รถเข็นสีขาว : ส่วนประกอบที่ 33 ของเด็กชายหนึ่ง

เขาจะเลิกนั่งรถเข็นได้อย่างไร ก็ในเมื่อมันเป็นชีวิตเขาไปแล้วน่ะสิ

ชื่อเรื่อง : รถเข็นสีขาว
ผู้แต่ง : นิเวศน์ กันไทยราษฎร์
จำนวนหน้า : ๑๑๑ หน้า

---

เรื่องย่อ :
       ชิดชัยและรัศมี สามีภรรยาที่ประมาทในการใช้ชีวิต ขณะที่รัศมีตั้งท้อง เธอกินแต่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ส่งผลไปถึงลูกในท้องของเธอ เมื่อคลอดลูกมาก็พบกับเด็กน้อยไม่สมประกอบที่ทั้งสองตั้งใจให้ชื่อว่า หนึ่ง
       หนึ่ง เด็กน้อยอายุ ๗ ปี ที่ต้องนั่งบนรถเข็นสีขาวอยู่ตลอด หนึ่งไม่สามารถวิ่งเล่นเหมือนคนอื่น คุณย่าจะเป็นคนดูแลหนึ่งเวลาที่พ่อและแม่ไม่อยู่บ้าน หนึ่งมักตกเป็นเป้าสายตาของผู้ที่พบปะ หลายคนเกิดสงสัยในอาการของหนึ่งที่ต้องนั่งรถเข็นอยู่ตลอดเวลา แต่ชิดชัยและรัศมีทำเป็นไม่สนใจสายตาเหล่านั้นและปล่อยผ่านไป หนึ่งมีเพื่อนเล่นอย่างกุ้ง ที่มักจะมาเล่นด้วยกัน
       กุ้ง อายุ ๔ ขวบ ลูกชายของทรงยศและดาเรศ ทรงยศไม่ชอบให้กุ้งไปเล่นบ้านคนอื่น เมื่อกุ้งอยากได้อะไร ทรงยศก็จะหามาให้ลูกเสมอ โดยที่เขาไม่ได้ห่วงถึงการเงินภายในบ้านเลย
       หนึ่งและกุ้ง เล่นด้วยกันจนทั้งสองเริ่มผูกพัน เมื่อกุ้งเข้าโรงเรียน ชิดชัยจึงหาครูมาสอนพิเศษเปียโนให้หนึ่งที่บ้าน เพราะหนึ่งไม่สามารถไปโรงเรียนเหมือนคนอื่นได้ และเมื่อกุ้งกลับมาจากโรงเรียนก็มักจะมาฟังเปียโนที่หนึ่งเล่นเสมอ
       เมื่อหนึ่งอายุได้ ๘ ปี หมอที่รักษาหนึ่งได้บอกกับชิดชัยและรัศมีว่าหนึ่งอาจจะอยู่ได้ไม่เกินหลังจากนี้ แต่อาการของหนึ่งก็ยังคงแข็งแรงดี ไม่ได้ทรุดลงอย่างที่หมอว่าไว้ ทั้งคู่จึงตัดสินใจพาหนึ่งไปผ่าตัดขา
 เมื่อหนึ่งเข้าโรงพยาบาล กุ้งที่ไม่ได้เจอหนึ่งก็คิดถึง ทำให้ทรงยศและดาเรศพากุ้งไปเยี่ยมหนึ่งที่โรงพยาบาล เมื่อหนึ่งหายดีแล้วจึงกลับมาพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านโดยมีคุณย่าเป็นคนดูแล แต่หนึ่งเองก็ยังคงนั่งอยู่บนรถเข็นสีขาวคันเดิม

แสดงความคิดเห็น :
       รถเข็นสีขาว เป็นวรรณกรรมเยาวชนที่มีเนื้อหาอ่านง่าย ผู้แต่งใช้คำที่เข้าใจง่าย ไม่ซับซ้อน และไม่มีความหมายแฝงมากนัก เนื้อเรื่องมีการดำเนินย้อนกลับไปอดีต กล่าวถึงเหตุผลที่ทำให้หนึ่งพิการ อ่านแล้วให้ความรู้สึกสะเทือนใจในบางเหตุการณ์ของตัวละคร

แนวคิดที่ได้ :
       รถเข็นสีขาว เป็นวรรณกรรมเยาวชนที่ให้แง่คิดกับการใช้ชีวิต และทัศนคติต่าง ๆ เช่น การดูแลตัวเองขณะที่ตั้งท้องจะต้องคำนึงถึงหลักโภชนาการ มิเช่นนั้นจะเป็นอย่างรัศมีที่กินแต่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ซึ่งมีผลส่งต่อไปถึงหนึ่งที่อยู่ในท้อง เมื่อคลอดหนึ่งมา หนึ่งจึงมีลักษณะผิดปกติทางร่างกายเนื่องจากสารอาหารที่ได้รับขณะที่อยู่ในท้อง
และทัศนคติต่าง ๆ ของตัวละครในเรื่อง อย่างเช่นทรงชัยที่ไม่ชอบให้กุ้งไปเล่นกับหนึ่ง เพราะเขามีความคิดที่จะเลี้ยงลูกในแบบของตนเอง ไม่ให้ไปวุ่นวายกับใคร แต่ในสายตาของคนอื่นอาจมองได้ว่าทรงชัยรังเกียจหนึ่งที่พิการ จึงไม่อยากให้ลูกชายของตนเองไปเล่นด้วย

ประโยคที่ประทับใจ :
       “ใช่...บางเรื่องคุณพ่อไม่เป็น ไม่เก่ง อย่างตกปลานี่คุณพ่อไม่อยากเก่งหรอก ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตเก่งมันจะมีประโยชน์อะไร วัน ๆ ไปนั่งจมอยู่กับคันเบ็ด เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า...” (หน้า ๔๖)
       คนเราย่อมมีความคิดเป็นของตนเอง และมีความชื่นชอบ ความถนัดเป็นของตนเองอยู่แล้ว ดังนั้นเราอาจไม่สามารถทำในสิ่งที่ขัดต่อความรู้สึก หรือไม่ใช่สิ่งที่เราชอบได้ หากทำไปแล้วทุกข์ใจ สู้เอาเวลาเหล่านั้นมาทำสิ่งที่เราชอบเสียดีกว่า