ปีนี้แม่อายุ 95 ปี ผิวหนังแม่เหี่ยวย่นมากเหลือเกินตามวัยที่ล่วงเลย เมื่อดูแววตาแม่จะเห็นถึงความเหนื่อยล้า เหมือนโหยหาอะไรบางอย่างให้ตัวเอง คงเป็นความเหงา ความโดดเดี่ยวที่ต้องอยู่คนเดียว เพราะกิจวัตรประจำวันของแม่หลังจากตื่นนอนตอนเช้า คือ ล้างหน้าล้างตา กวาดใบไม้ที่หล่นข้าง ๆ บ้าน แล้วก็มานั่งกินหมากที่ชานพักข้างบ้านที่เราทำไว้ให้แม่นั่งเล่นนอนเล่นตอนกลางวัน เพราะแม่ไม่ชอบนั่งอุดอู้อยู่ในบ้าน อยู่แบบนี้ทั้งวันยันตะวันตกดิน แล้วเข้าบ้านอาบน้ำอาบท่า กินข้าว มานั่งดูทีวีนิดหน่อย และเข้านอน..
ปัญหาคือ ตอนนี้แม่เหงา...
เมื่อสัปดาห์ก่อน (วันที่14 กันยายน 2563) ช่วงเย็นหลังเลิกงาน ฉันกลับบ้านไม่เห็นแม่อยู่ที่บ้าน เมื่อถามคนที่อยู่ที่บ้านจึงทราบว่าแม่หายออกไปจากบ้าน จึงออกตามหากันชุลมุนตามเส้นทางที่แม่คุ้นเคยและคาดว่าแม่จะไปทางนั้น ปรากฏว่ามีพลเมืองดีเจอแม่ถือตะกร้าใส่กล้วยน้ำว้าสุกเดินอยู่ริมถนนห่างจากบ้านประมาณสัก 6 กิโลเมตร
แม่เดินไปขายกล้วย....อารมณ์แบบเสียดายของ เพราะที่บ้านมีกล้วยน้ำว้าสุก แล้วกลับบ้านไม่ถูก พลเมืองดีท่านนั้น ถามว่ามีลูกกี่คน ชื่ออะไรบ้าง.....
แต่ .....แม่จำไม่ได้ว่ามีลูกกี่คน ชื่ออะไรบ้าง ยังโชคดีที่จำชื่ออดีตผู้ใหญ่บ้านได้ (ในปัจจุบันไม่มีผู้ใหญ่บ้านแล้ว เพราะบ้านอยู่ในเขตเทศบาลเมือง) เขาเลยพาแม่มาส่งที่บ้านผู้ใหญ่บ้านท่านนั้น และเขายังใจดีขับรถพามาส่งถึงบ้านอีก ต้องกราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
ในชีวิตประจำวันของเรา กับการดูแลแม่ที่ชรา ซึ่งเราต้องไปทำงานเช้า กลับเย็น ช่วงเวลาตลอดทั้งวันที่แม่ต้องอยู่คนเดียว มันช่างเดายากจริง ๆ ว่าแม่จะทำอะไรบ้างที่คาดไม่ถึง จริง ๆ แล้วก็มีพี่สาวอีกคนที่ให้อยู่เป็นเพื่อนแม่ แต่ก็เหมือนแม่ต้องอยู่คนเดียวนั่นแหล่ะ เพราะพี่สาวก็อยู่ในโลกของแก ท่องโลกโซเชียลไปบ้างอะไรบ้าง ทำให้ขาดการปฏิสัมพันธ์ที่ถูกที่ควรระหว่างแม่กับพี่สาว
ในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ คิดว่าจะทำอะไรสักอย่างที่ให้แม่ได้ฝึกคิด ฝึกความจำ ตามประสาคนที่ไม่มีความรู้ด้านจิตวิทยาคนแก่ และศาสตร์อะไรต่อมิอะไรที่เกี่ยวข้องกัน จึงได้เอาการ์ดของลูก ๆ ที่เก็บไว้เป็นลายตัวการ์ตูนบ้าง ตัวเลขบ้าง ซึ่งมีสีสรรสวยงามดี มาให้แม่ฝึกคิด ฝึกแยกสีสรรให้เป็นหมวดหมู่ ในตอนเช้า
แม่ทำได้... แต่ก็ใช้เวลาพอสมควรทีเดียว
จริง ๆ ก็ไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ทำลงไป จะได้ผลอะไรบ้าง เพราะแม่อายุเกือบ 100 ปี ล่ะ แต่ก็อยากทำ
ถามว่าคาดหวังอะไรบ้าง ไม่ได้คาดหวังอะไร แต่ถ้าสิ่งที่ทำไปจะทำให้แม่ฝึกใช้สมอง และเพลิดเพลินในสิ่งที่ทำไปบ้างมันก็น่าจะดี
รักของลูกและแม่ยิ่งใหญ่มาก เป็นกำลังใจให้ครับ..
Perhaps a small (and rugged) mobile phone can be added to Mum’s handbag. And of course an army of callers must be added to her life everyday!
ขอบคุณมากค่ะ คุณ [email protected]