เดิมที เรื่องการปรุงอาหารรสเลิศ ไม่ใช่ฝัน หรือ หวัง ของผู้เขียน... แต่เราเติบโต จากพื้นที่ อุดมสมบูรณ์ทางอาหาร และมีความเจริญทางวัฒนธรรมการปรุงอาหาร เมื่อถึงข้อต่อหนึ่งของชีวิต พบว่า เริ่มขาดแคลนผู้มีฝีมือในการปรุงอาหารรสเลิศ กลายเป็นแรงบันดาลใจ ให้ผู้เขียนฝึกฝน และขุดคุ้ย ทักษะความสามารถ และขุมความรู้ ที่เคยสัมผัสจากญาติผู้ใหญ่ผู้เชี่ยวชาญด้านการปรุงอาหาร นับว่า เป็นสายงานหนึ่งที่เรียนรู้ไม่มีวันจบสิ้น
เพียงผู้เขียนมีโอกาสได้ปรุงอาหารให้ ญาติผู้ใหญ่ที่เคยส่งเสริมสนับสนุนเราในวัยเด็ก ก็นับว่าไม่เลว ไม่แน่ว่า ในอนาคตจะยังคงมีพิธีไหว้บรรพบุรุษแบบเชื้อสายจีน หรือไม่? เราก็ไม่เสียดายเวลาปัจจุบันแล้ว ด้วยเวลานี้ แม้มีเงินก็ไม่อาจซื้อหา อาหารมีคุณภาพ ตามที่เคยได้บริโภคในครอบครัวแบบอดีต
ญาติผู้ใหญ่อาจงงว่า ผู้เขียนสามารถทำอาหาร ขนมพื้นเมือง โบราณได้อย่างไร? นั่นเพราะ ยังมีผู้สอนปรุงอาหารปารานากัน ผ่านเทคโนโลยีสมัยใหม่... ด้วยพื้นฐานความรู้เดิม ย่อมไม่ใช่เรื่องยากสำหรับผู้ฝึกฝน...
เพื่อสุขภาพ ทำของจำเป็นให้ตนเองคืออาหาร เป็นสิ่งที่ดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณแก้ว
เมื่อย้อนอดีต เรากินอาหารที่ทำโดยคนในครอบครัว ความปลอดภัย จากการเอาใจใส่ในการปรุง ความประทับใจในรสชาติ ความผูกพันในครอบครัว ล้วนเป็นเรื่องปกติในเวลานั้น…