ตั้งแต่ที่เห็นว่าวันที่ 25/01/61 มีดูงานที่สวางคนิวาส มันก็รู้สึกกลัวไปก่อนแล้ว เปิดเทอมได้2อาทิตย์ก็ต้องไปดูงาน กังวลทั้งความรู้ที่มีอยู่ กลัวจะทำอะไรผิดพลาด กลัวไปต่างๆ แต่พอได้ไปจริงๆความรู้สึกก็ต่างกันไปเลย เราเห็นภาพขึ้นมากเหมือน1ปีครึ่งที่เราเรียนมากับความรู้ที่มันลอยๆฟุ้งๆมันค่อยๆมาประกอบกันเป็นภาพที่ชัดขึ้น ได้ความรู้ในส่วนที่ในห้องเรียนไม่สามารถให้เราได้ทั้งหมด รู้สึกว่าเราเข้าใกล้วิชาชีพของเราไปอีกก้าวหนึ่ง ได้เห็นว่าเราทำอะไรไปเพื่ออะไรผ่านอุปกรณ์และสิ่งของที่แสนจะดูธรรมดาเหล่านั้น
ช่วงบ่ายได้ฟังพี่ๆเล่าประสบการณ์ของตัวเอง ก็รู้สึกเหมือนได้เติมเต็มอีกส่วนหนึ่งของความคิดที่ไม่ใช่ความรู้แต่มันคือแรงบันดาลใจ ซึ่งเราก็ได้รับมันมาในเรื่องที่แตกต่างกัน ทั้งการดูแววตาเด็กออก ความภูมิใจที่เห็นคนที่เรารักษามี well-being การเข้าใจความคิดพวกเราที่เป็นนักศึกษาอยู่นี้ ความสำคัญของ first impression และการเป็นนักกิจกรรมบำบัดที่ดี
ใจหนึ่งก็ยังแอบคิดว่าเราจะทำแบบนี้ได้จริงๆหรอ รู้สึกเสียใจที่ความรู้ที่มีอาจจะยังไม่พร้อมที่จะตอบรับสิ่งที่เจอทั้งหมดในวันนี้ได้ แต่ความรู้สึกที่ว่าต้องมาดูงานก็เปลี่ยนเป็นได้มาดูงานแทน ขอบคุณในความเป็นกันเองและโอกาสดีๆแบบนี้ และที่สำคัญที่สุดขอบคุณสำหรับแรงบันดาลใจในการเป็นนักกิจกรรมบำบัดที่ดีและความรู้สึกที่อยากเห็นผู้รับบริการกลับไปใช้ชีวิตของพวกเขาอย่างมีความสุขอีกครั้ง
ไม่มีความเห็น