คำตอบสุดท้าย Ep.6 "มายาพิศวงศ์"

หลังจากที่ มีกลุ่มคนๆหนึ่ง จ้อง จับ ผิด ตัวเราอยู่ตลอดเวลา 

 วันแล้ว วันเล่า ติดๆกัน เป็นเดือนๆ ผลสุดท้าย มีคนมาช่วย ผมกำลังสงสัยว่า

    “ คนที่มาช่วยเรา เป็นใครกัน.....???” ที่สำคัญ ชื่อเฟสบุ๊ค แม้แต่หน้า ยังไม่ได้ปรากฏให้เราเห็นได้ชัด

  เท่าไหร่นัก ไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่า เป็น ผู้หญิง หรือ ผู้ชาย และเหตุการณ์นั้น ยังคงเป็นปรีศนาต่อไป จนกว่า วันนั้น

  วันที่เกิดผล เขาอาจปรากฏตัว มาให้การชื่นชมตัวผมก็ได้ แต่..... ในส่วนของความจริงแล้ว เราคงมิอาจดีใจเกินไป

    มีอยู่วันหนึ่ง คืนนั้น ฝนตกหนัก พายุซัดเข้ากลางเมืองอย่างรุนแรง เป็นชั่วโมง ช่วงนั้น เรากำลังหาเงินเพื่อไปชำระค่าเรียนโค้ช ในแบบที่ เราต้องการ สุดท้ายผมรีบเดินกลับบ้าน และสิ่งที่เกิดขึ้น เราเดินพลาดไปชนเสา หัวตรงหน้าผาก เลือดออกหนักมาก เป็นอะไรที่โหดร้ายสุดๆ ครั้งแรก จนกระทั่งวันต่อมา

     วันต่อมา ก็ไปหาหมอ เพื่อล้างแผลในหัวออกให้หมด และสุดท้าย พอผลการรักษาจากหมอ ผลออกมาอยู่ในระยะปลอดภัยแล้ว เนื่องด้วย อาการที่บาดเจ็บ แค่แตกตรงภายนอก ส่วนค่ารักษาที่ปรากฏต่อหน้าผมนั้น ไม่เอื้อสำหรับเราเลย หนำซ้ำยังขอต่อรองราคาว่า ผ่อนจ่ายได้มั้ย

      และไม่รู้ว่า เราใช้วิธีไหน ที่จ่ายจนหมด ค่ารักษาพยาบาล นะ ไม่ใช่รถถึงผ่อนได้.....???  

      สุดท้าย ปรากฏ ว่า  จ่ายหมด...... ก็เกิดการ COMPLETE ขึ้น

   พออาการ บรรเทาลง หลายวัน เริ่ม ปลุกพลังความคิดกันต่อว่า ถ้าเกิด เราไม่มีเงิน จ่ายค่าเรียนโค้ช

   ราคาแบบนี้ xxx,xxx คำถามที่ควรถามต่อไปอีก เราพอที่จะมีอะไร ที่สามารถทำได้บ้าง....???

      สิ่งที่เกิดขึ้น คือ ผมไปเจอ ข้อความประชาสัมพันธ์หนึ่ง เป็นอะไรที่กำลังต้องการ ใครสักคน ที่จะ

 Talents ตนเอง ในการพัฒนาสังคม เป็นงานปลูกต้นไม้ ในรูปแบบมินิคอนเสิร์ต และเกิด จ๊ะเอ๋ เจอโอกาสแรก จึงตัดสินใจ ลงชื่อทันที ตอนนั้น ไม่รู้ว่า เกิดอะไร ผมลงทะเบียน ทันที ไม่เกินสามวิ โดยไม่คิด

      สามวันถัดมา โทรศัพท์ กลับหาเราทันที ก็เลยฟังรายละเอียด ไว้เพียงข้างต้น ผลสุดท้าย ตอบกลับรับทันที และ วันถัดมา ก็ได้ดูดีเทล งานอาสาข้างต้น พอถึงวันจริง ได้ลงสนาม สิ่งที่เกิดขึ้น ไม่ใช่สิ่งที่คาดเดาไว้เลยตั้งแต่ต้น ผมทุ่มเท ทั้งพลังกายและใจ ตลอดสามวัน ได้เจอคนมากหน้าหลายตา ได้เจอศิลปินที่มาขึ้นคอนเสิร์ต จนถึงวันสุดท้าย มาทั้งวัน เป็นอะไรที่ทุ่มเทสุดๆ มันคือครั้งแรกที่ลุยงานอาสา ไม่สิ ครั้งที่สองต่างหาก อาจดูร้อน ฝนตก เหนื่อยบ้าง และเราสามารถคุมสภาวะได้ ถือว่าเป็นเรื่องปกติมาก

     จนถึง ตอนเย็น มีกองทัพ แฟนคลับ (ถ้าเป็นตอนนี้ ใช้คำว่า โอตะ โอชิ) ผมก็มาดูแลภาพรวมของงาน

   สิ่งที่เกิดขึ้น !!!!!!! ออเจ้า !!!!!!!! เกิดบุพเพสันนิวาส ขึ้น เมื่อเจอเพื่อนคนหนึ่ง เรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกัน สมัยเรียน ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง เธอเป็นแอดมินของศิลปินคนหนึ่ง

     ทันใดนั้น ก็มาคุยกับผม แค่สองสามประโยค ก็แค่นั้น หลังจากนั้น ก็มีแสดงคอนเสิร์ตครั้งสุดท้าย และ ตัวผมนั้น วิ่งไปมา เสริฟน้ำ กวาดพื้นบริเวณงาน จนกระทั่ง วินาทีหนึ่ง ก่อนถึงโชว์สุดท้าย ช่วงที่กำลังเข้ายามดึกเกิดขึ้น มีพี่คนหนึ่ง ยื่นสเต็กให้ ผม ผมถามไปว่า

      “ พี่ๆ สเต็คจากนี้ กี่บาทครับ” ผมถาม พี่คนนั้นตอบ “ไม่ล่ะน้อง ผมให้.....” เราก็เลย งงๆไปว่า

    What’s Happen เกิดอะไรขึ้น....??? ไม่เกิน7วิ มาอีกแล้ว มีน้องคนหนึ่ง ยื่นภาพวาดให้กับผม ซึ่งภาพที่น้องวาด มันคือ ตัวผมเอง ผมถามกลับไปแบบเดียว กับที่ถามพี่คนนั้นว่า กี่บาทครับ เขาก็ตอบเช่นเดิมว่า ไม่ต้อง หนูให้พี่

       สิ่งที่เกิดขึ้น ในวินาทีนั้น ภาพ ที่ปรากฏต่อหน้าเรา........ ไม่รู้ว่า เค้าเห็นคุณค่า อะไรสักอย่าง

  เกี่ยวกับเรา อยู่ และนั่น มันเป็นคง ปรีศนาอยู่ เขาให้ไปงั้น หรือ เขาให้เพราะอยากให้ น่าคิดนะ สิ่งนั้น ต้องมี จุดอะไรบางอย่าง เกี่ยวกับเรา ที่มีลักษณะพิเศษ แบบที่คนอื่นยังไม่มีโอกาสทำได้......... และนั่น ยังเป็นคำถามต่อไป