ชีวิตที่พอเพียง 3044. ไปนิวยอร์ก ๒๕๖๐ : 1. เตรียมตัวและเดินทาง

PMAC 2019 เรื่อง NCD เตรียมตัวล่วงหน้า ๒ ปี ตามเล่าไว้ที่ ๑, ๒   

ในวันที่ ๑๑ - ๑๒ ตุลาคม ๒๕๖๐ มีการประชุม PMAC 2019 Working Group Meeting ที่ Rockefeller Headquarters ที่นิวยอร์ก    ผมจึงได้มีโอกาสเดินทางไปร่วมเรียนรู้   

ในช่วงสิบปีที่ผ่านมาผมไปนิวยอร์กเป็นระยะๆ เพราะลูกสาวคนเล็กไปทำงานและอยู่ที่นั่นหลายปี    และมีกิจของ PMAC ต้องไประชุมด้วย ดังเล่าไว้ที่ ๓

ไปคราวนี้สบาย เพราะทาง PMAC Office เตรียมให้หมด    รวมทั้งวีซ่าอเมริกาของผมยังใช้ได้อีกหลายปี (เขาให้ทีเดียว ๑๐ ปี)    เดินทางด้วย EVA Air ของไต้หวัน    ต้องออกจากกรุงเทพไปเปลี่ยนเครื่องที่ไทเป    ขากลับก็เช่นเดียวกัน    ข้อท้าทายขอการเดินทางครั้งนี้ของคนแก่ คือเครื่องบินออกเกือบตีสองทั้งขาไป และขากลับ    คนนอนหัวค่ำอย่างผมลำบากหน่อย  

ปีที่แล้ว PMAC 2018 ไปประชุมที่วอชิงตัน ดีซี    สาวน้อยกับผมถือโอกาสไปเที่ยวก่อน ตามที่เล่าไว้ ที่ ๔     ปีนี้สถานการณ์เปลี่ยน ทั้งด้าน PMAC  และสุขภาพของสาวน้อย    คือก่อนหน้านี้ ๑ สัปดาห์ PMAC มีการประชุม retreat ที่ลอนดอน    และปีนี้สุขภาพของสาวน้อยถดถอยลงไป    การไปประชุมที่นิวยอร์กคราวนี้จึงไปประชุม จริงๆ    ไม่มีการไปเที่ยวก่อนล่วงหน้าอย่างเคย

ตรวจสอบอากาศในนิวยอร์กช่วงที่ไป คือ ๙ - ๑๒ ธันวาคม ๒๕๖๐ พบว่าอุณหภูมิอุ่นกว่าที่คิด     บางวันอุณหภูมิขึ้นไปถึง ๒๘ องศาเซลเซียส    ทำให้คิดถึงตอนปี ๒๕๑๐ ผมไปอเมริกา ที่เมือง Ann Arbor รัฐมิชิแกน    ช่วงเดือนตุลาคมอากาศเริ่มหนาวแล้ว    

สัปดาห์ก่อนไปผมง่วนอยู่กับงาน และการอ่านหนังสือกระบวนทัศน์ใหม่ของอุดมศึกษา     แต่วันอาทิตย์ที่ ๘ ตุลาคม ผมก็เตรียมตัวเดินทางโดยเข้าไปอ่านบันทึกก่อนๆ ใน Gotoknow    และเตรียมร่างความคิดเรื่องบันทึกการเดินทางและการไปประชุม PMAC   รวมทั้งเตรียมคิดว่ามีเวลาเที่ยว ๑ วัน คือวันที่ ๑๐ ตุลาคม จะไปพิพิธภัณฑ์ไหนดี    ผมเตรียม download App ของพิพิธภัณฑ์ที่สนใจลงไอโฟนไว้ด้วย     แต่ผมพบว่าเป็น App หากินที่คุณภาพต่ำมาก

เราออกเดินทางวันที่ ๙ ตุลาคม     เครื่องบินเที่ยว BR 0206 ไปไทเป ออกเวลา ๑.๔๕ น.   เคาน์เตอร์เช็คอินเปิดเวลา ๒๒.๓๐ น.   เมื่อเช็คอินเสร็จเขาก็ให้ใบเชิญไปเข้าห้องรับรองของ EVA Air ที่ชั้น ๓    บริเวณ F   แล้วก็จริงดังคาด ว่าห้องรับรองของเขาคุณภาพดีมาก  อาหารและเครื่องดื่มก็ดีมาก เป็นครั้งแรกที่ในห้องรับรองมีมะพร้าวเผาให้กิน   แต่ไม่มีนิตยสารให้อ่าน มีแต่หนังสือพิมพ์     

