๘๒๖. ขาดเขา..เราอยู่ยาก

        ผมพบปัญหาวิกฤติในด้านการขาดครูจนคุ้นชิน ต้องแก้ปัญหาทุกปี แก้กันแล้วแก้กันอีก เพราะมันเป็นปัญหาซ้ำซาก จะไม่แก้ไขปัญหาก็คงไม่ได้เพราะเราเป็นผู้บริหาร ต้องหาทางออกเพื่อความอยู่รอด และคงอยู่เพื่อคุณภาพ..

    พอแก้ปมปัญหาได้ แต่ก็ไม่ยั่งยืน ปัญหาเดิมๆก็กลับมาอีก ให้ต้องคิด ต้องสู้และอดทน ไม่ต้องไปโทษใครเลยเพราะกฎเกณฑ์กติกาของโรงเรียนขนาดเล็กเขาวางไว้นานแล้ว ยังไงก็ต้องมีครูไม่ครบชั้น...

        จึงไม่น่าแปลกใจ..ว่าทำไมโรงเรียนเล็กๆที่เด็กน้อยๆ ครูน้อยๆ และไม่มีผู้บริหาร จึงพากันถอดใจ แล้วก็ยุบควบรวมกันไป เพราะทนแรงเสียดทานไม่ไหว

        ในส่วนที่อยู่ได้อย่างมั่นคงและเข้มแข็งก็มี แม้มีครูแค่ ๔ คน เด็กไม่ถึง ๕๐ คน แต่ก็มากล้นด้วยคุณภาพ ก็สามารถประกาศก้อง..โรงเรียนข้าใครอย่าแตะ...

        ผมเคยสัมผัสมาแล้ว..วันนั้นจำได้ดี วันที่มีเด็ก ๔๘ คน ครูรวมทั้งผม ๓ คน ยังสงสัยว่าอยู่กันมาได้อย่างไร?  แต่พออยู่ไปสักพักก็อยู่ได้ เพราะโครงการพระราชดำริของพ่อหลวง “การศึกษาทางไกลผ่านดาวเทียมจากวังไกลกังวล” พระองค์ทรงมีน้ำพระทัย..ช่วยให้ผมและโรงเรียนเล็กๆอยู่รอดมาถึงทุกวันนี้..

        และวันนี้..เด็กเพิ่มขึ้นมากมายแต่จำนวนครูก็ยังต่ำกว่าเกณฑ์อยู่ดี แต่ผมก็อยู่ได้ แม้จะต้องอยู่กับอุปสรรคและความขาดแคลน อันเนื่องมาจากผมเองก็เป็น “ครูผู้สอน”ด้วยคนหนึ่ง ปัจจุบันก็สอนวันละหลายชั้น จึงทำให้สถานการณ์ที่ดูหนักๆ ก็เลยคลี่คลายและบางเบาลงบ้าง..

        แต่ที่สำคัญอย่างยิ่ง ขาดไม่ได้เลย คือชุมชนผู้ปกครอง ที่ผมต้องการแรงสนับสนุนช่วยเหลือ ทั้งในเวลาคับขันและในโอกาสอันสมควร..ผมอยากได้เขาเข้ามามีส่วนร่วม เพื่อให้เกิดความสำเร็จและความภาคภูมิใจร่วมกัน..

        วันนี้..ผมเชิญมาปรึกษาหารือ จำเพาะเจาะจงแม่ครัวมือดีมีระดับที่เคยร่วมงานกันมา จนคุ้นหน้าคุ้นตา และที่มีจิตอาสาขอมาช่วยเพิ่มเติมอีก เพื่อให้การเตรียมอาหารเลี้ยงพระและต้อนรับคณะผ้าป่า..เพียงพอและพร้อมเพรียง..

        งานผ้าป่าการศึกษาและเปิดอาคารเรียนในวันเสาร์ที่ ๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๖๑ งานวันนั้นจะเลี้ยงภัตตาหารเพลพระ ๙ รูป วันนี้จึงพูดคุยถึงรายการอาหารว่าใคร..จะทำอะไรกันมาบ้าง?

        อาหารคาวหวานที่ผู้ปกครองในที่ประชุมพรั่งพรูออกมา ผมจดแทบไม่ทัน ฟังจนอิ่มหนำสำราญ..ทำให้ต้องตัดสินใจว่า ไม่ต้องเปิดครัวหนองผือ แค่ข้าวหม้อแกงหม้อของแต่ละท่านที่มาก็พอเพียงแล้ว..

        รายการอาหารหลักๆ ก็มีพะโล้ขาหมู ยำวุ้นเส้น ยำมะม่วง พะแนงหมู-ไก่ ต้มจืด ลาบ ปลาทับทิมทอด ส้มตำ ไก่ทอด และข้าวเหนียว ฯลฯ

        นึกขึ้นมาได้ หลายท่านคงลืมแกงป่ารสเด็ด กับน้ำพริกปลาทู ที่ขึ้นชื่อลือชาแต่ยังไม่มีใครอาสาทำ ผมคงต้องกลับไปทบทวนเพื่อนำเข้าสู่เมนูหลักๆให้ได้

        เครื่องดื่มก็มีร้านกาแฟโบราณ มาตั้งบริการ พร้อมน้ำหวานและไอศกรีม ตลอดจนผลไม้และอาหารหวานแบบไทยๆ

        ผมพาผู้ปกครองไปดูสถานที่เพื่อหารือเรื่องการจัดวางเต๊นท์และอาสนสงฆ์ ที่ยังขาดวัสดุอุปกรณ์ ผู้ปกครองก็แนะนำและยินดีให้หยิบยืม การประชุมวันนี้จึงผ่านไปด้วยมิตรไมตรีที่มีแต่น้ำใจและรอยยิ้ม

        ผมมายืนดูผู้ปกครอง ที่มาช่วยกันตัดหญ้าที่สนามฟุตบอลหน้าอาคารเรียนหลังใหม่ รู้สึกได้เลยว่านี่คือจุดเริ่มต้นของความสุขในการทำงาน..แม้ว่าจะขาดครู ก็ไม่ทุกข์ร้อน ยังทำหน้าที่สอนต่อไปได้ เพราะได้พลังเกื้อหนุนจากชุมชน..

        จึงเป็นคำตอบที่ชัดเจนแล้วว่า ขาดครูต้องอยู่ให้ได้ ที่ขาดไม่ได้ คือน้ำใจและศรัทธาจาก..ผู้ปกครอง

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๑๒  พฤศจิกายน  ๒๕๖๑