๗๙๘. ทำในสิ่งที่รัก + ชอบ + ถนัด
การที่คนเราจะทำอะไรสักเรื่องหนึ่งนั้น...นับได้ว่า ขึ้นอยู่กับตัวของเราเองว่า คิดจะกระทำสิ่งใด...หากเป็นเรื่องที่ตนเองรัก ถนัด ชอบด้วยแล้วล่ะก็...ผู้เขียนเชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่า "จะทำอยู่เสมอ และทำตลอด จนกว่าจะเบื่อที่จะกระทำ"...
ตอนนี้ อาจารย์ภัคร เจ้าตัวโตของแม่บุษ กำลังศึกษาต่อปริญญาเอก สาขาจารึกตะวันออก ของมหาวิทยาลัยศิลปากร...เป็นอะไรที่ยากพอสมควรในความคิดของผู้เขียน คือ ต้องใช้เวลาในการฝึก จึงจะได้มาสิ่งที่ดีงาม...แต่สำหรับอาจารย์ภัคร (ลูกชายคนโตของแม่บุษ) ก็มิเคยย่อท้อ พยายามฝึก พยายามเขียน ในความรู้สึกของแม่ มันเสมือนมีบางสิ่งที่นายทำแล้ว เหมือนกับมีบางสิ่งมันติดตัวของนายมา ภาษาขอมโบราณ ที่นายต้องการเรียน...มันอาจจะเป็นทางของนายเองก็ได้ เพราะแม่ดูผลงานที่นายส่งมาให้แม่ดู...หากพูด คือ ลายมือสวย
นี่คือ “การฝึก” ฝึกเรียนรู้เรื่องใหม่ ๆ…อาจารย์ภัครส่งมาให้แม่บุษ บอกว่า “เพิ่งหัดเรียนภาษาเขมรมา ลองฝึกดู เพราะเดี๋ยวต้องไปอ่านในใบลาน”…ภาษาเขมร + อักขรวิทยาโบราณ + จารึกล้านนา (ตัวฝักขาม)…แม่ถามว่า “แล้วจะเรียนได้ไหมนั่น!!!” นายตอบแม่มาว่า…“ได้สิ!!! ชอบนะ” และสิ่งนี้ ที่นายเขียนมาให้แม่ดู…อุต๊ะ!!! ช่วงนี้ นายบอกว่า ไม่เรียนในห้องก็อยู่ตามวัด คริ ๆ ๆ ได้บรรยากาศไปอีกแบบ “เด็กวัด”…นายบอกว่า “ต้องคัดเป็นพัน ๆ รอบเลยนะแม่ กว่าจะได้แบบนี้…ทำให้แม่นึกถึงตอนแม่เรียนสาขาวิชาการเลขานุการเลย…ครูสอนให้แม่หัดเขียนวิชาชวเลข ซึ่งแม่ก็ทำได้เกรด A มาด้วยอ่ะ!!! คริ ๆ ๆ เป็นวิชาที่ท้าทายความสามารถตัวเราจริง ๆ…ทุกเรื่องขึ้นอยู่กับตัวของเราเองทั้งนั้นที่จะกระทำ สำหรับแม่ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ...เพราะมีบางเรื่องที่นายจะต้องนำผลงานออกมาเผยแพร่ให้สาธารณชนได้ต่อยอดต่อไป...มนุษย์เราหากทำในสิ่งที่ตนเองรัก ชอบ ถนัด บอกได้เลยว่า "นั่นคือ ตัวตนของเราเอง"...ยิ่งสมัยปัจจุบันนี้ คือ การวัด Skill ของคน ๆ นั้น ที่ทำได้ไม่เหมือนผู้ใด เป็นทักษะและความสามารถเฉพาะตนจริง ๆ
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาในบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๘ สิงหาคม ๒๕๖๒
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น