เสน่ห์บ้านนอก
พูดเรื่องความตาย อย่างหนึ่งมักจะนึกถึง เสียดายความสวยงามของโลก ความมหัศจรรย์ในธรรมชาติ ความชื่นฉ่ำหัวใจจากสายลมที่โลมไล้ แดดอ่อนละมุนนวลตา เสียงนก เสียงความเงียบ กลิ่นดิน กลิ่นหญ้า กลิ่นควันไฟ..
บางคนบอกเพราะที่มาของเราใช่หรือไม่ คนที่ไม่เคยมีประสบการณ์ ไม่เคยอยู่เคยกินในสภาพแวดล้อมอย่างนี้มาก่อน คนที่เติบโตหรืออยู่แต่ในเมืองใหญ่ จะรู้สึกดีต่อธรรมชาติหรือความเป็นชนบทนี้ได้หรือ?
ถ้าเรื่องพันธุศาสตร์ สิ่งมีชีวิตมีที่มาที่ไปจากสองอย่าง หนึ่งยีน สองสภาพแวดล้อมหรือประสบการณ์
พิจาณาตัวเองแล้ว น่าจะเป็นเช่นนั้น โตมากับบ้านนอก กับธรรมชาติเหล่านี้ ตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่ รุ่นปู่ย่าตายายแล้ว
เสน่ห์ท้องนา เสน่ห์ของชนบทที่หลงใหล..
ความเห็น (4)
ลุกขึ้น. ชูสองมือเห็นด้วยกับอาจารย์ค่ะ ^_,^
ท้องนาเปลี่ยนสภาพไป.. ตามวันเวลา และวิวัฒนาการ… ควันไฟที่อ้อยอิ่งอยู่ในเตาหายไป.. หากเป็นการลุกไหม้เผาผลาญ เพื่อยึดครอง..หมดเสน่ห์.. หะหาย.. แรงกระสันต์.. บ้านนอก..
รู้สึกเสมอๆ ว่าโล่งหู โล่งตา โล่งใจ ยามที่ได้ออกมาสัมผัสกับสภาพแวดล้อมอย่างนี้ สุดท้ายย้ายบ้านมาอยู่กับมันเลยครับ(ฮา)
ขอบคุณทพญ.ธิรัมภามากครับ
“ได้อย่างงงง ก็ต้องเสียอย่างงงง” อัสนีย์และวสันต์ว่าไว้ครับ..
ขอบคุณยายธีมากครับ