๘๑๗. เงื่อนไข
ผมเหนื่อยกับงานการเรียนการสอนและงานบริหารมากขึ้นทุกวัน..ผกผันกับอายุ..ที่เข้าสู่ช่วงปลายของการรับราชการ แต่สิ่งหนึ่งที่สัมผัสและรู้สึกได้ คือความสุข..
ผมลองค้นคิดถึงสาเหตุที่ทำให้ชีวิตการเป็น “ครู”แล้วมีความสุข ในแบบที่ไม่ต้องเข้าข้างตนเอง เพื่อสร้างจิตสำนึกที่ถูกต้อง ที่ไม่ใช่เป็นความ “หลงผิด”
การใช้ชีวิตที่ยึดติดตัวกูของกูให้น้อยที่สุด และสิ่งหนึ่งที่แทบไม่มีเลยคือ “เงื่อนไข” ผมจะไม่สร้างมันเป็นกำแพงขวางกั้น ไม่ทำให้มันเป็นพันธนาการมัดใจ
หลายคนสร้างเงื่อนไขมากมายตั้งแต่ยังไม่ลงมือปฏิบัติงาน เป็นการบ่มเพาะความเคยชิน..ให้ติดกายใจไปเรื่อยๆ ที่สุดแล้วเราไม่รู้หรอกว่าชีวิต..จะลงเอยอย่างไร?
เราไม่รู้อนาคต แต่เรากำหนดปัจจุบันได้ ถ้าปัจจุบันเราไม่เสียสละ ไม่รู้จัก “การให้” ไม่สนุกกับงาน อย่างมุ่งมั่นทุ่มเท..อนาคตจะเหลืออะไร?ไว้ให้หวัง..
แล้วถ้าทำเต็มที่สุดกำลังกับทุกอย่างในปัจจุบัน..เชื่อหรือว่า..อนาคตจะสวยงาม ก็เปล่าเลย จริงๆแล้วอยู่กับปัจจุบันแล้วทำมันให้ดีที่สุดต่างหาก คือการสร้างเส้นทางที่มั่นคงและยั่งยืน..สู่อนาคต
อย่างน้อยเมื่อถึงวันนั้น วันแห่งอนาคต..จะได้นึกย้อนรอยถึงชีวิตที่ผ่านมา ว่าได้สร้างคุณูปการอะไรไว้บ้าง..เป็นกำไรให้ชีวิต..แค่คิดก็มีความสุขแล้ว
เมื่อไม่มี “เงื่อนไข” ให้สร้างหรืออ้างอิง ชีวิตก็เบาสบาย ไม่ต้องคำนึงถึงยศตำแหน่ง ไม่ต้องแบกศักดิ์ศรี ไม่ต้องมีอารมณ์โลภโกรธหลง และไม่ต้องพะวงว่าใครจะดูถูกดูแคลน..ผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็ก..ทำอะไรได้ต้องช่วยทำ นอกเหนือจากการเป็นผู้นำในการตัดสินใจ..
..ครูจ้างสอน(ลูกจ้างชั่วคราว) สอน ป.๑ เพิ่งมาทำงานได้วันเดียว..วันนี้ขอลาไปสอบที่เกี่ยวกับการเรียนปริญญาโทภาคพิเศษ..ผมอนุญาตให้ไป..ให้แล้วผมก็สบายใจ..แล้วความไม่สบายกายก็ตามมา แต่ก็ได้คุณค่าที่เด็กไม่ถูกทอดทิ้ง..
ป.๑.นำไปฝากครู ป.๓ แล้วผมก็นำชั้น ป.๓ ที่เคยสอนซ่อมเสริมทุกวันมาสอนแทน..ตั้งใจจะสอนทั้งวันแต่ก็ทำไม่ได้..
เริ่มต้นสอนโจทย์ปัญหาการคูณ อธิบายให้ตัวอย่าง..นักเรียนเข้าใจผมจึงให้แบบฝึกหัด แล้วตามด้วยภาษาไทย ใน”วรรณคดีลำเนา” นักเรียนอ่านออกเสียง ผมถามเกี่ยวกับเนื้อหาที่อ่าน จากนั้นให้เขียนตามคำบอก เขียนเสร็จก็นำคำทุกคำไปเขียนเป็นเรื่องราว..ตามจินตนาการ..
