เราอยู่กันที่นี่ บ้านหลังเดียวกัน 63 : พ่อเลิกงานดึกมาก
พ่อครับ...
เข้าเดือนที่ 3 แล้วที่พ่อเลิกงานดึกมาก พ่อบอกมันเป็นโปรเจคที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เป็นความรับผิดชอบที่พ่อจะละทิ้งหน้าที่ไม่ได้ แต่บางวันพ่อกลับถึงบ้านตีสาม
มันคือความรับผิดชอบที่เกินไปไหมพ่อ
แต่พ่อรู้ไหมครับ จะดึกเพียงไหน ผมก็ยังรอพ่ออยู่ ผมจะไม่ยอมขึ้นนอนจนกว่าพ่อจะกลับบ้าน
และทุกครั้งที่ได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้าน ผมจะต้องรีบมายืนรอหน้าประตู เมื่อพ่อกดกริ่ง ผมจะส่งเสียง เพื่อเรียกแม่ลงมาเปิดประตูให้พ่อ
พ่อครับ...
ทุกเช้าตีห้ากว่า ผมจะปลุกให้พ่อตื่น เพื่อลงไปข้างล่าง เมื่อก่อนพ่อจะออกไปวิ่ง หลังจากที่พ่อกลับบ้านดึก พ่อจะไม่ออกไปวิ่งแล้ว พ่อบอกมันเหนื่อยเกินที่จะลุกขึ้นจากเตียง แต่ผมก็ยังปลุกพ่อทุกวัน เพราะมันคือหน้าที่ของผมเช่นกัน
พ่อครับ...
พ่อเคยบอกว่าสุขภาพเป็นเรื่องสำคัญ การได้ออกวิ่งทุกเช้า มันเป็นการเสริมสร้างสุขภาพให้แข็งแรง แต่การทำงานหนัก เป็นการบั่นทอนสุขภาพ แม้จะเป็นหน้าที่ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ก็ตาม
พ่อครับ...
พ่อคงต้องวางแผนการทำงานใหม่แล้ว อาจจะต้องสลับวันสลับคนที่มาช่วยพ่อ จะได้พักผ่อนได้เร็วขึ้น การเลิกเที่ยงคืนทุกวันไม่เป็นผลดีแน่ๆ
ผมอยากให้พ่อกลับบ้านเร็ว จะได้มาเล่นกับผม จะได้ตื่นแต่เช้า และออกไปวิ่งเหมือนเช่นเคย
พ่อครับ...
จะอย่างไรก็ตาม ถึงพ่อจะยังเลิกงานดึก ผมก็จะรอพ่อจนกว่าพ่อจะกลับ
ผมจะยังไม่ขึ้นนอน
ผมจะรอตรงหน้าประตูจนกว่าเสียงรถจะมาจอดหน้าบ้าน และพ่อกลับมา
เพราะถึงอย่างไรเราก็อยู่กันที่นี่บ้านหลังเดียวกัน
............
ความเห็น (2)
น่ารักที่สุด
ขอบคุณ มีสิ่งที่ดีให้อ่านค่ะ