บันทึกที่ ๒๕๐ พอเพียง : โลภมาก ลาภหาย

........มะม่วงช่อนี้มีผลพวงมาจากความโลภ ความอยากได้อยากมี ความอยากเกินพิกัด มะม่วงออกช่อดอกแล้วติดผลดก แรกๆคิดว่าจะเด็ดออกบ้าง เกรงว่ากิ่งอาจหักเพราะรับน้ำหนักไม่ไหว พอลูกเริ่มโตขึ้นเกิดความเสียดายไม่กล้าเด็ดทิ้ง ความอยากกับเพิ่มอยากได้ผลเยอะ  สุดท้ายไม่ได้อะไร กิ่งมะม่วงหักลูกร่วงหล่นกองดิน ความหวังกินสุกมลายหายไป

           ต้นไม้...สอนธรรมะ

           ต้นไม้...ให้ข้อคิด

           อะไรก็ตามที่มีมากเกินไป มากเกินความจำเป็น มันก็ไม่ดี

           อะไรก็ตามที่มีน้อยเกินไป  มันก็ขาด เมื่อขาดคนเรามักจะหาสิ่งทดแทน ความอยาก ความโลภจะเข้าครอบงำ สุดท้ทยกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้

         หากเด็ดผลที่เล็ก ไม่สมบูรณ์ออก เหลือไว้พอดี เมื่อเจริญเติบโตขึ้นกิ่งก้านก็รับน้ำหนักไหว ผลมะม่วงก็จะเติบใหญ่ เฉกชีวิตเราเลือกเดินทางสายกลาง ชีวิตก็จะรอดพ้นจากภยันตราย  ยึดหลักความพอเพียงมาใช้ดำเนินชีวิตประจำวัน

         การที่ได้ปลูกต้นไม้  ได้สัมผัส  ได้บำรุงดูแล ได้เรียนรู้  ได้ข้อคิดหลายๆอย่าง  มีสมาธิ  จิตไม่วอกแวก มีความสุขทุกครั้งที่ได้ชิดใกล้ต้นไม้ที่เราได้ปลูก สุขเพิ่มขึ้นเมื่อมีการเจริญเติบโต

[คนถางทาง]

สางตัดมากินเป็นรุ่นๆก็ได้ครับ ใช้ตำน้ำพริก (แทนมะนาว) ยำ หรือ จิ้มน้ำปลาหวาน แบบนี้จะกินได้ยาว โดยไม่ต้องตัดทิ้ง