การทบทวนชีวิตมีหลายวิธี หนึ่งในกระบวนการอันหลากหลายที่ผมเลือกก็คือ การอยู่คนเดียวเพียงลำพัง อ่านหนังสือสักเล่ม - สักเรื่อง หรือกระทั่งสักบรรทัด
นอกจากนั้นก็เลือกที่จะออกเดินทางไปยังที่ใดที่หนึ่ง ทั้งที่คุ้นเคย และแปลกใหม่ -
นั่นยังไม่รวมถึงการพาตัวเองไปนั่งตามร้านกาแฟอันสงบงาม มีเพลงบางเบาให้เสพสัมผัส ตลอดจนไปฝังตัวในพื้นที่สักแห่งที่ห้อมล้อมด้วยทุ่งนา ป่าเขา มีแมกไม้สายน้ำให้เพลินตา และเย็นใจ
ในห้วงยามที่พาตัวเองไปทบทวนตัวเองเช่นนั้น ถ้าไม่หนักหนาอะไรมาก ผมจะสกัดความคิด ความรู้สึกของตนเองออกมาเป็นวลี-วาทกรรมสั้นๆ ในแบบฉบับโลกและชีวิต หรือ รู้จักฉันรู้จักเธอ - และทำเช่นนั้นเสมอมาอย่างไม่เปลี่ยนแปลง
พร้อมๆ กับการหาช่องทางในการสื่อสารออกสู่คนรอบข้าง ประหนึ่งการแบ่งปัน แลกเปลี่ยน - เพื่อบอกย้ำให้รู้ว่า โลกไม่เงียบเหงาเพราะมีเรื่องราวให้คิดถึง
และเรื่องราวที่ว่านั้น ก็หมายถึง "ผู้คน" หรือ "ใครสักคน" เสมอ
ครับ - นี่คือกระบวนการทบทวนชีวิต หรือกระบวนการเรียนรู้ชีวิตที่ผมหลงรักในแบบฉบับของผมเอง
สบาย หรือ ไม่สบายดีครับ ;)…
-สวัสดีครับอาจารย์-ผมจะใช้วิธีแบบ”เกษตรกรรมบำบัด”ครับ-สุขกาย สุขใจ ในแบบของเราเองนะครับอาจารย์-ด้วยความระลึกถึงครับ
เหมือนเดิมครับ อาจารย์วัส Wasawat Deemarn
ที่ไม่สบาย ก็เพราะ อยากไปเชียงใหม่แล้วยังไม่ได้ไปนี่แหละครับ 5555
สวัสดีครับ อาจารย์ เพชรน้ำหนึ่ง
กลับมาอ่านทีไร เห็นภาพชีวิตที่เต็มไปด้วยชีวิตอย่างอิ่มใจ โดยเฉพาะการเรียนรู้ของเด็กๆ ในพื้นที่ที่มีคุณภาพ -
ให้กำลังใจ ครับ สู้ๆ ครับ