ปลาวาฬไม่ใช่ปลา แต่เป็นแมวตัวแรกของฉัน

สวัสดีค่ะ วันนี้ฉันจะมาเล่าเรื่องแมวของฉันค่ะ ซึ่งเป็นแมวตัวแรกในชีวิตที่เอามาเลี้ยงเอง จริง ๆ ก็ช่วยกันเลี้ยงกับพี่สาวของฉันค่ะ น้องเป็นแมวที่ฉันกับพี่ไปซื้อมาจากเพื่อนของเพื่อนพี่สาวฉัน เป็นแมวพันธุ์เปอร์เซีย เพศเมีย 3 สี ดำขาวน้ำตาล ผสมสีมั่วๆค่ะ

ขอเกริ่นๆที่มาของน้องก่อน ด้วยความว่าพี่สาวกับฉันชอบแมวมากค่ะ ได้แต่เล่นแมวของคนอื่นไปทั่ว อยู่ ๆ พี่สาวของฉันเหงา ๆ ประกอบกับเพื่อนของเพื่อนพี่ที่เลี้ยงแมว แมวของเขาคลอดลูกพอดี พี่สาวก็สนใจมากเลยได้มาถามฉันว่าสนใจไหม ซึ่งในคลอกนั้นมีด้วยกัน 3 ตัว สีขาว 2 ตัว สีดำผสมหมน ๆ 1 ตัว ตอนเห็นรูปฉันก็ชอบน้องสีดำหมนๆเลยค่ะ เลยบอกว่าเอาตัวนี้เลย เราเลยได้ทำการจองน้องและรอน้องหย่านมแม่จึงได้รับน้องมาเลี้ยงเอง ในวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2563 (02/02/2020) แล้วได้มโนตั้งวันเกิดน้องเป็นวันนี้เลยเพราะเลขวันมันสวย เท่ดี ซึ่งจริง ๆ น้องเกิดวันที่ 8 ธันวาคม 2562

และน้องได้มีชื่อว่า ‘ปลาวาฬ’ จะบอกว่าจำไม่ได้แล้วว่าทำไมถึงตั้งชื่อนี้ แต่น่าจะเพราะว่าตอนนั้นเป็นช่วงวง Whal & Dolph กำลังฮิตและเป็นวงที่ฉันชอบฟังเพลงเลยได้มีการนำชื่อเสนอพี่ว่าเอาชื่อไหนดี? ปลาวาฬ? โลมา? ฉลาม? และพี่ฉันก็ได้เลือก ‘ปลาวาฬ’ ที่รู้ว่าไม่ใช่ปลาแต่ก็ยังจะเอามาตั้งชื่อเป็นสองพยางค์เพราะน่ารักดี และหวังจะเลี้ยงให้ตัวอ้วน ๆ ใหญ่ ๆ เหมือนวาฬ

ในตอนนั้นพี่ฉันเรียนสถาปัตยกรรมที่ม.ธรรมศาสตร์ รังสิต ปี 4 ส่วนฉันเรียนอยู่ปี 1 ม.ศรีนครินทรวิโรฒ ซึ่งต้องมาอยู่เรียนที่องครักษ์อยู่หอใน เราเลยได้ทำการเลี้ยงวาฬที่หอพักของพี่ฉัน ตอนที่ได้รับวาฬมาเลี้ยงคือน้องตัวเล็กมาก ๆ เท่าฝ่ามือของฉันเลยค่ะ และน้องก็ดูจะอ่อนแอ ๆ เลยต้องไปหมอบ่อย ๆ คือน้องเป็นเชื้อราค่ะ มีขึ้นทั้งแถวหู หางเลยต้องค่อยอาบน้ำ ทายาให้ตลอดเลยค่ะ โดนจับโกนขนหางก็โดนมาแล้ว หางเป็นหนูเลย

