เรื่องใหญ่ที่เรามองข้ามทุกวัน !
สิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตคือ ความรู้สึก...
เชื่อไหมครับ ???
.
หากเราไม่ระวังความรู้สึก ปล่อยให้อารมณ์ครอบงำ.
เดี๋ยวเครียด เดี๋ยวโกรธ เดี๋ยวโลภ...
บ่อยเข้าก็กลายเป็นความเคยชินของจิต.
นานไปก็เป็นนิสัย.
แล้วสุดท้ายก็กลายเป็นสันดาน
.
ทีนี้โดนอะไรหน่อยก็ปรี๊ดแตกง่าย เครียดข้ามวันข้ามคืน ข้ามเดือน
ข้ามปีก็ยังเอากลับมาเครียดได้อีก
แล้วสุดท้ายมะเร็งก็ถามหา รักษาทีเป็นล้าน...!!
ทรมาณทรกรรม กับสิ่งที่เราสร้างขึ้นเอง !
.
จิตอยู่ที่เราฝึก อยู่ที่เราสะสมนิสัย
เราสะสมอย่างไร ก็เป็นคนเช่นนั้น
เราเป็นคนเช่นไร เราก็กระทำเช่นนั้น
เรากระทำเช่นไร เราก็ได้รับผลกรรมตอบสนองเช่นนั้น
.
กรรมที่เกิดกับชีวิตก็เกิดจากสิ่งที่เรากระทำเอง
เริ่มจากความรู้สึก ก่อนอื่น
.
.
ตรงกันข้าม
หากเราหมั่นรู้สึกตัว ไม่ให้อารมณ์ครอบงำ
นึกได้เมื่อไหร่ รีบทำใจให้เบิกบาน
ไม่ปล่อยทรกรรมไหลไปตามความรู้สึกลบ
.
บ่อยเข้าก็เป็นความเคยชิน (ประมาณ 21 วัน)
นานหน่อยก็เป็นนิสัย (ประมาณ 66 วัน)
สุดท้ายก็กลายเป็น ปฏิภาณ
.
คนมีปฏิภาณดี จิตจะไม่รับอารมณ์ลบๆ
เครียดยาก โกรธยาก โลภยาก
เบิกบาน สบายใจ และสุขภาพจะดี
ชีวิตก็มีความสุข
ไม่มีโรคก็เป็นลาภอันประเสริฐ
...ใครเคยป่วยหนักๆ จะซึ้ง...
.
ผมถึงบอกว่า...
ความรู้สึกจึงมีค่ากว่าอะไรทั้งสิ้นบนโลกนี้ !
รักษามันไว้นะครับ แล้วชีวิตจะดีสุดๆ
ผมเอาชีวิตเป็นประกัน
.
อย่าปล่อยให้มันติดลบตามความเคยชิน
ความรู้สึกเสียแล้ว อะไรๆ ก็ดูเลวร้ายไปเสียหมด
เห็นทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสีเทาไปหมดสิ้น
มีเงินพันล้านก็ซื้อคืนไม่ได้ ...ซื้อไม่ได้จริงๆ
.
ตรงกันข้าม ถ้าความรู้สึกดี อะไรก็ดีไปหมด
ไม่หวั่นกับเหตุการณ์ร้ายๆ หรือประสบคนเลวๆ
คนมีปฏิภาณอย่างเทพ จะตายอยู่แล้ว ก็ยังยิ้มได้เลย...
ความเห็น (3)
การมีปฏิภาณมันช่างทำยากยิ่ง
ขอบคุณค่ะ ช่วยให้ได้กลับมาเตือนตนอีกครั้ง