งานเข้าจนได้..ช่างทีวีมาตามที่ได้นัดหมาย เพื่อเปลี่ยนกล่องสัญญาณจาก SD เป็น HD ที่ สพฐ.ให้งบประมาณมาซื้อเพื่อให้ทุกโรงเรียนใช้ระบบ NEW DLTV
ไม่เพียงแต่เปลี่ยนกล่องสัญญาณ แต่ต้องปรับจานดาวเทียมตามองศา และบางห้องยังต้องปรับที่ตั้งใหม่ให้เหมาะสม ทำแบบนี้ไปทุกห้องสองชั่วโมงเต็ม..
ระหว่างที่ช่างทีวีดำเนินการ ครูป.๕ – ๖ ขออนุญาตไปประชุมสวัสดิการกลุ่มโรงเรียน..ผมบอกครูให้นำเด็กป.๕ – ๖ มาที่ห้อง ผอ.เพื่อช่วยสอนน้อง ป.๓ อีกส่วนหนึ่งไปดูแลเล้าไก่และแปลงเกษตร
ผมต้องติดตามช่างทีวีไปทุกห้อง เพื่อจะสำรวจประสิทธิภาพการส่งสัญญาณการศึกษาทางไกลผ่านดาวเทียมไปด้วย..ผู้ปกครองก็ขับรถหกล้อเข้ามา เพื่อขอโต๊ะโรงอาหารไปทั้งหมด ผมก็อนุญาตให้ไป เขานำไปใช้ในงานบุญกฐินในวัดใกล้ๆโรงเรียนนี่เอง..
จ่ายเงินให้ช่างทีวีเสร็จสรรพ..ผู้รับเหมาจะกลับบ้าน บอกให้ผมเข้าไปดูงานที่อาคารเรียนหลังใหม่ เพราะวันพรุ่งนี้ช่างก่อสร้างจะไม่มาแล้ว ผมไปตรวจเนินดินที่ถมโดยรอบอาคารกับวัสดุอุปกรณ์ เห็นว่าจัดเก็บและทำความสะอาดเรียบร้อยก็เป็นอันว่าพอใจ
บ่ายสองโมงครึ่ง..ได้เวลานัดหมาย ผมกับครูที่เหลือทุกคนนำเด็ก ป.๑ – ๖ ลงสู่ภาคสนาม ช่วยกันแกะและทุบถั่วเขียว..ตั้งแต่ต้นจนจบได้ครบ ๑ กระสอบปุ๋ย ก็ถือว่าได้มากพอสมควร..สำหรับการปลูกครั้งแรกในรอบ ๑๐ ปี
ในแต่วัน งานก็มักจะเป็นอยู่เช่นนี้ หนักบ้างเบาบ้าง แต่ผมหนักเอาเบาสู้ ไม่รู้จักว่าจะต้องอะไรมากนักกับชีวิต ไม่ติดว่าเป็นผู้บริหารมีระดับ ยอมรับกับชีวิตจริง ที่จะไม่ทิ้งงานประจำ..ทำให้ดีที่สุดทุกวัน..
เมื่อไม่มีเงื่อนไขให้ชีวิต ไม่คิดว่าอะไรก็ยากอะไรก็ลำบาก เรื่องที่เยอะมันก็ง่าย ขอแต่เพียงตัวเอง “อย่าเยอะ” ก็แล้วกัน
ก่อนกลับบ้าน ตรวจไฟฟ้าปิดประปา ผู้ปกครองเข้ามาขออนุญาตจัดงานเลี้ยงในห้องประชุมของอาคารเรียนที่สร้างใหม่..ตามสบายครับ...
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๒ พฤศจิกายน ๒๕๖๑
ความเห็น (3)
เทคนิคคณิตศาสตร์ค่ะ จันทำไว้สอนเด็กๆ ประถมปลายค่ะ เผื่อเป็นประโยชน์แก่ทางโรงเรียนค่ะ
https://www.youtube.com/playlist?list=PLaWmRGC-ycmJ6AbznIVOTDOmsySFNlSJZ
เรียน อาจารย์
อาจารย์ เป็น ครูตัวจริง เป็น นักบริหารจัดการตัวจริง เป็น นักการจัดการความรู้ตัวจริง ที่จะเดินสู่หนทาง ปัญญาญาณ ด้วยภูมิความรู้จริง ง่าย สมถะ กอรปด้วยคุณธรรม ของจริงก็ย่อมได้พบเจอความจริงตามธรรมชาติ... ครูใหญ่ตัวจริงของคนไทย ขอแสดงความนับถือ