ขับรถกลับบ้าน..

ครอบครัวเราวางแผนว่า พ่อกับแม่มารับลูกที่ศรีมหาโพธิ ปราจีนบุรีแล้วก็พาลูกกลับไปบ้านขอนแก่น เธอไม่ได้กลับบ้านมานานแล้ว ไปใช้ชีวิตในบรรยากาศเดิมๆ เราก็ดูนั่นดูนี่ ทำงานต้นไม้ไปที่เราชอบ เพาะผักไว้กะจะเอาไปปลูกในกระถามประหยัดน้ำ อยากจะหาช่างมาเจรจาซ่อมบ้านหน่อย ต่อเติมตรงนั้นตรงนี้ และพาลูกไปกินอาหารท้องถิ่นที่ชอบ กะว่าจะพาไปชมสวนสาธารณะบึงทุ่งสร้างที่พัฒนาขึ้นใหม่สวยงาม มีคนเมืองมาออกกำลังกายมากมาย กะว่าจะพาไปเที่ยวชมงานพรรณไม้ สวนดอกทานตะวันที่หนุ่ม สาวมาถ่ายรูปกันหนาตายามเช้ายามเย็น .....กะว่า.......

ข่าวคราวสื่อมวลชนบอกว่าคนทะยอยกลับบ้านกันแน่นถนนไปหมด บางสถานีทีวีแนะนำเส้นทางที่จะไปอีสาน เหนือ ใต้ ว่าสามารถใช้เส้นทาง Local road ได้หลายเส้นทาง โดยเฉพาะ เส้นทางอีสาน เขาแนะนำให้ไปใช้ถนน สาย 304 ซึ่งเป็นถนนที่ผมจะต้องใช้พาลูกกลับขอนแก่น

ลึกๆผมหนักใจว่ารถมันจะติดหนึบ เพราะ ถนน 304 กำลังขยาย งานก่อสร้างเต็มไปหมด ผิวถนนจึงใช้ได้ไม่เต็มประสิทธิภาพ ยิ่งมีรถบรรทุกขนาดใหญ่วิ่งด้วย ก็จะทำให้ติดขัดหนักขึ้นไปอีก  ผมตัดสินใจบอกครอบครัวว่า ลูกเลิกงานตอนเย็นๆก็ออกเดินทางเลย แบบว่าชิงเดินทางก่อน  แต่แล้วแม่กับลูกบอกว่าพักคืนหนึ่งก่อนนอนให้เต็มที่ค่อยเดินทางเช้ามืด ตื่นตีสี่ตีห้าก็ได้ ผมเลยต่อลอง โดยไปบแกลูกว่า เอาตีหนึ่งตื่นแล้วเดินทางแล้วกัน

ผมนอนแต่หัวค่ำแบบไม่เคยทำมาก่อน อิอิ.. เที่ยวคืนครึ่งก็ตื่นโดยอัตโนมัติ ทุกคนตื่น เราขนของที่เตรียมไว้พร้อมแล้วขึ้นรถ มีลูกหมาหนึ่งตัวของลูกสาว แบบไปไหนเอาไปด้วยตลอด  ผมขับรถออกจากที่พัก ขึ้นสู่ถนนสายหลัก 304 มีรถวิ่งไปทิศทางเดียวกับเราพอสมควร แต่ไม่มากนัก พอเบาใจ  ถึงทางตรงยาวๆมองไปข้างหน้า เห็นไฟท้ายแดงเต็มถนนไปหมด

แต่เราก็วิ่งได้เต็มที่ตามอัตราที่ กม.กำหนด พอเลยทางแยกเข้าตัวจังหวัดปราจีนบุรี รถเล็กรถใหญ่หนาตา เมื่อติดไฟแดง รถก็สะสมแล้วออกไปพร้อมๆกัน เต็มช่องทางไปหมด เราวิ่งช่องทางซ้าย มีรถบัสใหศ่แซงไหล่ทางขึ้นไป เป็นตัวอย่าง แล้วก็มีรถอื่นๆวิ่งตามเป็นแถว ถนนสองเลนแต่มีรถวิ่งสี่เลน แล้วสภาพถนนก็บีบให้เหลือสามเลน เหลือ สองเลน เท่านั้นเอง รถก็ติดแหงก

นี่ยังไม่ขึ้นภูเขาที่มีงานก่อสร้างขยายถนน นี่เพิ่งเริมต้นเส้นทางไปขอนแก่น นี่เพิ่งวิ่งมาแค่ 45 นาที วาดภาพว่าแล้วสภาพจะเป็นอย่างไรข้างหน้าตลอดเส้นทางที่ถนนสายมิตรภาพจาก กทม มาพบกับ 304 ที่โคราช

ผมเผชิญสภาพเช่นนี้มาหลายครั้งแล้ว ครอบครัวผมไม่เคยเผชิญ ก็อธิบายว่า สภาพการติดจะหนักมากขึ้นเมื่อสว่าง เพราะครอบครัวที่มีเด็กเล็กก็รอให้สว่างค่อยเดินทาง ..สาหัส...สาหัส   เอาไงดี ไม่ว่าจะหลบไปเส้นทางไหนก็เหมือนกันแหละเพราะคนขับรถทุกคนก็คิดเหมือนกัน พยายามจะหลบสายหลัก

หรือว่าเรากลับไปพักบ้านลูกดี...ไม่ต้องเดินทางแล้ว หาที่เที่ยวเอาแถวปราจีนบุรีนี่แหละ หรือไปชายทะเลก็ได้

ลูกสาวเห็นด้วยว่าไมไปแล้วขอนแก่นกลับไปบ้านพักเราดีกว่า ไม่เสียค่าเช่า ทุกอย่างมีหมดแล้ว พักชิวๆ ไม่ต้องมาแกร่วในรถนี่ เมื่อไหร่จะถึงขอนแก่นก็ไม่รู้  มามามีปัญหาเรื่องระบบขับถ่ายปัสสาวะด้วย เดี๋ยวจะไปกันใหญ่..

รถขยับไปได้ทีละนิดเดียว  รถทางขวาขอเปลี่ยนเลนไปทางซ้าย รถคันซ้ายขอเปลี่ยนเลนไปทางขวา แต่ก็ติดหนึบ คลานกระดุ๊บๆนี่แหละ ผมดูนาฬิกา “นี่ตีสองครึ่งนะ”  ทางขวามือมีเครื่องหมายจราจรให้ U-tern ได้ เมื่อเข้าไปใกล้เขาก็มีกำแพงกั้นปิดแบบว่าไม่อนุญาตให้กลับรถ  อ้าว..บีบให้เราต้องกระดึ๊บๆไปแบบนี้หรือ... สักพักก็มี U-turn ใหม่ เรากลับรถได้ ก็บึ่งกลับบ้านพักของลูก

เมื่อถึงบ้านพัก ผมดูนาฬิกา..
ตีสามยี่สิบ

เฮ่อ...นอนดีกว่า