รูปอีกใบบนโต๊ะทำงาน

             ผู้เขียนบรรจุข้าราชการครู ปี 2530  ผ่านมาแล้ว 32  ปี  นับได้ว่าเป็นบุคคลวัยใกล้เกษียณ  ไม่มีความประสงค์ที่จะเป็นผู้บริหาร  แม้ใครต่อใครจะชักชวน ชี้นำ  ก็ไม่หวั่นไหว และอยากได้ใคร่ดีในยศฐาบรรดาศักดิ์ในตำแหน่งดังกล่าว  ใจอยากเป็นแค่ครูธรรมดา  ที่มีเวลาให้กับศิษย์  มีเวลาจับมือให้ศิษย์เขียนโน่นนี่นั่น  มีเวลาเดินดูศิษย์ขณะทำงาน  แล้วชี้แนะสิ่งดี ๆ แต่ถึงกระนั้น  ตลอดระยะเวลาการทำงาน ผู้เขียนจะได้รับมอบหมายงานสำคัญในบทบาท หัวหน้างานอยู่เสมอ  

            รับราชการมานานขณะนี้  เจ้านายที่มีต้องไม่ใช่คนเดียว  เพราะมีการโยกย้ายที่ทำงาน  4  ครั้ง  มีผู้บังคับบัญชาชั้นต้นทั้งเก่าใหม่ 4 ท่าน  ชาย 2 หญิง 2  ล่าสุดผู้เขียนมีผู้บังคับบัญชา เป็นสตรีผู้มีความอ่อยช้อย  งดงาม  ตามสไตล์สาวเหนือ  ซึ่งตรงกันข้ามกับผู้เขียนที่เป็นสาวชาวใต้ที่่แสนจะเอะอะมะเทิ่ง  ในความอ้อนฃ้อยความเนี๋ยบทุกกระเบียดนิ้วของ ผอ.สาว  แต่คณะครูกลับขนานนามให้ท่านหลายนามอยู่เหมือนกัน  เป็นต้นว่า "หญิงแกร่ง" "หญิงเหล็ก"  "ทุ่งลาเวนเดอร์"  ฉายานามสุดท้ายนี้ มีที่มาจากการที่ท่านเป็นคน คิดดี  คิดบวก  จนทุกคนมองว่า เป็นคน "โลกสวย"   

             "รูปอีกใบบนโต๊ะทำงาน"  มีที่มาจาก เมื่อวันที่ 4 กรกฎาคม ที่ผ่านมา  ผู้เขียนได้รับเกียรติ ให้เขียนบทประพันธ์ ถวายพระพรพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 10 เฉกเช่นกับที่เคยได้รับเกียรตินี้เมื่อปีที่ผ่านมา  เนื่องในวันเฉลิมพระชนมพรรษา วันที่ 28 กรกฎาคม ที่จะถึงนี้ โรงเรียนทับสะแกวิทยา ได้รับการเชื้อเชิญจาก  สถานีโทรทัศน์ช่อง 11 ให้บันทึกเทปโทรทัศน์ถวายพระพร  ฃ่วงที่รอบันทึกเทป พวกเราก็ถ่ายภาพเป็นที่ระลึก ขณะที่ผู้เขียนเป็นภาพนิ่งให้ผู้ร่วมงานถ่ายภาพนั้น  ผอ.ท่านเห็นว่าเนคไทด์ของผู้เขียนไม่สวยงาม  บิดเบี้ยว  ท่านจึงตรงเข้ามาขยับให้ตรง ให้ดูดี  ขณะที่ตากล้องก็กดแชะพอดี  เป็นภาพที่ผู้เขียนรู้สึกประทับใจ  และเป็นที่ประทับใจของทุก ๆ คน ใคร ๆ ก็ชื่นชมในความไม่ถือตัวของเจ้านาย  ความใส่ใจในรายละเอียดของลูกน้อง  นี่แหละที่เรียกว่า "สุขใจทั้งผู้ให้และผู้รับ"  ผู้เขียนจึงคิดว่าจะนำภาพนี้ใส่กรอบสวย  ๆ วางไว้บนโต๊ะทำงาน  เหนื่อยงาน เหนื่อยใจตอนไหน  ชายตามองภาพนี้แล้วคงมีกำลังใจขึ้นอีกเยอะ  "รูปอีกใบบนโต๊ะทำงาน"