ซึ่งคนที่ต้องดูแลก็ต้องเป็นพี่สาวฉันเพราะเป็นคนอยู่ดูวาฬตลอด ฉันสามารถมาหาวาฬได้แค่ช่วงเสาร์ อาทิตย์ หรือช่วงที่ฉันว่างเท่านั้น และจะบอกว่าช่วงตอนปลาวาฬเด็ก ๆ พี่ฉันบ่นจะพาวาฬไปทิ้งที่วัดตั้งหลายรอบค่ะ เพราะน้องดื้อมาก (ดื้อแบบเด็ก ๆ) ด้วยความที่ว่าเราซื้อน้องต่อมาจากคนรู้จัก น้องเลยไม่ได้รับการฝึกที่ดีเรื่องการเข้าห้องน้ำโดยใช้กระบะทรายเหมือนแมวที่ซื้อจากฟาร์มแมวทั่วไป น้องเลยมีการฉี่เรี่ยราดโดยเฉพาะฟูกที่นอน น้องฉี่บนที่นอนอยู่เป็นเดือนเลย พวกเราต้องหาน้ำยามาทำความสะอาดฟูก ตากฟูกไม่ให้มีกลิ่นเพื่อไม่ให้น้องมีฉี่ซ้ำ พยายามจับน้องให้ฉี่ในกระบะทรายก็แล้ว น้องก็ยังมาฉี่บนที่นอนอีก ตอนนั้นถึงกับจนปัญญามาก ๆ แทบจะหาที่ฝึกแมวแล้วจะพาน้องไปเลยละ ส่วนพี่ฉันบอกได้เลยว่า จะพาน้องไปวัดค่ะ ฮ่า ๆ คือฉันเข้าใจพี่นะคะ ด้วยความว่าพี่เขาเรียนปี 4 มีโปรเจคใหญ่ที่ต้องทำส่ง เครียดเรื่องเรียนไม่พอต้องมาเครียดเรื่องแมวอีก แต่ความจริงฉันคิดว่า น้องน่าจะเรียกร้องความสนใจหน่อย ๆ ค่ะ แบบพี่มันมีต้องไปทำงานที่คณะกลับดึกบ่อย ๆ เลยมีช่วงที่น้องต้องอยู่ตัวเดียวเลยน่าจะมีอาการต้องการคนดูแลประมาณนั้น เพราะน้องฉี่บนที่นอนอย่างเดียว อย่างอึน้องก็ไปอึที่กระบะทรายมีบ้างที่ไม่กลบอึ แต่อันนี้พอฝึกได้ค่ะ ช่วงนั้นฉันแทบจะนั่งรถมาหาน้องบ่อยมากค่ะ เพราะพี่ต้องเรียน ทำงานหนักส่ง ถ้าจำไม่ผิดตอนนั้นเริ่มจะมีไวรัสโควิด-19เริ่มระบาดด้วย ทำให้มีการเรียนออนไลน์เลยได้มาอยู่หอพี่แล้วค่อยเลี้ยงน้องแทนค่ะ พอมีคนอยู่กับน้องบ่อย ๆ น้องก็ไม่ฉี่บนที่นอนแล้ว น้องก็กลายร่างมาเป็นแมวขี้อ้อน ชอบมานอนด้วยค่ะ

และแล้วในตอนเริ่มโต ช่วงตอน 4-5 เดือนที่ปลาวาฬมาอยู่ด้วย ปลาวาฬก็ได้เจอกับเพื่อนใหม่ เป็นแมวของเพื่อนพี่สาวฉันได้มาอยู่ด้วยเกือบเดือน แมวตัวนั้นชื่อว่า ‘เซโร่’ แมวพันธุ์เมนคูน เพศผู้ อายุประมาณ 2 ปี น้องก็ได้มีเพื่อนเล่น พอได้อยู่เล่นด้วยกันเหมือนน้องจะได้นิสัยที่คล้าย ๆ กับเซโร่มาด้วยคือ ความปากไม่ตรงกับใจ ซึนเดเระ ความอยากเล่นด้วยแต่ก็ทำเบลอ ๆ คาบของเล่นมาให้แล้วไปนอนมองไกล ๆ ความมาอยู่ใกล้ ๆ แต่ไม่ให้จับ

แล้วช่วงจบปี 4 ก็เป็นช่วงที่พี่กับฉันต้องย้ายออกจากหอ ก็คือต้องกลับมาอยู่บ้านค่ะ น้องวาฬที่อยู่แต่ในห้องต้องมาอยู่บ้านที่มีอะไรน่าตื่นเต้นเพิ่มขึ้นสำหรับน้อง เพราะเริ่มมีพื้นที่ให้วิ่งเล่นเยอะขึ้น แต่จริง ๆ น้องเป็นแมวขี้ตื่น ขี้ตกใจคนแปลกหน้าหรือเสียงรถเสียงคนพูดคุย เวลามีใครมาจะชอบวิ่งไปซ่อนตัว คงเป็นเพราะตอนเลี้ยงที่หอพี่ น้องแทบจะไม่เคยเจอคนอื่นเลยนอกจากพี่และฉัน

