ศูนย์การดำเนินชีวิตอิสระของคนพิการพุทธมณฑล(Independence living)

วันนี้ได้มาศึกษานอกสถานที่ ที่ศูนย์การดำเนินชีวิตอิสระของคนพิการพุทธมณฑล

Independence living เป็นองค์กรอิสระที่เข้ามามีบทบาทในการทำงานร่วมกับโรงพยาบาลเพื่อเข้ามาช่วยทำCounselling ให้คำปรึกษาแก่ผู้รับบริการที่มีโรคคล้ายๆกันทำให้คนไข้มีกำลังใจสามารถกลับมาใช้ชีวิตด้วยทัศนคติที่ดีขึ้นได้

โดยมีพี่ๆที่เป็นผู้พิการจัดกิจกรรมให้พวกเราได้เรียนรู้ โดยในช่วงเช้า มีการแบ่งกลุ่มทำกิจกรรมสองฐาน

ฐานแรกเป็นฐานให้เพื่อนกลุ่มหนึ่งจำลองเป็นคนพิการ และให้เพื่อนอีกกลุ่มพูดสต่อว่าพูดสิ่งที่ไม่ดีใส่ และมีการถามความรู้สึกของผู้ที่จำลองเป็นคนพิการว่าเป็นอย่างไร ทำให้รับรู้ถึงความรู้สึกของคนพิการได้ว่าเขารู้สึกอย่างไร เวลาโดนว่าหรือดูถูก ทำให้ผมได้เรียนรู้ว่าจริงๆแล้วคนพิการเขาไม่ได้ต้องการให้มาสงสาร มาเห็นใจหรือต่อว่า พูดไม่ดีด้วย แต่จริงๆแล้วเขาแค่ต้องการให้คนเราเคารพกันในฐานะมนุษย์ธรรมดาเหมือนๆกัน

ฐานที่2เป็นฐานที่ให้ทุกคนจำลองเป็นคนพิการและให้เล่นเกมช่วยกันเดาะบอลไม่ให้ตกพื้น และให้ลองโหวตเพื่อนที่คิดว่าเล่นไม่ได้ออก โดยผมเลือกเป็นคนตาบอดตอนแรกที่ลองเล่นเพื่อนพยายามช่วยบอกว่าบอลมาแล้วๆ แต่ผมก็ตีไม่โดนลูกบอลเลย พอถึงรอบโหวตคนออกเลยอาสาออกเพราะเล่นยังไงก็ไม่น่าจะตีโดน คงเป็นตัวถ่วงเพื่อนอยู่ดีก็เลยอาสาออก

หลังเสร็จกิจกรรมพี่IL ก็ถามความรู้สึกคนที่โดนโหวตออกว่ารู้สึกอย่างไร และก็ให้คิดวิธีแก้ปัญหาที่สามารถทำให้ทุกคนเล่นเเกมนี้ร่วมกันได้

หลังจากนั้น ก็ได้มาดูการแสดงRole play โดยเพื่อนๆในสาขากจกรรมบำบัด3คน ที่ได้เป็นตัวแทนแสดงrole play การเข้าหาผู้พิการที่มี่ผู้ดูแลคอยพูดแทรกและคอยตอบแทนตัวผู้พิการ  พูดว่าผู้พิการไม่สามารถทำกิจกรรมต่างๆได้ ทั้งๆที่ตัวผู้พิการยังไม่ได้ลองทำจริงๆเลย และให้reflect สิ่งทีเพื่อนแสดงว่าเป็นอย่างไรและมีข้อแก้ไขตรงไหนบ้าง หลังจากนั้นพี่ๆIL ก็ทำการ Role playการเข้าหาผู้พิการและญาติให้ดูเป็นตัวอย่าง ทำให้นักศึกษาได้เห็นว่าควรทำอย่างไรเวลาเข้าหาผู้พิการ

โดยก่อนอื่นต้องสร้างสัมพันธภาพและแยกคุยผู้พิการกับญาติ

มีในการสร้างสัมพันธภาพกับตัวผู้พิการต้องมีการชวนคุย หาจุดเด่นของเขา เรื่องที่คุยเข้ากันได้สังเกตบริบท สิ่งแวดล้อม หาสิ่งที่เขาสนใจและชอบ เพื่อให้เขาเปิดใจกับเรา

และอย่าลืมถามกังวลของญาติ

ในช่วงบ่ายได้ไปบ้านคนไข้กับพี่ๆIL

โดยกลุ่มผมได้มาบ้านพี่แป๊ะ มีอุปนิสัยเฮฮา อผู้พิการที่ประสบอุบัติเหตุรถจักรยานยนต์ ทำให้เป็นspinalcord injuries ร่างกายช่วงร่างไม่สามารถทำงาน ทำให้ต้องใช้รถเข็นมาตั้งแต่ยังเด็ก โดยช่วงแรกก็มีรู้สึกแย่ชีวิต แต่ก็สามารถผ่านมาได้ และสามารถใช้ชีวิตทำทุกอย่างได้ด้วยตนเอง ส่วนตัวชอบความคิดของพี่แป๊ะมากที่ถึงปม้จะมีคนมาพูดว่าทำนั้นทำนี่ไม่ได้หรอก แต่พี่แป๊ะไม่สน พี่แป๊ะอยากทำอะไรก็จะทำให้ได้ ใครพูดอะไรไม่ดีก็ช่างมัน

พอได้มาคุยกับพี่แป๊ะแล้วรู้สึกได้รับพลังบวกจากพี่แป๊ะมากๆ 

จากการมาเรียนรู้กับพี่ๆIL ในวันนี้ทำให้ได้เรียนรู้เกี่ยวกับความคิดความรู้สึกของผู้พิการมากขึ้นว่าเขารู้สึกอย่างไรต้องการให้คนในสังคมปฏิบัติกับเขาแบบคนทั่วไป ได้เรียนรู้การเข้าหาผู้พิการ การทำpeer counseling และได้ไปพูดคุยกับผู้พิการได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์และได้รับพลังบวกกลับมาด้วย 

ส่วนสิ่งที่จะนำมาใช้กับการรักษาทางกิจกรรมบำบัดก็คือการนำเทคนิคการเข้าหาผู้พิการมาใช้ในการสร้างสัมพันธภาพเพื่อรวบรวมข้อมูลในการวางแผนการรักษาต่อไป รวมถึงการพูดคุยด้วยความเข้าใจและไม่ตัดสินผู้รับบริการ