๑,๐๓๗ อาหารเช้า..ข้าวต้ม(ของ)หมู

        หลายคนตั้งข้อสังเกตว่าผมเป็นคนสองบุคลิก ซึ่งผมเองก็ไม่เคยปฏิเสธแต่อย่างใด แถมท้ายพวกเขายังให้ข้อคิดเห็นอีกว่า..ผมเป็นคนมีเพื่อนน้อย..ถึงน้อยที่สุด

    ผมก็เลยสวนออกไป “มีเพื่อนน้อยแล้วไง?” เสียงที่บางเบาและเยียบเย็นในลำคอและความรู้สึก ไม่มีใครได้ยินหรอกนอกจากจิตสำนึกของผมเองที่บอกว่า..อย่าได้แคร์

    ผมทำให้ดูและอยู่ให้เห็นเป็นที่ประจักษ์แก่ลูกๆเสมอว่าผมมีงานเป็นเพื่อนแท้ มันคงไม่แย่ไปกว่านี้อีกแล้ว เพราะชีวิตผมมาไกลเกินฝันเสียด้วยซ้ำ..

        ลบคำสบประมาทของฝรั่ง “นกไม่มีขนคนไม่มีเพื่อน บินสูงไม่ได้” ก็แค่ไม่ต้องบินสูงอย่างใครไม่ต้องบินไปเป็นฝูง บินต่ำเตี้ยเรี่ยดินแบบคนธรรมดาก็สามารถทำความดีได้

        มนุษย์เกิดมา..ใช่ว่าจะตั้งหน้าตั้งตาแสวงหาแต่เพื่อน..การดำรงตนด้วยคุณธรรมต่างหากที่ช่วยค้ำจุนโลก และความพอดีพองามในการใช้ชีวิต..เป็นเรื่องที่น่าคิดที่สุดเสมอ

        อย่างไรก็ตามจากคำสอนที่ย้ำเตือนใจ..ชีวิตนี้น้อยนัก..ผมจึงมักที่จะเลือกคบคนและบอกตนเองอยู่เสมอๆ “มีเพื่อนดีเพียงหนึ่งถึงจะน้อย ดีกว่าร้อยเพื่อนคิดริษยา..”

        จึงเป็นที่มาของทุกสิ่งทุกอย่าง ที่ผมสร้าง”คุณภาพ”ในโรงเรียนขนาดเล็ก จากน้ำมือของผมและเพื่อนไม่กี่คน ตลอดระยะเวลากว่า ๑ ทศวรรษ

        “ห้องสมุด”..ก็เพื่อนนักเรียนปากเกร็ดร่วมกับเพื่อนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนจากบริษัทห้างร้าน อาคารเรียนหลังใหม่ก็ได้จากภาคเอกชนคนหวังดีที่เป็นเพื่อนร่วมโลก

        วันนี้..อาหารมื้อเช้า ข้าวต้มร้อนๆผมประเดิมเริ่มต้นเลี้ยงนักเรียนด้วยเงินของเพื่อน ๕๖๕ บาท เพียงพอที่ทำให้เด็กทั้งโรงเรียนอิ่มอร่อยและมีความสุขก่อนเข้าเรียน

        แม่ครัวมาแต่เช้า นำข้าวสารที่พระคุณเจ้าวัดโบสถ์มอบให้ในวันที่ไปตีกลองยาว ซาวข้าวให้สะอาดแล้วนำไปต้ม หั่นหมูและเตรียมเครื่องปรุง น้ำข้าวต้มเดือดพุ่งกลิ่นคลุ้งอยู่ในครัว เด็กๆ กำลังเก็บกวาด อากาศยามเช้าเริ่มเย็นลง นักเรียนคงจะหิวแล้ว

        ผมคิดถึงและรู้สึกขอบคุณเพื่อนชื่อหมู..ที่ดูแลสนับสนุนอาหารกลางวันของโรงเรียนเป็นอย่างดี ตลอด ๒ ปีที่ผ่านมา ให้โอกาสผมได้ทำงานให้ก้าวหน้าเพื่อเด็กๆ

        จากผลไม้และของหวาน เช้านี้กลายเป็นอาหารมื้อเช้าที่แสนอร่อยจากเงิน ๒,๐๐๐ บาทที่เพื่อนมอบให้ทุกเดือน คือที่มาของข้าวต้มหอมกรุ่นละมุนลิ้นที่เด็กทานไปยิ้มไป

        ผมไม่ได้อุทิศส่วนกุศลผลบุญไปให้เพื่อนหมูที่อยู่ฮ่องกง เพราะเพื่อนยังดำรงชีวิตได้อยู่ อย่างสุขสบายและแข็งแรง เท่าที่รู้เพื่อนยังเป็นคนเหล็กที่อึดเต็มพิกัดอยู่เสมอ

        บริหารธุรกิจด้วยความมุ่งมั่นอดทน เพื่อครอบครัวและลูกน้อง ไม่เคยเย่อหยิ่งลำพองว่าตัวเองร่ำรวยมีฐานะ ถ้าได้กลับเมืองไทยวันไหน..เราคงได้เจอกัน

        ภาพวันนี้..ชี้ชัดถึงคำตอบว่าเด็กบางส่วนไม่ได้ทานข้าวมื้อเช้ามาจากบ้าน ไม่เคยทานอะไรที่ร้อนๆและอร่อยสะใจแบบนี้ นี่คือผลผลิตที่เป็นอาหารจากน้ำใจของเพื่อน

        ภาพวันนั้นที่นานมาแล้ว สมัยที่ผมเป็นเด็กก็ไม่เคยได้รับจากใครเหมือนกัน บางวันต้องทานข้าวคลุกน้ำตา ผมจึงอยากบอกเพื่อนให้มั่นใจว่า..ผมจะทำวันนี้และทุกวันให้ดีที่สุด..เพื่อนจงอย่าหยุดทำความดี ไม่ว่าจะทำเพื่อโรงเรียนไหน ทำกับใคร..อย่างไร..?

        เพราะมันคือศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ที่ต้องตอบแทนคุณของแผ่นดิน สั่งสมความดีไว้เป็นมรดกตกทอดเพื่อเป็นแบบอย่างให้ลูกหลาน ขอส่งผ่านพลังบุญมาช่วยเป็นกำลังใจให้เพื่อนพบพาน..แต่งานดี คนดี..และภูมิประเทศที่ดีตลอดไป

        ไม่ต้องพบเหมือนที่เรากำลังประสบพบเจอเกี่ยวกับเรื่องยุบควบรวมโรงเรียน..หากว่าเกษียณไปและโรงเรียนไม่คงอยู่ นักเรียนจะได้ทานอาหารเช้าแบบนี้หรือไม่?

        “จะเป็นจะตายกันหรืออย่างไร ถึงอยากควบรวมโรงเรียนเล็กๆเหลือเกิน ปั๊ด..โธ่”..

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๒๖  พฤศจิกายน  ๒๕๖๒

[คุณมะเดื่อ]

หวัดดีท่าน ผอ.คนเก่ง คิดถึงนะ แต่ช่วงนี้ติดภารกิจ “ สร้างฝัน “ เอาไว้หมดภารกิจแล้ว คงได้มาเยี่ยมเยียนท่าน กับ ชาว…หนองผือที่น่ารักทุก ๆ คนจ้ะ

[สุจิตรา]

ช่วงนี้มักมีข่าวอาหารเด็กนักเรียนไม่ค่อยมีคุณภาพ ดีใจจังที่ได้เห็นนักเรียนได้กินอาหารที่มีประโยชน์และมีคุณภาพแบบนี้