วันนี้ที่บ้านไร่...เคียงตะวันพันดาว....

 

บันทึกนี้ นับเป็นบันทึกแรกที่คุณมะเดื่อได้เขียน ณ ที่บ้านไร่ ฯ ของ

คุณมะเดื่อ  เนื่องมาจาก เพิ่งจะติดตั้ง อินเทอร์เน็ตที่บ้านไร่ ฯ
 

ระยะนี้ คุณมะเดื่อต้องไป ๆ มา ๆ ระหว่างบ้าน กับ ไร่  ก็รู้สึกเหนื่อย
 

พอควรทีเดียว
 

งานไร่มีให้ได้ออกกำลังกายทุกวัน รวมทั้งท้าทายความรู้ ความคิด
 

ให้เราได้นำเอาทฤษฎีและประสบการณ์มาใช้ในการเดินหน้างาน
 

รวมทั้งการแก้ปัญหาทั้งเฉพาะหน้าหรือระยะยาว ทำให้ดูเหมือนว่า
 

เวลาในแต่ละวันหมดไปอย่างรวดเร็วกว่าปกติ
 

ช่วงนี้เป็นฤดูฝน แต่ก็ยังตกไม่เป็นจริงเป็นจังนัก  ถึงกระนั้นก็ยังเป็น
 

ผลดีกับพืชพรรณในไร่อยู่บ้างในด้านอากาศที่ไม่ร้อนจนเกินไปนัก
 

อีกทั้งความชื้นในอากาศก็ยังพอมีให้ต้นไม้ใบหญ้าที่สู้กับแสงจ้า
 

อันโหดร้ายของดวงตะวันมาตลอดฤดูร้อนที่ค่อนข้างโหด ทำให้กิ่ง
 

ก้าน ใบพอจะมีสีสันเขียวขจีขึ้นมาบ้าง
 

พอตกบ่าย เมฆฝนก็เริ่มทยอยคล้อยเคลื่อนขึ้นมาจากขอบฟ้า 
 

แดดเริ่มอ่อนมัว  ฟ้าเริ่มมืด สลับกับสายฟ้า  เสียงฟ้า ไปตามเรื่อง
 

เชื่อว่าชาวไร่ ชาวนา  ชาวสวน ทุกคน ก็ภาวนาขอให้หยาดฝน
 

หล่นลงมาสักห่าสองห่าใหญ่ ๆ  แต่หลาย ๆ ครั้งก็ไม่มีสักเม็ด บางครั้ง
 

ก็มีแต่...ลูกห่า...น้อย ๆ 
 

ตกช่วงบ่ายของแต่ละวัน ก็จะประมาณนี้ แต่ช่วงเช้าพอแดดกล้า
 

ก็จะร้อนมากจนเรียกว่า ผิวแทบไหม้ทีเดียว
 

ยามเย็น ฟากฟ้าทิศประจิม ก็มักจะปรากฏแสงสีสันอันวิจิตร
 

ราวภาพวาดจากจิตรกรเอก  ในแต่ละวันไม่มีซ้ำกันเลย
 

[ดารนี ชัยอิทธิพร]

เล่า .. เอาเรื่อง

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

…สุดยอดมาก…เมื่อมีความตั้งใจ…และได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจไว้…สำเร็จ

[คุณมะเดื่อ]

สวัสดีจ้ะน้องดารณี และพี่พจนา ดีใจนะที่พวกเรายังยืนยงคงคู่อยู่กับโกทูโนนับแต่บัดนั้นจนบัดนี้