ดุจดั่งจันทรา ๕ ชาตรี สำราญ

๖๑

แม่น้ำ

เล่านิทานเก่าๆ

ดึกคืนนี้

๒๕๕๘

๖๒

ฝนตก

แดดออก

รุ้งกินน้ำ

๒๕๕๘

๖๓

ลมแวะมาเยี่ยม

เย็นชั่วคราว

เที่ยงนี้

๒๕๕๘

๖๔

เกียรติยศ ชื่อเสียง

แย่งกันเป็นเจ้าของ

ทุกข์ยืนยิ้ม

๒๕๕๘

๖๕

น้ำตายาง

หยดลงถ้วย

ค่าข้าวสารมื้อเช้า

๒๕๕๙

๖๖

อุ้มลูกแนบอก

ตัวร้อนผ่าว

หมอยังไม่มา

๒๕๕๙

๖๗

เมื่อคิดสมคบคำ

ความเรียงร่ายไหล

ดุจแสงจันทราปรากฏเห็น

๒๕๕๙

๖๘

วันนี้

โอบอุ้มฉัน

ส่งต่อพรุ่งนี้

๒๕๕๙

๖๙

เด็กน้อย

บทเรียนที่ยิ่งใหญ่

โลกแสนกว้าง

๒๕๕๙

๗๐

ฝูงมดขนไข่

สู่สูง

น้ำคลองขุ่นช้น

๒๕๕๙

๗๑

น้ำเหนือขุ่นข้น

บ่าล้นตลิ่ง

แม่ขนของสู่สูง

๒๕๕๙

๗๒

ก้อนหิน

นอนสดุ้ง

ริมหาดสมิหรา

๒๕๕๙

๗๓

ลมหลับสนิท

แม่น้ำนอนนิ่งใส

สะท้อนภาพเห็น

๒๕๕๙

๗๔

มุ่งสู่ยอดภูสูง

ลืมเรียนรู้

รายทางผ่าน

๒๕๕๙

๗๕

เพราะมี ไม่มี

จึ่ง ไม่มีมี

ธรรมะ

๒๕๕๙

๗๖

รอยแผลที่โคนต้น

บอกเวลาผ่าน

ของสนเฒ่า

๒๕๕๙

๗๗

ดุจดั่งสุริยะดับ

ฟ้ามืดมิด

ฝนน้ำตาท่วมไทย

๑๓ ตุลาคม ๒๕๕๙

๗๘

อยู่เดี่ยว

ดำดิ่งลงไปในอดีต

เหนื่อย

๒๕๕๙

๗๙

ปีนป่ายหาอนาคต

ฝันกลางวัน

ทุกข์

๒๕๕๙

๘๐

แดดยามเช้า

รีบรีบเดิน

ข้ามบ้านฉันไป

๒๕๕๙

อ่านเป็นเล่มได้ที่นี่ครับ https://sites.google.com/site/...