***..บันทึกแห่งความทรงจำ ครั้งหนึ่งในชีวิต กับงานพระราชพิธีถวายพระเพลิงพระบรมศพฯ ตอนที่ 3 : ริ้วขบวนพระบรมราชอิสริยยศ ฯ และถวายดอกไม้จันทน์ ***

ชมริ้วขบวน พระบรมราชอิสริยยศ ฯ   

ช่วงเช้าของวันที่ 26 ตุลาคม  2560   ปักหลักดูการถ่ายทอด ริ้วขบวน พระบรมราชอิสริยยศ อยู่ในห้องพัก   มองเห็นภาพทุกมิติของมุมมองอย่างชัดเจน ปลาบปลื้มจนน้ำตาซึม...ชื่นชมกับสิ่งงดงาม ที่จัดขึ้นเพื่อพ่อหลวงฯ ในวาระสุดท้ายได้อย่างสมพระเกียรติ   พิธีกรกล่าวว่า...มีประชาชนกว่า 1 แสนคนได้เข้าชมริ้วขบวนด้านใน...นึกเถียงอยู่ในใจ  หายตัวเข้าไปทางประตูไหนจ๊ะ...  แต่ภายหลังก็รับทราบว่า มีการอนุญาตให้ผู้ที่ปักหลักเฝ้ารออยู่โดยไม่ยอมกลับบ้านเข้าไปได้ในช่วงเช้ามืด....ตนเองไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าแบบนี้ก็ได้...ด้วยความเคยชินว่าต้องปฏิบัติตามกฏ-กติกา และมารยาท ภายใต้กรอบของนโยบายฯ และข้อตกลงฯ   แอบเสียใจอยู่ลึกๆ ที่ไม่ได้เฝ้ามองริ้วขบวนอยู่บริเวณด้านใน ฯ                                     

…ตระหนักชัดแจ้ง ว่าคนเรา  มีบุญ-วาสนา ต่างกัน …                                  

ถวายดอกไม้จันทน์                

ตรวจสอบสถานที่เพื่อไปถวายดอกไม้จันทน์  ตั้งใจจะไปถวายที่พระเมรุมาศจำลอง ลานพระบรมรูปทรงม้า เพราะมองเห็นพระที่นั่งอนันตสมาคมด้านหลัง  ดูสง่างามยิ่งนัก    แต่พอมองเห็นแถวประชาชนที่ยืนรอคิวอย่างยาวเหยียดทั้ง 4 สาย จึงตัดใจเลี้ยวไปวัด เบญจมบพิตรดุสิตวนาราม ราชวรวิหาร แทน ฯ ซึ่งอยู่ไกลจากจุดเดิมแค่ 200 เมตร   เพราะได้รับการบอกกล่าวจากอาสาสมัครที่อาสามาทำงานอยู่บริเวณนั้นว่าคนไม่มากเท่าไร   

เมื่อเดินทางถึงวัด เบญจมบพิตรฯ  มองเห็น ประชาชนยืนเข้าแถวรออยู่เบื้องหน้าประมาณ 600 คน  ใจชื้นขึ้นมามาก เพราะต้องการเวลาไปเดินชมสถานที่ต่างๆ แทนที่จะใช้เวลายืนรอคิวอย่างอดทน อาสาสมัครประจำอยู่ที่นั่นคำนวณเวลาให้ว่า  รอไม่เกิน 50 นาที   แต่ทว่าฝนฟ้าช่างไม่เป็นใจเสียเลย  ตกกระหน่ำแบบไม่ยั้ง  ตนเองและเพื่อนรุ่นน้องยืนกางร่มเข้าแถวกับกลุ่ม  รอรักษาคิวอยู่ที่โล่งแจ้งเป็นเวลากว่า 40 นาที  เปียกเกือบทั้งตัว   เพื่อนยกรองเท้าขึ้นมาเทน้ำทิ้งอยู่ 2-3 รอบ   แต่รองเท้าของตนไม่มีน้ำออกมาสักหยดเพราะดูดซับน้ำได้เป็นอย่างดีแค่รู้สึกหนักเวลาเดินแค่นั้นเอง…เท้าจึงชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำ   พิธีวางดอกไม้จันทน์ จึงหยุดพักไปโดยปริยาย  เพราะใกล้ถึงเวลา 16.30 น. เริ่มพิธีอีกครั้งในช่วง 18.25 น. มีการจัดแถวละ 6  คน  รวมเป็นกลุ่มได้  9 แถวพอดี   

