บทสนทนาว่าด้วย“ภาระงานกับคุณภาพครู”
เพื่อนครูรุ่นใหม่ : เฝ้าคอยพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยแก้ปัญหาหรือต้องรอครูพันธุ์ใหม่ไปอยู่ในจุดที่แก้ปัญหาได้แล้วลงมืออย่างจริงจัง
ครูผู้มีอุดมการณ์ : ชัดเจนเลย ยิ่งโรงเรียนขนาดเล็ก จนบางครั้งสงสัยว่างานหลักของครูคืออะไร เมื่องานสอนเป็นงานอดิเรก
(ภาพ : กิจกรรมการเรียนรู้ "วิทยาศาสตร์กับการแก้ปัญหา" , 2 ก.พ.'58)
ครูเกษียณที่นับถือ : งานนอกเหนือการสอนไม่ทำให้โรงเรียนดีขึ้นแต่ทำให้ผู้บริหารได้ตำแหน่งสูงขึ้นแล้วก็ทิ้งโรงเรียนไป ฉะนั้นครูต้องคิดแล้วว่าเราจะสอนนักเรียนกี่เปอร์เซ็นต์ ทำงานให้ผู้บริหารกี่เปอร์เซ็นต์ แต่ถ้าครูยังหวังประโยชน์เล็กๆน้อยๆที่ผู้บริหารโยนให้ก็ช่วยอะไรไม่ได้
ผู้บริหารการศึกษาที่ศรัทธา : ความภูมิใจของครูอยู่ที่การได้พัฒนานักเรียน ซึ่งทำได้ทุกวันและภูมิใจได้ทุกวัน แต่ครูบางคนความภูมิใจอยู่ที่ทำอย่างไรให้ผู้บริหารยอมรับและชื่นชม จึงเกิดการแก่งแย่งชิงดี ทะเยอทะยาน แย่งซีน แย่งผลงาน กว่าจะให้ผู้บริหารชื่นชมยอมรับไม่ใช่เรื่องง่ายๆหรืออาจไม่ได้เลยหรือได้มาแล้วก็ต้องคอยระแวดระวังจะมีใครมาเบียดแซง
สรุป(เอง)ว่า : เป็นตัวของตัวเองให้มาก พิจารณา ไตร่ตรอง ลำดับความสำคัญของงาน ถ้าไม่ติดกับดักในความอยากได้ใคร่เป็นเสียก่อน คงพอรู้ด้วยกันทั้งนั้นว่างานสอนเด็กๆควรเป็นลำดับแรก
ความเห็น (2)
กิจกรรมนี้ (วิทยาศาสตร์กับการแก้ปัญหา) สอนได้หลากหลายมุมมองยิ่ง จะนำไปสอนลูกสาวครับ และจะคอยสังเกตว่า เมื่อเขาโตขึ้นเรื่อยๆ วิธีการแก้ปัญหาของเขาจะเปลี่ยนอย่างไรบ้าง