หลังจากช่วงต้นเดือนเมษายนที่ผ่านมา อากาศร้อนและอบอ้าว ผ่านเข้าวันที่ ๔ ล่วงเลยมาถึงวันที่ ๕ เริ่มมีพายุฝนเข้ามา และวันนี้วันที่สิบกว่า ๆ ธรรมชาติก็ได้มอบของขวัญจากก้อนดิน...
เห็ดผึ้ง หรือบางคนเรียกว่า เห็ดตับเต่า ขึ้นอยู่ทั่วไปรายรอบบ้าน เก็บทันบ้าง เก็บไม่ทันบ้าง เพราะใครเห็นก่อน ก็เก็บก่อน
แต่ทว่า... แม่ของข้าพเจ้าก็มีเทคนิคพิเศษ เมื่อเห็นเห็ดกระจุกเล็ก ๆ เริ่มผุดขึ้น แม่ก็จะหาใบไม้แห้ง ๆ ไปคลุมเอาเข้า แล้วรอสักวันสองวัน เห็ดกระจุกเล็ก ๆ นั้นก็จะกลายเป็นเห็ดดอกใหญ่ ๆ
แต่สำหรับข้าพเจ้านั้น มองยังไงก็มองไม่ออกว่าเห็ดอยู่ตรงไหน คือ เดินผ่านไปแทบจะเหยียบก็หาไม่เจอ
เมื่อเช้าจึงต้องให้แม่พาไปดูว่าเจ้าเห็ดนั้นอยู่ตรงไหน
ขึ้นแซมอยู่กับเจ้าหญ้ามาเลย์นี้เอง
หญ้ามาเลย์นี้ก็เป็นหญ้าที่ใช้จัดสวนทั่ว ๆ ไป เป็นหญ้าสำหรับที่ใช้ปลูกในร่ม หรือในสถานที่ที่มีแสงรำไร
แต่เมื่ออากาศเหมาะสม อุณหภูมิได้ น้ำดี และมีพันธุ์ มีเชื้อ เจ้าเห็ดทั้งหลายก็พากันผุดออกมาเหนือพื้นดิน
จากดอกเล็ก ๆ ธรรมชาติโอบล้อมดูแล เกื้อหนุน ค้ำจุนจนเติบใหญ่
จากมือเล็ก ๆ และหนึ่งดวงใจ ก็กลับกลายเป็นวงจรแห่งอาหารเพื่อเลี้ยงดูชีวี
อยู่ในเมืองไทยไม่มีอด... ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว เข้าป่าก็มีเห็ด
พุทธเศรษฐศาสตร์ จึงเป็นศาสตร์แห่งระบบเศรษฐกิจที่ยั่งยืน ทำให้คนไทยยัดยืนได้นับตั้งแต่รากฐาน คือ มีอยู่มีกิน เหลืออยู่จากอยูจากกิน ก็แบ่งปันเจือจานให้เพื่อนบ้าน การให้ทานถือว่าเป็นการลดความตระหนี่ถี่เหนียวภายในจิตใจ เมื่อมีมากขึ้นก็สืบสานระบบการแลกเปลี่ยนแบบของต่อของ ( Barter System) มีข้าวมาแลกผัก แลกปลา มีเห็ดดอกหนา ๆ ก็นำไปแลกกะปิ แลกน้ำปลา ของทุกอย่างที่เกิดจากธรรมชาติเป็นของที่มีค่า ขอเพียงแต่เราไม่ตีราคาทุกอย่างด้วย "เงิน..."
ไม่มีความเห็น