรมา เพราะอยากจะบอกตัวเองว่า บางทีสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา ก็คงมีทั้งความทุกข์ และก็ความสุข แต่ถ้าเราเลือกที่จะหยิบความสุขขึ้นมา คงทำให้เรานึกถึงและมีความสุขไม่น้อย
ไม่มีความเห็น