(บันทึก).. เสียงกระสันต์.. จากยอดไม้... ในแกลลอลี่ชีวิตวันนี้
เสียงกระสันต์.. จากยอดไม้.. โฮกโป้ก ๆนกโพรดก.มันร้องโฮกโป้กอยู่หนไหน
หล่อนคลางแคลงใจ.. ไปกับสายลมที่โอนตัวผ่านยอดไม้
ความเห็น (5)
I have problems with “เสียงกระสันต์” (could not find its meaning in the Royal Society Thai Dictionary 2554).
Perhaps it’s เสียง กระสัน [กระสัน ก. คะนึง, คิดผูกพันอยู่, มีใจจดจ่ออยู่, เช่น ปู่กระสันถึงไก่ในไพรพฤกษ์. (ลอ); กระวนกระวายในกาม เช่น เดี๋ยวนี้นะพระองค์ทรงธรรม์ แสนกระสันจันทร์สุดาดวงสมร. (คาวี); ผูกให้แน่น เช่น กระสันเข้าไว้กับหลัก, ผูกพันพระพี่น้องสองกระสันเข้าให้มั่นกับมือ. ( ม. คำหลวง กุมาร), รัด เช่น สายกระสัน; ต่อเนื่อง เช่น มุขกระสัน; (ปาก) อยากมาก เช่น กระสันจะเป็นรัฐมนตรี. ว. แน่น เช่น พระขรรค์เหน็บกระสันอยู่เป็นนิจ.]
Looking at สันต์ [ สันต์ ว. เงียบ, สงบ, สงัด. ( ป. ; ส. ศานฺต).], it’s from สันติ: [ความสงบ, ความระงับดับหายหมดไปแห่งความพลุ่งพล่านเร่าร้อนกระวนกระวาย, ภาวะเรียบรื่นไร้ความสับสนวุ่นวาย, ความระงับดับไปแห่งกิเลสที่เป็นเหตุให้เกิดความเร่าร้อนว้าวุ่นขุ่นมัว, ===เป็นไวพจน์หนึ่งของ นิพพาน===(my emphasis)]
So the best word is probably เสียง กะ สันต์ where กะ is a verb ‘to estimate’ (ie, is like).
;-)
ดอยอินทนนท์ ป่าไม้อุดมสมบูรณ์มากค่ะ
สวัสดีค่ะ.. คุณsr… ขอบคุณค่ะ.. ยายสนุกกับ.. คอมเมนท์.. มากๆ.. ได้ความรู้เรื่องภาษา(ไทย).. ที่่หลงลืมไป.. ทุกทีๆ.. ตามเวลาเพราะไม่เคยได้ใช้ตั้งแต่.. ปี1972.. น่าจะนานโข.. อีกทั้งการเขียนบล้อค.. เป็นกลอนเปล่าไม่มีกฏเกณฑ์ว่าจะเป็นอะไร.. มักจะเขียนตามที่สมองสั่งตรงมา.. โดยไม่มีความคิดแฝง.. ครั้งนี้.. ขึ้นต้นด้วย.. เสียงนกโพรดก.. ที่ร้องอยู่ไกล.. ใกล้.. เพรียกเรียกหา.. คู่มัน.จำได้ว่าตอนเด็กๆเรียนเขียนมาว่าเช่นนั้น..ได้ยินว่า..ภาษามันเปลี่ยนไปตามยุคตามเวลา…อาจจะเพี้ยนไป…แต่..เสียงในธรรมชาติ..ยังคงเดิม..คือเราก็ไม่รู้ภาษา..นก….เป็นอันว่า เข้าใจตรงกัน.. ตรงบทนี้.. นะเจ้าคะ..ได้ยินแว่วๆมาอีก จาก ยอดไม้. โฮกโป้ก ๆ..หล่อน.. ยังคลางแคลงใจ.. อย่างเดิม.. ในแกลลอลี่ชีวิตวันนี้.. ช่วงนี้ .. เก็บกวาดขยะ.. ทรากพลาสติค.. ที่ไม่ย่อยสลาย.. เศษแก้ว.. ขวดพลาสติค.. มีอยู่ทุกหัวระแหง…. 5555..ชีวิต..ลำเค็ญ..4.0ขยะ..ทั่วทุกมุมโลก…
สวัสดีค่ะ.. คุณแก้ว…ยายเคยไปถึงมาครั้งหนึ่งหลายปีมาแล้วเจ้าค่ะ.. คิดว่าคงจะไม่เป็นป่า.. ปะหน้า.. เพราะยังไม่เคยไปเดินเห็นต้นกุหลาบพันปีขึ้นอยู่ข้างทาง… คงจะเป็นไม้ดั้งเดิมที่เกิดในเใืองไทย.. ตามที่สูง.. สูง.. อย่างดอยอินทนนท์..
แวะมาบอก.. เช้านี้..อย่างเคยๆ.. ริมแควน้อย.. กานจนบุรี.. ลิ่นถิ่น.. ทองผาภูมิ.. นกต่างชนิด.. ร้องรับ.. สลับเสียง.. จำนรรจ์…แม้จะไม่เข้าใจภาษา..โดยตรง..หากเป็นจากสัมผัสที่โสตประสาท..รับรู้ว่า..รักษ์..จาก..จิตสำนึกที่มีต่อกัน..ในธรรมชาติสัญชาติญาณ.สัตว์..รัก โลภโกธรหลง.. ที่สัตว์อื่นไม่มีและไม่ต้องถือศีลห้า… มนุษย์โลก… (คน).. .