ธรรมะจากเจ้าดาวกระจาย : ต่อสู้ ยืนหยัด ยั่งยืน...

เมื่อสามถึงสี่เดือนก่อนมีเหตุที่จะต้องให้ย้ายต้นดาวกระจายต้นน้อย ๆ เพื่อปรับพื้นที่ปลูกไว้เดิมมาลงดินไว้รอบ ๆ บ้าน (ชายหลังคา) ซึ่งบริเวณนั้นค่อนข้างร่มถึงร่มมาก คือ แดดแทบส่องมาไม่ถึงเลย 

ก็เป็นไปตามที่คาดคิด ต้นดาวกระจายส่วนใหญ่ กว่าร้อยละ 99 นั้นไม่รอด ด้วยสาเหตุทั้งจากที่น้ำฝนที่หล่นจากหลังจากลงกระแทก รวมถึงแสงแดดที่แทบส่องไม่ถึง แต่ทว่า มีเจ้าต้นดาวกระจายที่เคยเป็นต้นน้อย ๆ ต้นหนึ่ง สามารถเอาตัวรอด ยืนหยัด จนมาถึงวันนี้ได้ มิหนำซ้ำยังสูงขึ้น สูงขึ้น และสูงขึ้น 

แม่ของข้าพเจ้าชวนให้ดูบ่อย ๆ ว่า ต้นนี้มันคือต้นอะไรกันแน่ มันจะมีดอกมั๊ย เพราะมันสูงชลูดเกินต้นพี่ต้นน้อง สูงไปเรื่อย จนอาจจะเรียกได้ว่าเป็นต้นดาวกระจายที่อาจจะสูงที่สุดในโลกเลยทีเดียว และแถมวันนี้ แม่ของข้าพเจ้ายังชี้ให้ดูอีกว่า "ออกดอกแล้วนะ"  

นี่แหละคือ ธรรมชาติ...

ข้าพเจ้าเคยเห็นแต่ต้นไม้ในป่าใหญ่ ที่ต้องแย่งกันแตกก้าน ออกใบในแนวตั้ง ต่อสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งแสงแดดในการสังเคราะห์คลอโรฟิลล์

ต้นไหนสู้ไม่ได้ก็ถึงไม้ใหญ่คลุมไว้ แคระแกรนและตายไปในที่สุด ต้นใดที่สู้และยืนหยัดเท่านั้นจึงจะสามารถอยู่รอดได้ในป่าใหญ่

เฉกเช่นเดียวกับเจ้าดาวกระจายต้นนี้ เค้ายืนหยัดต่อสู้ จากดาวกระจายที่ร่อแรครั้งเมื่อนำมาปลูกลงดินเมื่อสามสี่เดือนก่อนนั้น แต่ด้วยธรรมชาติแห่งการต่อสู้ จึงสามารถกู้หน้ากู้ตาเผ่าพันธุ์ แม้แต่เต๊นท์ผ้าใบข้าง ๆ ที่นำมาบังแดดให้คนนั้น ก็ยังสู้ไม่ได้

เหล็ก ผ้าใบ หรือจะสู้กับต้นไม้ที่เปรียบประหนึ่งว่ามีชีวิตจิตใจ ถึงแม้เป็นแค่ไม้ล้มลงก็ขอสู้ยืนหยัด ดำรงอุดมการณ์แห่งธรรมะไว้สืบรุ่นลูกรุ่นหลาน

ถ้าหากยังไม่ตาย ยังมีลมหายใจ เราเป็นคนมีหัวจิตหัวใจก็ต้องยืนหยัดต่อสู้ไป ถึงไหนถึงกัน...