ก่อนที่ฉันจะเข้าเรียนต่อมหาวิทยาลัย ปี1 มันมีเรื่องราวที่น่าหดหู่ใจที่สุด แม่ผู้เป็นที่รักยิ่งต้องเข้าโรงพยาบาล ซึ่งท่านได้ป่วยหนักมาก อาการของท่านทรุดโทรมลง หลังจากที่ท่านได้รู้ว่าฉัน สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ หลังจากที่ฉันเข้ามหาลัยได้ 2 วัน แม่ของฉันท่านก็ ได้เสียชีวิต มันทำให้หัวใจของฉัน ขาดกำลังใจเป็นอย่างมาก ทำให้ฉันรู้สึกไม่อยากที่จะเรียนต่อ อยากที่จะหางานทำ เพราะสงสารพ่อที่ต้องเลี้ยงลูกๆทั้ง 3 คนเพียงลำพัง แต่ที่ทำให้ฉันได้เรียนต่ออยู่ทุกๆวันนี้ก็เพราะได้กำลังใจจากญาติๆ และมีความต้องการที่จะทำความฝันให้ดีที่สุด ให้แม่ได้ภูมิใจ
แต่อย่างไรก็ตามในช่วงแรกๆของการก้าวสู่มหาวิทยาลัย เป็นช่วงของการทำกิจกรรมของทางมหาวิทยาลัย เพื่อนเขามีความสุข รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ แต่ฉันได้แต่ฝืนยิ้มไปวันๆ เพราะในใจนั้นหดหู่เหลือเกิน ต้องอดทน อดกลั้นกับความรู้สึกที่ขาดหายไป มีความรู้สึกคิดถึงแม่ อยากเจอ อยากเห็นหน้า อยากเข้าไปกอด อยากหอมแก้ม แต่ก็ทำได้แค่เพียงเป็นความฝันอยู่จนถึงทุกวัน แต่สิ่งที่ลูกคนนี้จะทำให้แม่ได้ก็คือ การขอพรให้แม่ได้อยู่ในที่ของแม่อย่างสุขสบาย และลูกคนนี้จะทำหน้าที่ในการเรียนให้ประสบความสำเร็จสูงสุดให้แม่ได้เห็น
ไม่มีความเห็น