เป็นเด็กเจ็บสุดแค่....
เชื่อว่า สำหรับหลายๆคนในวัยเด็กเรามีความเจ็บปวดมากที่สุดต่างกัน บางคนอาจจะแค่หกล้มอย่างที่เราได้ยินกันบ่อยๆเป็นประโยคทำนองว่า
‘เป็นเด็กเจ็บสุดแค่หกล้ม’
แต่ไม่จริงเลยสำหรับฉัน ความเจ็บที่สุดในวัยเด็กที่ฉันรับรู้และจดจำได้คือ การโดนน้องชายวัยสองขวบปาของเล่นใส่หัว
เรื่องราวนี้เกิดขึ้นเมื่อฉันอายุได้ 6 ปีและน้องชายของฉันอายุครบ 2 ปีอย่างที่กล่าวไป ขณะที่พวกเรานั่งเล่นของเล่นกันอยู่ น้องชายฉันก็สะบัดมือพร้อมเหวี่ยงของเล่นไปมา และด้วยแรงเหวี่ยงที่เอาชนะแรงจับ ทำให้ของเล่นชิ้นนั้นพุ่งมาที่หัวฉันอย่างจัง ทันทีที่ของเล่นโดนหัว ฉันก็รู้สึกมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้าชั่วขณะตามด้วยเลือดที่ไหลออกมาเป็นทางตามกรอบหน้า แต่ถึงแบบนั้นฉันก็ไม่ได้มีอาการข้างเคียงอะไร ยังสามารถเดินได้เองและทำสิ่งต่างๆได้เองอย่างอิสระ แต่ที่ตลกมากคือตอนนั้นฉันหัวเราะและร้องไห้สลับกันเพราะรู้สึกว่าตัวเองเป็นพี่สาวที่เข้มแข้งไม่อยากร้องไห้ให้น้องชายร้องไห้ตาม ซึ่งมันก็ไม่ได้ผล น้องฉันร้องหนักมากจนแม่เข้ามาดู และปฐมพยาบาลให้ฉันทันที หลังจากนั้น ฉันก็ได้รับการดูแลจากคุณพ่อคุณแม่จนหายดี
จากเรื่องราวข้างต้น เราจะมาลองวิเคราะห์แบบ PEOP สไตล์นักกิจกรรมบำบัดกัน!
Person : P1 เด็กผู้หญิงอายุ 6 ปี P2 ได้รับความบาดเจ็บตรงศีรษะ มีเลือดไหล P3 มีอาการมึนงงเล็กน้อย P4 บุคลิกภาพที่เข้มแข็งพยายามไม่ร้องไห้
Environment : E1 การปฐมพยาบาล การดูแลจากคุณพ่อคุณแม่ E2 สิ่งแวดล้อมที่เป็นอุปสรรคคือ ของเล่นที่มีความแข็ง E3 การได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว
Occupation : O1 เป็นลูกสาว O2 เป็นพี่สาว O3 ยามว่างนั่งเล่นกับน้องชาย
Performance : ยังคงสามารถทำกิจกรรมอื่นๆได้เองอย่างอิสระ
ความเห็น (1)
Person : P1 เด็กในวัย 6 ปี P2 ศรีษะได้รับบาดเจ็บมีเลือดไหล P3 มีอาการมึนงงเล็กน้อย P4 บุคลิกภาพที่เข้มแข็งทำให้ฉันหัวเราะและร้องไห้สลับกันEnvironment : การได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว Occupation : O1 การปฐมพยาบาล O2 ยามว่างนั่งเล่นกับน้องชาย O3 ขณะโดนของเล่นพุ่งใส่โดยน้องชายสะบัดมือเหวี่ยงของเล่นแข่งเอาชนะ O4 การดูแลจากคุณพ่อคุณแม่หลังPerformance : ยังสามารถเดินได้เองและทำสิ่งต่างๆได้เองอย่างอิสระแม้จะบาดเจ็บ