ความประทับใจวิชาชีพกิจกรรมบำบัด
จากเรื่องราวประทับใจหลายๆเรื่องที่พี่ๆเล่าในการไปvisitพี่ๆที่รพ.สวางคนิวาส (เป็นความประทับใจซ้อนความประทับใจ)
1.พัฒนาการของคนไข้คือความสุขใจของโอที
2.ความพิการไม่ใช่การชดใช้กรรม ไม่เคยใช่ และหนึ่งชีวิตไม่ควรต้องทนทุกข์เพียงเพราะคำว่า’เป็นผู้พิการ’ คนก็คือคน และคนต้องได้ใช้ชีวิต
3.ใจที่อยากให้คนไข้หาย ถ้ามีก็เป็นก้าวแรกในการเป็นนักกิจกรรมบำบัดที่ดีแล้ว
4.นักกิจกรรมบำบัดนี่นางฟ้าชัดๆ ต้องสวย ใจเย็น เป็นกันเอง และทำให้ผู้ป่วยกลับไปใช้ชีวิตได้อีกครั้ง
5. พี่ที่สวางคนิวาสเล่าว่าเคยบอกกับผู้ปกครองเคสเด็กว่า “ตอนนี้คุณเลี้ยงเขาได้ แต่ถ้าคุณตายใครจะเลี้ยงเขา เขาต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง ไม่ใช่ด้วยทรัพย์สิน ไม่ใช่จากความเมตตาของคนอื่น มันเป็นสิทธิ์ของเขา” ยิ่งยํ้าให้วิชาชีพกิจกรรมบำบัดดูเท่ขึ้นไปอีกมากๆ เพราะเหมือนเป็นคนที่ต้องมองเห็นปัญหาของการเป็นภาระไม่ใช่แค่กับตัวญาติว่าไหวหรือไม่ แต่เป็นเสรีภาพของตัวผู้ป่วยเองด้วย
สิ่งที่ได้รับจากการเรียน
1.ได้รู้ว่าจะเป็นโอที ต้องมีเหตุผล
2.การตั้งเป้าประสงค์ในแต่ละเคสต้องอ้างอิงจากความต้องการของผู้รับบริการและรอยโรค ดูความเป็นไปได้ พยากรณ์โรค และจัดกิจกรรมให้เหมาะสมกับผู้รับบริการ
3.ระบบและเป้าหมายของแต่ละโรงพยาบาลนั้นไม่เหมือนกัน ทำให้การทำงานของนักกิจกรรมบำบัดในแต่ละโรงพยาบาลนั้นต่างกันด้วย
ไม่มีความเห็น