๘๗๓. ทำใจร่มๆ..สู่ความสำเร็จ

        บางที..ผมก็ใจร้อน ถ้ามีบางสิ่งบางอย่างมาบั่นทอนเวลาอันมีค่าในการทำงานของผม.ซึ่งผมจะต้องทำงานหลายด้านและหลายหน้าที่ในแต่ละวัน..

    ใจร้อนรุ่ม..แต่ไม่ถึงกับ “หัวร้อน” ผมยังเชื่อว่า ผมพอจะปลง ๆ ได้อยู่ ถึงแม้จะค่อนข้างรู้ตัวว่า..ยังไม่ค่อยยอมรับการเปลี่ยนแปลงที่ไม่เข้าท่า..

        “ไม่เข้าท่า” ภาษาก็บอกอยู่แล้ว ว่ามันเยิ่นเย้อ วนไปวนมา และเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ กว่าจะเดินทางมาจอดเทียบท่าได้ก็เอ้อระเหยลอยชาย หมดค่าน้ำมันไปมิใช่น้อย..

        บางครั้งผมจึงต้อง "บ่น" บ้าง แบบที่ใช้อารมณ์ล้วนๆ พอได้ระบายบ้างแล้วก็มองหาเหตุและผล ที่ยังไม่จนปัญญาเสียทีเดียว..แต่เชื่อเถอะ แนวคิดในระดับรากหญ้าของผม ไม่น่าจะมีใครหันมามอง ซึ่งก็ไม่เห็นเป็นไร..

        เพราะผมก็ไม่ได้คาดหวัง..ที่จะต้องไปเปลี่ยนแปลงใคร? เพราะผมมีงานที่ดีกว่าต้องทำ โดยเฉพาะวันเสาร์สุขสันต์..ทำงานหรรษาที่โรงเรียนได้ทั้งวัน..

        ก่อนลงมือทำงาน..ได้อ่านเอกสารจาก สพฐ. ที่เชิญผมให้ไปเป็นคณะทำงานด้านวิชาการ..ในสัปดาห์หน้า และช่วงที่สองในเดือนมีนาคม..

        ผมมองไปรอบๆ เห็นกองมูลวัวกับกองฟาง ไกลออกไปเป็นอาคารเรียนเล็กๆหลังเก่า..แล้วก็มองตัวเองและคิดไปเองว่าเก่งเหมือนกันนะ ตัวแค่นี้ ได้ไปทำงานระดับชาติกับเขาเหมือนกัน..นี่คือวิธีการให้กำลังใจตัวเองของผม...

        และเตือนตัวเองด้วยว่า..ไม่ต้องรีบร้อน รับรองว่ามีงานให้ทำทุกวัน ทำได้เรื่อยๆทั้งวันธรรมดาและวันหยุด..ไม่มีสิ่งใดเรียบร้อยและพร้อมสมบูรณ์แบบ..

        เพื่อมิให้ตกหลุมพรางตัวเอง..ที่ต้องทำอะไรเกินตัวและเกินพอดี วันนี้..ต้องบอกตัวเองแบบนี้..เพราะเดือนกุมภาพันธ์ จะมีคณะมาศึกษาดูงาน ๒ คณะ

        คณะแรกมาจาก..คณะสาธารณสุขศาสตร์และสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ส่วนคณะที่สอง..จากสถาบันเวชศาสตร์ฯกรุงเทพ..เป็นคณะของคุณหมอจากทุกภูมิภาคของประเทศ..

        โรงเรียนเรียบร้อยดี..เป็นปัจจุบัน..ผมจึงรู้สึกว่าไม่ต้องเหนื่อยที่ต้องเตรียมอะไร แต่วันนี้..ที่ต้องทำตามสัญญาใจ..คือทำใจให้ร่มๆ..ด้วยการทำงานในร่ม ๒ อย่าง ตัดแต่งกิ่งมะนาวกับปลูกไม้ประดับหน้าอาคารเรียน..ด้วยพันธุ์ไม้ที่มีอยู่แล้ว..

        เสร็จสรรพทั้งสองอย่าง ผมนำฟางมาวางใต้ต้นมะนาว โรยด้วยมูลวัวแล้วรดน้ำให้ชุ่มโชก คาดหวังว่าอาจทำให้มะนาวลูกดกมากขึ้นก็อาจเป็นได้..

        ทำงานเพลินๆ..เจ้าหน้าที่ฟาร์มไก่เครือข่ายขาประจำ ที่เคยนำไข่ไก่มาบริจาคเดือนละ ๒ ครั้ง.ขับรถนำไข่ไก่มาบริจาค..เป็นไข่ที่ต้องทานภายใน ๕ – ๗ วัน และต้องเก็บไว้ในตู้เย็น

        ผมคิดว่า..จะเก็บไว้แจกนักเรียนและผู้ปกครองในวันจันทร์ แต่คิดอีกทีกลัวไข่ไม่สด ถ้าเดินแจกจ่ายวันนี้..เด็กๆก็จะได้ทานไข่ทันที..ว่าแล้วผมก็รีบออกรถบึ่งเข้าไปในหมู่บ้าน..

        ไข่ไก่..๕๐ กว่าถาด ใช้เวลาเกือบชั่วโมงในการแจกให้แล้วเสร็จ..บรรยากาศการเดินแจกไข่..คล้ายเดินหาเสียง ประมาณนั้น..

        กลับเข้าบ้าน..ยังพอมีเวลาไปเดินวิ่งให้สบายใจ..ก่อนนอนก็อ่านหนังสือให้ใจร่มๆสงบเย็น..พบเจอข้อความโดนใจ..เข้าอีก

        “ต้นทุนของความสำเร็จ..ไม่ได้อยู่ที่ว่า..เราเก่งแค่ไหนเพียงอย่างเดียว แต่ต้นทุนนั้นอยู่ที่ว่าเราจะอดทนพอไหม เราเข้มแข็งแค่ไหน เมื่อชีวิตต้องไหลผ่านอุปสรรคและไม่โดนความทุกข์ความท้อแผดเผาจนมอดไหม้..”

        “การที่เราจะเดินถึงเป้าหมาย ต้องอาศัยการไหลมารวมกันของความสามารถ ความอดทนและโอกาสในการแสดงตัวตน..เหมือนหยดน้ำเล็กๆที่ค่อยๆหลอมรวมกัน..จนกลายเป็นแม่น้ำสายใหญ่ที่ไม่มีวันแห้งเหือดหายไป ไม่ว่าจะถูกแดดแผดเผาอย่างไรก็ตาม..”

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๑๙  มกราคม  ๒๕๖๒

[หยั่งราก ฝากใบ]

มอบดอกไม้ไว้ 1 หอบ ไม่ใช่แค่ 1 ดอกนะคะสู้ๆๆ ค่ะ งานของคนทำงานจริงเช่นอาจารย์ จะสร้างสิ่งที่มีคุณค่าใหญ่โตที่ชุมชนรู้เห็นแก่ตาแก่ใจตนเองค่ะขอบคุณเรื่องราวดีๆ ค่ะ

[ชยันต์ เพชรศรีจันทร์]

ขอบคุณครับ