การให้ที่ไม่เคยต้องเสีย

"การให้" ที่ไม่เคยต้องเสีย ก็คือ..."การให้อภัย" นั่นเองครับ
เพราะนอกจากจะไม่ต้องเสียอะไรแล้ว
เรายังได้ความสุขสงบในจิตใจกลับคืนมาอีกด้วย

ช่วยตอบคำถามผมหน่อยสิครับ? ว่า...

ระหว่างคนที่เราเกลียดมากที่สุดกับคนที่เราเกลียดน้อยที่สุด
ใครคือคนที่สมควรได้รับการให้อภัยจากเรามากที่สุด?
ถ้าท่านตอบว่า "ก็ต้องคนที่เราเกลียดมากที่สุดสิ!"
ที่ตอบเนี่ย...ท่านตอบตามทฤษฎีใช่ไหมครับ? ถูกต้องแล้วครับ!
คนที่เราเกลียดมากที่สุดคือคนที่สมควรได้รับการให้อภัยจากเรามากที่สุด
เพราะถ้าคำตอบของท่านคือ "คนที่เราเกลียดน้อยที่สุด"
แสดงว่าท่านยังไม่เข้าใจคำว่า "การให้อภัย" อย่างแท้จริง
ถ้างั้นเราไปทำความรู้จักคำๆนี้กันซักหน่อยนะครับ...

"การให้อภัย" คืออะไร?

การให้อภัย ก็คือ..
การที่เรายอมปล่อยวางความโกรธเกลียดอาฆาตพยาบาทที่มีต่อผู้อื่น
ปล่อยให้อดีตได้กลับไปอยู่ในอดีตโดยสมบูรณ์
ไม่แบกมันมาจนถึงปัจจุบัน
ที่เราต้องทำ ไม่ใช่เพราะเห็นแก่ผู้อื่น
แต่เราทำเพื่อประโยชน์ของตัวเราเอง
ทำเพื่อให้ใจของเราได้กลับมามีอิสรภาพอีกครั้ง

ตอนสมัยเด็กๆ ผมเคยฟังเทปของพระอาจารย์พยอม กัลยาโณ ที่สอนว่า..
"โกรธคือโง่..โมโหคือบ้า...
โกรธเขาเกลียดเขา ก็เหมือนกับเอาไฟมาเผาใจเราเอง"
ผมยังจดจำได้มาจนทุกวันนี้
ยิ่งวันนี้ได้มาเห็นข้อความที่ท่านอาจารย์พุทธทาสสอนว่า...
“การให้อภัย ไม่อาจเปลี่ยนแปลงอดีตได้
แต่การให้อภัยนั้น อาจเปลี่ยนแปลงอนาคตได้”
ก็ยิ่งช่วยย้ำเตือนให้ผมรู้จักที่จะให้อภัยผู้อื่น
เพราะถึงเราจะโกรธเกลียดอาฆาตพยาบาทเขา
มันก็คงไม่สามารถเปลี่ยนแปลงเหตุการณ์ที่ผ่านไปแล้วได้
มีแต่จะทำให้เราต้องจมอยู่กับความทุกข์นั้นยาวนานขึ้น

แต่ถ้าเรายอมที่จะให้อภัยเขาจากหัวใจ
สิ่งดีๆย่อมเกิดขึ้นได้ทั้งในปัจจุบันและอนาคต

นิวัฒน์ ลีวงศ์ว้ฒน์
4 กุมภาพันธ์ 2562

ขอขอบคุณภาพประกอบจากเพจ BBTV Channel7