ให้หนังสือ...เป็นรางวัล

อาทิตย์ที่ผ่านมา...หนูรบเร้าพ่อ..หลังจากที่หนูไปทดสอบความถนัดทางคณิตศาสตร์ของสมาคมคณิตศาสตร์ แห่งประเทศไทย.. มา

..

หนูบอกกับพ่อว่า..."หนูอยากได้หนังสือเล่มหนึ่ง.. พ่อซื้อให้หนูนะคะ"

พ่อคิดในใจ...เฮ้อ!! ลูกสาว..ขยันจัง!!..คงอยากได้หนังสือเรียนเอาไว้ติวกับเพื่อนเป็นแน่แท้!!

พ่อยืนอมยิ้มอยู่ในใจ...มือขวาล้วงกระเป๋าตังค์ออกดู...แบงค์ร้อย...1, 2 ,3, 4, 5  เอาละ!! พอได้อยู่

..

พ่อขับรถพาหนูมากินข้าวเที่ยงที่นี่  "ห้างดังกลางเมือง" เพราะหลังกินข้าวแล้ว หนูยังมีภาระกิจที่ต้องทำอีกกับ ครูปัน.. ครูไพโรจน์

พ่อทำตามกระแสสังคม..เพราะพ่อรู้ว่า...กระแสสังคมเช่นนี้  มันซึมซับใส่พ่อ.. จนพ่อตั้งตัวไม่ติด  

พ่อเคยปฏิเสธมันอยู่พักหนึ่งนะ...เพราะสมัยพ่อตัวเท่าหนูนั้น  พ่อไม่เคยสัมผัสกลิ่นไอแบบนี้..  พ่อมุทะลุ..ดุดัน  ด้วยตัวของพ่อเอง...การศึกษาสมัยพ่อ..มันสอนพ่อ.. ให้พ่อเจียมตัวมากกว่า..เจียมตัวเพราะเราไม่ใช่คนรวย...พ่อจะฝันเท่าที่พ่อมีกำลัง..... แต่พ่อก็ทำตามกำลังฝันของพ่อ...ได้อยู่นะ

..

..

ผิดกับลูกสองคนของพ่อ....พี่ชายของหนูก็อีกแบบหนึ่ง  ส่วนตัวหนูก็อีกแบบหนึ่ง

วันนี้พ่อจะกล่าวถึง..เพียงแค่ตัวหนูนะ..

พ่อคิดย้อนไปเมื่อวัยเด็ก.. วัยที่หนูถูกปลูกฝังบางสิ่งบางอย่างลงไปที่ตัวหนู

พ่อคิดย้อนมาตรงนี้....มันผ่านไปร่วม 6 ปี แล้วละนะ..มันมองเหมือนไม่นาน สักเท่าไหร่?...แต่พ่อว่า..หากพ่อไม่นึกย้อนกลับไป 

มันเหมือนกับว่า..พ่ออาจคิดเข้าข้างตัวเองว่า..หนูเก่งเหมือนพ่อ(ฮา) +แม่นิดหน่อย(ฮา)...

แต่หากพ่อมองย้อนกลับไป  โรงเรียนอนุบาลแห่งนี้  ลูกทั้งสองคนของพ่อ เรียนที่นี่ พี่ชายของหนูเรียนในรูปแบบเดิมที่เหมือนโรงเรียนอนุบาลทั่วไป

แต่หนูนั้น..พ่อนึกออก..  หนูเรียนต่างไปจากพี่ชาย ของหนู  

หากพ่อไม่อธิบาย ...หนูคงไม่เข้าใจ โรงเรียนอนุบาลโรงเรียนเดียวกัน แล้วมันต่างกันตรงไหนหรือคะ!!

..

..

