ทาสฮัก

ฮักนิรันดร

ฮักอีหยังฮักกะด้อสิขอจื่อจำจด อดทนฮักบ่ลืมพอดี้ หนีผู่ใด๋

หนีพ้อสิขอจำไปตลอดฮอดมื้อ

ตายกะจือได้บ่ไลฮ่างห่างใจฮักเกิดได้เพราะเหตุเสนห์พาตัณหาเห็นหัวใจปิ่นไปตามช่วงความหึงหวงมาพร่อมบ่ยินยอมให้ไผฮ่วม

ความฮักมืดครอบหน้าเป็นบ้ากะบ่ปาน บ่หย่อนย้านผู้ใด๋บอกบ่มีฟัง

บ่มีหยังมาขวางแผ่นดินหรือฟ่าปรารถนาเพียงเจ้าบ่เอาไผมาผ่า

สิบซาติยังน่อยหน้าความบ้าหลื่น

แผ่นดินสติแตกบ่สิ้นธรรมะหนีไกล เอาแต่ใจโตเองอยากบ่มีเวลาสิ้น หมดแผ่นดินเหลือฟ้านาคายังอยู่สวรรค์เหนือแผ่นฟ้ายมใกล้กะทะทองความถืกต้องตามฮีตประเพณีดีกับงามบ่คึดนำพอน่อยคอยอย่างเดียวคือเจ้าเนาว์นำบ่ให้เกี่ยงขอเพียงอยู่ฮ่วมแจ้งแลงเซ่าอย่าห่างกายฮักอยู่ได้เกิดจากใจหยุดบริสุทธิ์คำคึดยึดใจบ่ไหวดิ้นจินตนาเหลือไว่เพียงนัยเดียวหนึ่งฮักคึดถึงแต่เจ้าบ่เอาแล่วผู้อื่นไผฮักหยุดไว่ฯ