ห้องรับแขก

ความคิดจะปลูกต้นไม้เมื่อหลายปีก่อน ด้วยอยากได้ความร่มรื่นไว้พักพิงในวัยอยู่บ้านหรือไม่ได้ไปทำงานแล้ว มาพร้อมๆกับที่นั่ง ที่นอน ตามจุดต่างๆใต้ร่มไม้ทั่วทั้งบริเวณ วันทั้งวันถ้าไม่มีธุระปะปัง ตั้งใจจะขลุกอยู่แต่ในที่แห่งนี้ 

ช่วงเริ่มต้นที่ต้องมาดูแลรดน้ำ ตัดหญ้า บางครั้งพากันหลบร้อนด้วยการมุดคลานเข้าไปนั่งใต้ร่มพะยูงต้นที่ใหญ่กว่า แต่ก็ยังไม่สูงพอจะให้พวกเราเดินเข้าไปใต้ต้นได้อย่างสง่าผ่าเผย ตรงนี้จึงเป็นที่แรกที่ซื้อม้านั่งมาตั้งไว้เป็นที่ระลึก 

จากนั้นที่นั่งม้าหินอ่อนอีกสองชุด ถูกขนมาจากบ้านหลังเดิมด้วยความทุลักทุเล หล่นแตกไปบ้างอย่างน่าเสียดาย ทำให้เหลือแค่ชุดเดียว แต่สุดท้ายก็ลงตัว ได้ห้องรับแขกกลางแจ้งตามที่คิด เนื่องจากบ่ายแก่ๆบริเวณนี้ร่มตลอดในทุกฤดู มุมตัวบ้านจะบังแดดให้พอดิบพอดี 

ปกติลมกลางทุ่งโบกโบยไม่ขาดสายอยู่แล้ว เสียงนกนานาชนิดที่ขับกล่อม แดดอ่อนๆยามเย็นอีกที่ช่วยสร้างสีสันบรรยากาศให้ห้องรับแขกนี้น่านั่งเล่น น่าพักผ่อน

ที่สำคัญจะมีเจ้าขนุนและมะขามมาคอยอารักขาเป็นเพื่อนพูดคุยพอให้ไม่เหงาเสมอๆด้วย (ฮา) 

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

ดีค่ะ ทำเร็ว มีความสุขเร็วค่ะ

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

ขอบคุณมากครับ