แค่สะดุดล้มยังค้นพบอารยธรรมโบราณยุคก่อนประวัติศาสตร์ได้..?

ช่วงพักวันนี้หลังคุมสอบปลายภาคของ ม. ทักษิณซึ่งมีไปจนถึงสัปดาห์หน้าได้อ่านเห็นมุมคิดของคนช่างสังเกตุคนหนึ่งคือ  นายสตีเฟน  เขาเป็นนักศึกษามาจาก ม. ฮาวาร์ด เขามาทำวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับคนอีสาน เขาเป็นคนขี้สงสัยชอบค้นหาความรู้  วันหนึ่งใน ปี  พ.ศ. 2509 เขาไปยังหมู่บ้านเชียง เขาเดินไปสะดุดฮากหมากมี้แบบคุบกบ  ทันใดนั้นต่อหน้าเขาเขาเห็นเศษภาชนะดินเผามีลวดลายเขียนด้วยสีสวยงาม 

 เขาจึงเก็บเอาบางส่วนส่งให้อาจารย์คือ ศ. ชิน  อยู่ดี และส่งบางส่วนไปค้นหาอายุมี่ ม. เพนซิลวาเนีย ผลคือได้ค้นพบว่าอายุของภาชนะเหล่านั้นคือ 7,000 – 5,000 ปีมาแล้ว  ทำให้บ้านเชียงเป็นที่รู้จักไปทั่วโลกในฐานะอารยธรรมเก่าแก่  นั่นคือภูมิปัญญาของคนในดินแดนอีสานที่รุ่งเรืองเป็นแหล่งมรดกโลกทางวัฒนธรรมที่สำคัญยิ่ง 

 ทีนี้เมื่อคนทั่วโลกต่างชื่นชมหันมาดูคนใกล้แถบนั้นเขาคิดทำอย่างไรครับ  ผลคือ ขุดค้นของเก่าเอาไปขาย  ด้วยพระบารมีในหลวงของเราเสด็จยังบ้านเชียงเมื่อ 20 มีนาคม 2515 ส่งผลให้เกิดการรักษาสมบัติของชาติตั้งพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติที่ทุกคนในชาติต้องร่วมกันรักษาไว้ตราบนานเท่านาน.