"ฝนคือ ธรรม"

ยามหน้าฝน  คนบ่นว่า พาลำบาก

เพราะน้ำหลาก  มากล้น  ถนนลื่น

ทั้งเปียกแฉะ  เลอะเทอะ  เปรอะทั้งคืน

ดินไหลลื่น  ฝืนฝืด  ยึดบาทา

กิจการ  งานใดๆ ไม่สะดวก

ต้องสวมหมวก  สวมชุด  สูทกันหนา

โรคต่างๆ ย่าวก้าว  เข้ากายา

สัตว์นานา  พากันแพร่  แผ่กระจาย

เป็นผลดี  มีคุณ  หนุนเกษตร

ฝนมีเดช  เมตตา  พฤกษาไม้

เจริญงอก  ออกยอด  ทอดกอใบ

ข้าวนาไร่ ในสวน  ก็ชวนมอง

ฝนคือฝัน  วิมานทอง  กองผลิตผล

ให้ปวงชน  พ้นอดอยาก  เรื่องปากท้อง

ฝนชะโลม  โลมเล้า  เฝ้าประคอง

โลกทั้งผอง  มองดูสด  เพราะหยดชล

ดุจน้ำธรรม  ที่ค้ำใจ  ให้สงบ

จิตได้พบ  กระแสธรรม  ดุจน้ำฝน

ดุจไม้เหี่ยว  เรี่ยวแรง  แห้งกมล

พอน้ำฝน  หล่นสาด  ผงาดเงย

ในโลกดาว  ที่ก้าวเดิน  เผชิญสบ

มีบวกลบ  ดีชั่ว  มีขั้วเผย

ดุจหยินหยาง  สร้างสรรค์  พันกอดเกย

สัมพันธ์เผย  คู่กัด  พัฒนาการ

ในสิ่งดี  มีโทษ  ขนดอยู่

ในสิ่งชั่ว  มีคู่  อยู่ในนั้น

ร้อนมีคุณ  มีคู่  โทษอนันต์

หนาวจนสั่น  กาลแห้งแล้ง  เป็นแอ่งคุณ

คุณในธรรม  นำพา ไปหาร่ม

แดดชะโลม  ลมเย็น  เห็นไออุ่น

ไม่ร้อนแรง  ไม่แห้งโหด  ไร้โทษทูล

ไร้หนาวหนุน  ขุ่นขั้ว  หัวใจเอย