OTcommunityxศูนย์การดำรงชีวิตอิสระของคนพิการพุทธมณฑล


13 มกราคม 2563

'เราก็คนเหมือนกัน ทุกคนมีสิทธิ์เท่าเทียมกัน'

วันนี้ก็มาลงชุมชนอีกเช่นเคยแต่ว่าคราวนี้จะเป็นเรื่องราวของพี่ๆทีมILนครปฐม(facebook:ศูนย์การดำรงชีวิตอิสระของคนพิการพุทธมณฑล) พี่ๆทำให้รู้สึกเซอร์ไพร์ซมากที่จัดกิจกรรมให้นักศึกษา (ปกติมีแต่นักศึกษาจะต้องไปจัดกิจกรรมให้) แล้วคือสนุกนะ กิจกรรมนี่ทำให้เข้าใจความรู้สึกคนที่ไม่พร้อมทางด้านร่างกายขึ้นมาอีกระดับเลย เล่นกับความรู้สึกพวกหนูเก่งจริงๆ? อย่างการจะเล่นเดาะบอลแล้วไม่ให้หล่นพื้นธรรมดาก็ว่ายากแล้ว นี่บางคนในกลุ่มต้องปิดตา นั่งวีลแชร์ มัดแขน มัดขา ห้ามพูด ยิ่งยากเข้าไปใหญ่ แล้วยังต้องค่อยๆเลือกคนในกลุ่มออกทีละคน ลำบากใจเข้าไปอีก พอเล่นจบมาสะท้อนความรู้สึกคือ แต่ละคนก็อยากเล่นแหละแต่ก็ไม่อยากให้ทีมแพ้ รู้สึกว่าลำบาก เล่นได้ไม่ถนัด ถ้าร่างกายพร้อมกว่านี้คงเล่นได้ดีกว่านี้แหละ อีกกิจกรรมให้จำลองเป็นผู้พิการ ให้ยืนกลางวงแล้วคนวงนอกค่อยๆพูดคำทำร้ายจิตใจใส่ แล้วให้เล่าความรู้สึก บางคนบอกว่า ตอนแรกรู้สึกว่าไม่มีแขนก็โอเคนะ น่าจะอยู่ได้ไม่ยากมาก แต่พอโดนคนอื่นพูดทำร้ายจิตใจแล้วก็รู้สึกว่า เออ ฉันไม่น่าเป็นแบบนี้เลย ทำเวรกรรมอะไรไว้ ฉันไม่สามารถทำอะไรได้แล้วหรอ ฉันจะลำบากคนอื่นไหม ฉันอยู่แต่ในบ้านน่าจะดีกว่า มีแต่ความคิดลบๆผุดขึ้นมาในหัว ทั้งที่ตอนแรกก็ไม่.. มันทำให้เรามองตัวบุคคลไปลึกกว่าเดิม มองไปถึงความรู้สึกของผู้พิการ ภายนอกเขาพยายามจะไม่เป็นไรแต่ความรู้สึกข้างในเขาเสียไปแล้ว นั่นกำลังใจเขาเลยนะ ถ้าจะไม่ให้กำลังใจกันอย่างน้อยก็อย่าบั่นทอนกันสิ บางทีเขาก็ไม่น่าจะมาได้ยินอะไรแบบนี้ ทั้งๆที่เขามีความสามารถตั้งเยอะ ..แล้วเขาจะผ่านมันไปได้อย่างไร เรารู้สึกว่าทีมILเขาแกร่งมากเลยนะ กับการช่วยเหลือเพื่อนผู้พิการด้วยกันให้กล้าออกมามีชีวิตอย่างอิสระเนี่ย และพวกพี่เขาก็ลดกำแพงของคำว่า 'ไม่ได้เป็นเหมือนฉันไม่เข้าใจหรอก' เพราะพี่เขาก็ไม่ได้พร้อมทางร่างกายเหมือนกับผู้พิการคนอื่น แต่พี่เขาใช้ชีวิตอิสระได้ ทำงานได้ ทานข้าวเองได้ ขับรถได้ เขาเลยกลายเป็นโมเดลให้ใครหลายๆคนซะอีกด้วย และยอมรับเลยในส่วนนี้ก็ต้องขอความช่วยเหลือจากพี่ๆเขาแหละ ถ้าให้เราไปทำเองคงจะทำได้ดีไม่เท่าพี่เขา สิ่งที่เกิดขึ้นเราอาจแก้ไขส่วนที่บกพร่องไปให้กลับมา100%ไม่ได้ แต่เราก็ยังปรับส่วนอื่นมาทดแทนสิ่งที่บกพร่องไปได้อยู่ ทั้งวีลแชร์ อุปกรณ์เสริมต่างๆ การปรับบ้าน ปรับรถ ปรับวิธีการใส่เสื้อผ้า การทำงาน  และอยู่ที่ว่า..ใจเราน่ะพร้อมจะปรับไหม 

ขอบคุณที่ทำให้นักศึกษาคนนี้มองอะไรได้กว้างขึ้น ละเอียดอ่อน ลึกซึ้งมากขึ้น ดีใจที่ได้มาเรียนรู้กันค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ 

ขอให้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขนะคะ

นศ.กบ.รัชดาพร พาเจริญ

หมายเลขบันทึก: 674983เขียนเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2020 16:27 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2020 22:00 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท