๑,๑๖๕ มอบปัจจุบัน...ฝากอนาคต
การบริหารจัดการพื้นที่ของโรงเรียนให้คุ้มค่าและสมประโยชน์ เป็นภารกิจที่ผมทำมาอย่างต่อเนื่อง..เพื่อให้เป็นไร่นาสวนผสม ที่ทำได้ก็เพราะว่ามีดินและน้ำอุดมสมบูรณ์
บริเวณสระน้ำของโรงเรียนกับกิจกรรมเกษตรอินทรีย์ ทำได้อย่างเต็มที่ มีผลผลิตป้อนโครงการอาหารกลางวันในหลายช่วงของเวลา..ในแต่ละปีการศึกษา
ความเขียวชอุ่ม บนแปลงเล็กแปลงน้อย เรียงร้อยเป็นเรื่องราวในแหล่งเรียนรู้ ดูแล้วสดชื่น ปัจจัยที่ช่วยพลิกฟื้นให้ดินดี ไม่เคยหนีพ้น ปุ๋ยหมัก น้ำหมักชีวภาพและมูลวัว
ในช่วงหลังๆ ใช้เศษฟางที่เปื่อยยุ่ยมาช่วยคลุมดินและเป็นส่วนผสมในการปลูกพืชผัก เป็นฟางที่ใช้รองพื้นเล้าไก่ พอไก่ถ่ายมูลออกมาทับถมราวๆ ๒ สัปดาห์ ก็ขนออกมาเพื่อปรับเปลี่ยนฟางกองใหม่เข้าไป...
จะเรียกว่าเป็นปุ๋ยหมักจากเศษฟางก็ว่าได้ เห็นผลชัดเจนในบริเวณสวนครัวข้างโรงอาหาร ที่เป็นสัดส่วนอยู่ในมุมเล็กๆ ในพื้นที่กว้างใหญ่ของสวนพักผ่อนหย่อนใจ....
วันนี้จะคิดใหม่ทำใหม่..บูรณาการทั้งสองสวนเข้าด้วยกัน ถึงแม้จะพบว่าผลผลิตจะกินไม่ทันแล้วก็ตาม..แต่ก็คิดว่ายังมีโอกาสแปรรูปได้
พริกขี้หนูหลายต้นในสองแปลงใหญ่ แต่ละต้นมีเม็ดพริกเต็มไปหมด โหระพา กระเพรา และมะเขือขึ้นกระจัดกระจาย กระเจี๊ยบอีกไม่กี่วันก็จะได้กินผลแล้ว
เป็นเพราะดิน มิใช่เพราะน้ำฝนเพียงอย่างเดียว ดินที่ผมนำมาผสมกับเศษฟางที่คลุกเคล้ามูลไก่ และใช้น้ำจากกากแก๊สชีวภาพในบริเวณนั้น
พริกจึงดก ผักจึงเขียว ทุกอย่างเติบโตเร็วมาก ผมจึงคิดขยับขยายกิจการ แบบที่ไม่ต้องลงทุนลงแรงมาก ไม่มีค่าใช้จ่ายแต่อย่างใด นอกจากประหยัดแล้ว ยังช่วยรักษาสิ่งแวดล้อมด้วย..
ก่อนที่จะลงมือ...ผมไม่ได้มองเลยไปถึงตลาด แต่มองแค่โรงอาหาร ที่จะมีกินมีใช้มากขึ้น ถ้ามีเหลือก็แจกครู นักเรียนและผู้ปกครอง เมล็ดพันธุ์ก็สามารถเก็บไว้ และยังปลูกได้อีกยาวนาน
ผมคิดถึงพริกแห้ง..ราคาดี มีเท่าไหร่ก็ขายได้หมด อาจใส่ถุงขายที่สหกรณ์ของโรงเรียนในราคาที่ไม่สูงมากนัก นำเงินเข้ากองทุนฯ เพื่อใช้บริหารกิจการงานเกษตรอินทรีย์ ก็น่าจะดีไม่น้อย
ผมจึงนำล้อยางมาจัดวาง ขุดดินในบริเวณนั้นผสมกับฟางที่หมักจากมูลไก่ใส่ทุกล้อยาง ดินที่ขุดออกมาเป็นดินดำปนทราย มีความเหนียวอยู่บ้าง เป็นดินใหม่ที่ยังไม่เคยปลูกอะไรเลย
ผมแยกต้นพริกที่ขึ้นแออัดในแปลงออกมา ปลูกลงไปในล้อยางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย จากรูปทรงของภูมิทัศน์..จัดได้ว่าดูดี มีลู่ทางว่าจะไปได้สวยงาม
ถือเป็น “แหล่งเรียนรู้” หรือแปลงทดลองใหม่ ของผักสวนครัวที่อยู่ภายในรั้วโรงเรียน มีแต่ของกินได้ไร้สารพิษ ในรูปแบบของเศรษฐกิจพอเพียงอย่างแท้จริง
ในขณะที่ทำงาน..เหมือนผมได้ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด และเพื่อมอบสิ่งดีๆที่เป็นปัจจุบัน ให้ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องได้มีส่วนร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และเป็นของขวัญให้แผ่นดินของบ้านหนองผือ
อีกไม่นานผมต้องจากไป จึงฝากอนาคตไว้ให้กับอนุชนคนรุ่นต่อไป ให้ผู้บริหารคนใหม่ได้สานต่อ ปรับปรุงและพัฒนาไปตามบริบทของโรงเรียน
ข้อคิดของการทำงานวันนี้ก็คือ..เราไม่วันรู้เลยว่า ยามที่เราก้าวเดินไปข้างหน้า..ในแต่ละวันเวลา..แม้แต่จะเป็นทั้ง วินาที นาที ชั่วโมง วัน เดือน และปีก็ตาม..
อาจมีใครบางคนกำลังแอบก้าวเดินตามมาและเฝ้ามองเราทุกๆฝีก้าวของเราอย่างจดจ่อ เพื่อจดจำด้วยความสนใจ..และตั้งใจยิ่ง..
เราทุกคนจึงกลายเป็นแบบอย่างที่ดีและไม่ดีให้ผู้อื่นเดินตามอย่างไม่รู้ตัว...
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๑๒ ตุลาคม ๒๕๖๓
ความเห็น (3)
ยอดเยี่ยมค่ะอาจารย์ สิ่งที่อาจารย์ทำ นอกจากเป็นผลดีต่อคนอื่น ผลดีต่อตนเอง คือ การทำให้เรามีความสุขใจค่ะ
ท่าน ผอ. ทำงานไม่มีวันหยุดเลย ;)…