ส่วนในตอนนี้ ปลาวาฬก็อายุ 1 ปี กับอีก 2(4) เดือนแล้ว ฉันเปิดเทอมมาอยู่หอใกล้มหาลัย น้องได้มาอยู่หอกับฉัน เพราะพี่สาวฉันไปต่างประเทศ น้องเลยได้มาอยู่หอกับฉัน พอเป็นแมวโตฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าทำไมความขี้อ้อนตอนเด็ก ๆ ถึงได้หาย และมีแต่ความขี้รำคาญส่งมาให้กับฉัน แตะตัวก็ไม่ได้มีแต่จะเดินหนี ยกอุ้งมือน้อย ๆ ตบฉัน แต่น้องก็มีมุมอ้อนของน้องคือตอนหิวนั้นเอง ที่อ้อนประจำทุกวันคือการปลุกฉันตอนเช้าเพื่อให้ลุกมาให้อาหาร น้องจะชอบมาปลุกช่วง 6 โมงเช้าในทุก ๆ วัน ซึ่งถึงง่วงยังไงก็ต้องลุกมาให้ เพราะเจ้าตัวจะก่อกวนการนอนของคุณไม่หยุด ทั้งเลียหน้า มานอนทับอก เดินเหยียบวนเวียนรอบตัวคุณเพื่อให้ลุกมาให้อาหารให้ได้ ความทาสในเรือนเบี้ยก็ต้องยอมค่ะ อีกตอนคือ ตอนอยากเล่นของเล่นด้วยมาก ๆ น้องจะเข้าหาเป็นพิเศษ จะคาบของมาใกล้ ๆ นั่งมอง เพื่อให้ฉันลุกมาเล่นเหวี่ยงของเล่นให้ได้กระโดดจับ ส่วนเวลาอื่นก็จะหนีไปนอนและนอนทั้งวัน ลุกมากินอาหารกลับไปนอน ออกไปนอนมองฟ้าที่ระเบียง สร้างโลกของตัวเองขึ้นมาไม่ให้ฉันได้เข้าไปก่อกวนพอไปเล่นด้วยก็จะลุกหนี แต่ปลาวาฬก็ยังเป็นแมวที่น่ารักและรักมาก ๆ สำหรับฉันค่ะ ถ้าไม่ได้เจอน้องนาน ๆ ก็คิดถึง ถึงน้องน่าจะไม่คิดถึงฉันก็ตาม และนี้ก็เป็นเรื่องทั้งหมดของ ‘ปลาวาฬ’ ที่เป็นชื่อของแมวตัวแรกของฉัน

การใช้ชีวิตกับการเลี้ยงแมวก็ไม่มีอะไรมากมาย แค่ตื่นมาให้อาหาร, ค่อยเก็บอึเก็บฉี่ในกระบะทราย, ต้องกวาดพื้นตลอดไม่งั้นเศษทรายแมวที่ตกพื้นจะเละเทะ(ถึงจะมีพรมดักทรายแมวก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย), ต้องหวีขนให้น้องทุก ๆ วันเพราะน้องแมวขนยาวต้องผลัดขนตลอด ไม่อย่างนั้นจะมีขนน้องเต็มห้อง และถ้าน้องจะเล่นด้วย ต้องรีบเล่นกับน้องไม่งั้นคุณจะไม่ได้เลยกับน้องเล่นเลยทั้งวัน ใช่ค่ะมีแค่นี้เลย สำหรับคนเลี้ยงแมว เรามันก็แค่ทาสที่ต้องค่อยรับใช้เจ้านายของเรา ถึงเจ้านายจะทำร้ายก็ยอม เหมือนเป็นรางวัลของชีวิตที่มีรอยข่วนของเจ้านาย ;-;

—– ติดตามน้องได้เพิ่มเติมทาง IG : @dawonderwan —–