พ่อจำได้..พี่ชายของหนูเรียนจบจากโรงเรียนนี้(อนุบาลเสาวลักษณ์ หมู่บ้านการเคหะสุราษฎร์ธานี)จบออกไป เกือบ 10 ปี พ่อถึงมีหนูมาเป็นลูกพ่อให้พ่อเลี้ยงอีกคน ...มีลูกสาวตอนแก่(ฮา)

พ่อพาหนูมาเรียนที่นี่เช่นกัน..แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไป นั่นคือ ระบบการเรียนการสอนเปลี่ยนไปเป็นรูปแบบของ "มอนเตสซอรี่"

พ่อกำลังคิดถึงหนู และคิดถึงการศึกษารูปแบบนี้ ที่ปลูกฝังอยู่ในตัวของหนู ตลอดระยะเวลา 3 ปี ที่หนูเรียนอยู่ที่นี่

พ่อจำได้ พ่อเคยเขียนเกี่ยวกับตัวหนูไว้ ความว่า 

"พ่อสังเกตพฤติกรรมของลูกจากสิ่งที่ลูกทำ. ไม่ว่าการตักข้าวให้พ่อกิน  : ลูกจะบรรจงตัก มีเทคนิคการทำให้ข้าวที่น่ากิน โดยอัดข้าวใส่ถ้วยให้แน่น และคว่ำข้าวลงบนจานข้าวที่ตั้งใจเสริฟ์ให้พ่ออย่างตั้งใจ กับข้าวภายในตู้ถูกยกออกมาวางตรงหน้า  น้ำเย็นที่รินใส่แก้วด้วยฝีมือของตัวเอง  รอยยิ้มที่ลูกเดินมาพร้อมกับน้ำแก้วนั้น.. พ่อมองเห็นมาแต่ไกล

พ่อรู้ว่า..ลูกทำตามความต้องการในส่วนลึกของจิตใจ.... สิ่งที่ลูกทำให้เห็น  พ่อมองโดยสามัญสำนึกของพ่อเอง... หากไม่จับกรอบแนวคิดและจุดมุ่งหมายของระบบดังกล่าว พ่อว่า..ลูกทุกคนย่อมทำได้ ด้วยสัญชาติญาณของความเป็นลูก มันเป็นกลไกทางจิต ที่แสดงออกมาให้เห็นด้วยคำพูด และ   การกระทำ

                

แต่สิ่งหนึ่งที่พ่อรู้สึกในตัวของระบบมอนเตสซอรี่นั่นคือ.. ความเป็นธรรมชาติจากตัวของเด็ก การแสดงออก อิสรภาพจากการเลือกโดยไม่บังคับ ทั้งคำพูดและการกระทำ 

                

พ่อเคยพูดกับหนูเหมือนกันว่า..  “แล้วทำไมหนูถึงไม่ทำอย่างโน้น อย่างนี้ละ”

พ่อจำได้ว่า...  หนูตอบกลับมาว่า “หนูจะทำอย่างที่หนูทำคะพ่อ”

 

                

วันนี้พ่อ....จึงเห็นอะไรบางอย่างจากระบบมอนเตสซอรี่ที่ลูกได้รับจากโรงเรียนข้อหนึ่งนั่นคือ… การสะท้อนศักยภาพความต้องการที่แท้จริงจากตัวของหนูงัยละ!!

..

วันนี้หนังสือนิยาย  เล่มนี้  ที่พ่อซื้อให้หนูในวันนั้น.. จึงเป็นรางวัลตอบแทนลูกสาวของพ่อ ที่สอบทำคะแนนสูงสูดในวิชาคณิตศาสตร์ระดับชั้นป.6 

..

พ่อเชื่อว่า ..สิ่งที่หนูเลือกในวันนี้ ..หนูเลือกมัน..จากอิสรภาพทางความคิด ของหนู

และพ่อยังเชื่ออีกว่า...หนังสือที่หนูเลือกอ่านนั้น  ...จะทำให้ลูกของพ่อ..รักหนังสือและรักการอ่านมากขึ้น 

ศักยภาพทางความคิดและการกระทำแบบนี้แหละ...ที่พ่อเชื่อว่า..มันจะถูกบ่มเพาะในตัวหนู ให้ลูกสาวของพ่อนั้น.. เติบโตขึ้นมา และอยู่ในสังคมนี้ได้อย่างมีความสุข..สมศักดิ์ศรี....ที่ลูกนั้นได้เกิดมา..เป็นลูกพ่อ

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับ

-อบอุ่นในอีกบันทึกหนึ่งครับ

-ขอบคุณครับ