ตั้งแต่เด็กแล้วที่เป้าหมายของตัวเองยังไม่ค่อยมีรูปร่างเท่าไหร่ ยังคงเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าตัวเองอยากทำงานอะไร หรือทำงานแบบไหนกันแน่
‘ กิจกรรมบำบัด ‘
ตั้งแต่วันแรกที่ได้ยินชื่อสาขานี้และมีโอกาสได้ลองศึกษาก็รู้สึกขึ้นมาได้ว่าสาขานี้แหละอาจจะเหมาะสมกับเราจึงตัดสินใจก้าวเข้ามาสู่รั้วมหาวิทยาลัยมหิดลในฐานะนักศึกษาคณะกายภาพบำบัด สาขากิจกรรมบำบัด
หลังจากนั้นมา เวลามันผ่านไปเร็วมากๆเลย ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้เราจะมีการเรียนวิชาคณะกันแล้วหละ!
คาบแรกที่ได้ทำความรู้จักกับกิจกรรมบำบัดมีชื่อวิชาว่า ‘หลักการกิจกรรมบำบัด’ โอ้โห ฟังครั้งแรกแล้วสัมผัสได้ว่าดูเป็นวิชาที่ง่วงมากก อาจารย์ที่เข้ามาสอนมีชื่อว่า อ.ป๊อป เป็นอาจารย์ที่มีใบหน้าเปื้อนยิ้มตลอดเวลา(ยิ้มตลอดเวลาจริงๆนะ..) มีออร่าแห่งความใจดีกระจายไปทั่ว ทำให้บรรยากาศในห้องเรียนน่าเรียนขึ้นมากโข สิ่งแรกที่อาจารย์ให้เราทำคือการเปิดผ้าม่านให้แสงอาทิตย์ได้รอดเข้ามา และแล้วเราก็ได้รับบทเรียนที่หนึ่ง สภาพแวดล้อมที่ดีจะทำให้เหมาะสมกับการเรียนรู้ สร้างสุขภาพจิตที่ดี
ความรู้สึกตอนนั้นคือ
ห้ะ?
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก บทเรียนเรียบง่ายมากจนนึกไม่ถึง
มาถึงกิจกรรมแรกที่เราจะได้ทำคือ แนะนำตัว แบบธรรมดาไม่ได้ด้วยนะ ต้องมีท่าประกอบด้วย ตอนนั้นคือตื่นเต้นมาก คิดอะไรไม่ออกเลย สิ่งที่ทำได้มีแค่ตัดสินใจทำสิ่งที่ดูเป็นตัวเราที่สุด และไม่น่าเชื่อว่าเราจทำให้เพื่อนหัวเราะได้ ถือว่าเราทำสำเร็จแล้วแหละมั้ง
หลังจบการแนะนำตัวเราก็ได้รู้กันว่าเราได้รับบทเรียนที่สองกันแล้ว นักกิจกรรมบำบัดที่ดีต้องมีบุคลิกภาพที่ดี น่าจดจำ สามารถสร้างความประทับใจแรกได้
กิจกรรมถัดมาคือ สร้างคลิปวิดีโอสั้นๆตามหัวข้อที่กำหนดภายในเวลา 1ชั่วโมงกับอีก 30 นาที วินาทีนั้นทุกคนคือต้องดึงความครีเอทในตัวออกมากันแบบสุดๆไปเลย มีความเห็นต่างกันบ้าง ตรงกันบ้าง ผลัดกันแชร์ความคิดกันและกัน กว่าจะจบคาบเหนื่อยแทบแย่ แต่ก็ทำให้รู้จักเพื่อนในสาขาเร็วขึ้นมากๆ แถมสนุกด้วยหละไม่เหมือนที่คิดเอาไว้แต่แรกเลย เป็นการเรียนที่แฮปปี้สุดๆ
ที่จบด้วยบทเรียนสุดท้ายของวันคือ นักกิจกรรมบำบัดต้องมีความคิดสร้างสรรค์ ครีเอทีฟ และสามารถทำงานเป็นทีมร่วมกับผู้อื่นได้
และใช่ ทั้งหมดนี้เป็นบันทึกแรกของฉันเอง บันทึกต่อๆไปไว้จะมาแชร์เรื่องราวอีก ขอให้เป็นวันที่ดีนะ ✨
ไม่มีความเห็น