เครื่องบินออกตรงเวลา ใช้เวลาบิน ๓ ชั่วโมง ๕๐ นาที    ผมไม่กินอะไรเลยยกเว้นน้ำสำหรับ กินยานอนหลับ Lorazepam 0.5 mg หนึ่งเม็ดแล้วนอน    น่าจะนอนได้เกือบๆ ๓ ชั่วโมง    เครื่องบินถึงสนามบินเถาหยวน ๖.๕๐ น.    เรารวมพล (๗ คน) แล้วเดินไปเข้าแถวตรวจความปลอดภัยใหม่ สำหรับเดินทางต่อไปนิวยอร์ก    แถวยาวมาก    ที่จริง อ. บุ๋มกับผมมีสิทธิ์เข้าแถวพิเศษเพราะเรามีตั๋วชั้นธุรกิจ    แต่ผมปล่อยเลยตามเลย    ได้สัมผัสบรรยากาศที่คนมากก็เป็นประสบการณ์     แต่การตรวจไม่เข้มงวดมาก  ผมไม่ต้องถอดเข็มขัด   อ. หมอบวรศม เอาน้ำในขวดน้ำราวๆ ๑๐๐ ซีซี ผ่านได้ 

ในสนามบินมีการประกาศเรียกผู้โดยสารเป็นระยะๆ หลายภาษา ที่ไม่ใช่ภาษาไทย  ลงท้ายด้วย “เดี๋ยวนี่ค่ะ” ทุกครั้ง     ไม่ทราบว่าเป็นเพราะคนไทยมักอ้อยอิ่งมัวซื้อของหรือเปล่า     

เที่ยวบิน BR 30 กำหนดออก ๘.๐๐ น.    แต่เวลา take off จริงคือ ๘.๓๐  แต่กัปตันประกาศว่า จะถึงสนามบิน JFK ตรงเวลา คือ ๑๐.๔๕ น.   เครื่องบินเป็น Boeing 777-300ER ทั้งตอนบินจากกรุงเทพ-ไทเป  และจากไทเป-นิวยอร์ก    ผมได้ที่นั่ง 3K ทั้งสองช่วง     เป็นที่นั่งติดริมหน้าต่าง  มีที่วางของกว้างขวาง    

เขาแจกทั้งกระเป๋าของใช้บนเครื่อง  รองเท้าแตะ  และชุดนอน    เรารับมาแล้วก็ไม่ได้เปลี่ยนชุด เก็บไว้ใช้ที่โรงแรม และที่บ้าน  

ระหว่างเดินทางผมง่วนอยู่กับการอ่านหนังสือ Designing the New American University เขียนโดย Michael M. Crow อธิการบดีของมหาวิทยาลัย Arizona State    ผู้มีประสบการณ์ปรับเปลี่ยน ASU ให้เป็น มหาวิทยาลัยวิจัยรูปแบบใหม่    ที่รับนักศึกษาแบบเปิดกว้างหลากหลาย และทำงานวิชาการเชื่อมโยงกับสังคม

บนเครื่องบินเขามี noise reduction headphone อย่างดีให้ใช้    ผมใช้ฟังเพลงคลาสสิคสมัยใหม่ สบายไปเลย    ที่สำคัญคือช่วยลดเสียงเครื่องบินลงไปได้เยอะมาก  

พอเครื่องบินขึ้นเรียบร้อยเขาก็เลี้ยงอาหารเย็น    ที่สำหรับชั้นธุรกิจถือเป็นมหกรรมใหญ่โตโชว์คุณภาพ บริการของสายการบิน    เป็นอาหารฝรั่งที่ถือว่าอร่อยมากสำหรับผม     ตั้งแต่เริ่มออเดิฟ กับสุรายินโทนิก     ตามด้วยซุปอะไรก็ไม่ทราบสีแดงข้น    จานหลักผมสั่งเนื้อวัว กินกับไวน์แดงฝรั่งเศส ที่อร่อยมากจริงๆ    ทั้งสเต๊กและทั้งไวน์ 

คอไวน์ไร้ความรู้อย่างผมจึงถ่ายรูปเอกสารบอกรายละเอียดของไวน์ไว้เป็นที่ระลึกความอร่อย    ชื่อ Chateau Haut Condissas 2011, Medoc, Bordeaux

ส่วนของหวานผมเลือกกินเนยแข็ง  กินกับกาแฟ    

ผมเผลอกินยาขับปัสสาวะ เพราะเป็นตอนเช้า     ลืมไปว่ากินเสร็จจะต้องนอนชดเชยเมื่อคืน    จึงกลายเป็นการนอนสลับลุกไปถ่ายปัสสาวะ    คนแก่หลงลืมเก่งเช่นนี้เอง    

วิจารณ์ พานิช

๙ ต.ค. ๖๐