เมื่อใกล้ถึงจุดรอสุดท้ายมีเก้าอี้จัดวางให้นั่งในเต้นท์เป็น  2 แถว   ซึ่งบรรจุคนได้ ประมาณ 300 คน  กลุ่มของตนเกิดการโต้เถียงกับอาสาสมัครแบบไม่ได้ตั้งใจถึง 2 ครั้ง   เพราะเกิดความผิดพลาดในการจัดแถวให้นั่งและปล่อยแถวขยับไปวางดอกไม้จันทน์  ตรงจุดนี้มีอาสาสมัครอยู่ประมาณ 3 คน  จัดไป-ขยับมากลายเป็นว่ากลุ่มของตนถูกให้นั่งรอ  แล้วอนุญาตกลุ่มที่รอคิวอยู่ด้านหลังไปถวายดอกไม้จันทน์ก่อน เกือบ 300 คน พอมีคนจะอธิบายให้อาสาสมัครที่เป็นคนปล่อยคิวฟัง  เธอก็ไม่ยอมรับฟัง  แต่กลับประกาศก้องว่า พวกเราควรมีน้ำใจ    ต้องให้ความร่วมมือในการบริหารจัดการ   เป็นไปตามคิว   ทั้งๆที่เธอขยับพวกเราทั้ง 9 แถว ไปถึง 3 ครั้งแบบผิดพลาด         

ครั้งที่ 1. ขยับแถวกลุ่มเรา( กลุ่ม ก) ให้เดินมานั่งแถวกลางด้านซ้าย   แล้วปล่อยแถวที่อยู่ด้านหน้าด้านกลุ่มเรา ให้ไปวางดอกไม้จันทน์     จากนั้นก็เรียกแถวที่ยืนรอคิวด้านหลังกลุ่มเรา (กลุ่ม ข) มานั่งด้านหน้ากลุ่มเรา( กลุ่ม ก )  หลังจากนั้นเรียกกลุ่มด้านหลังกลุ่ม ข (กลุ่ม ค) มานั่งรอแถวแรกด้านขวามือ   แล้วเรียกคนหลังกลุ่ม ค  (กลุ่ม ง) มานั่งถัดจากกลุ่ม ค      

ครั้งที่ 2. ขยับให้กลุ่ม ก ถอยไปนั่งด้านหลังสุด  แล้วอนุญาตให้กลุ่ม ข  ไปวางดอกไม้จันทน์   และให้กลุ่ม ค ตามไปวาง  …กลุ่มของพวกเรา(กลุ่ม ก) เริ่มเอ๊ะตั้งแต่ปล่อย กลุ่ม ข และกลุ่ม ค ไปวางดอกไม้จันทน์ พอจะอธิบาย เธอก็กล่าวแบบที่เล่าไป

ครั้งที่ 3. เรียกกลุ่มใหม่ที่ยืนรอคิวจากกลุ่ม ง  คือกลุ่ม จ  ไปนั่งด้านหน้าสุด  และเรียก กลุ่ม ฉ (หลังกลุ่ม จ)  ไปนั่งหน้ากลุ่มเรา  แล้วจึงปล่อยให้กลุ่ม ง  ไปวางดอกไม้จันทน์  จากนั้นเรียกคนกลุ่มใหม่(กลุ่ม ช /กลุ่ม ญ ) มาเพิ่มเติมอีกด้านหนึ่งให้ครบ            กลุ่มพวกเราหลายคนยกมือขึ้นจะอธิบาย  เธอก็ไม่ฟัง  เหมือนว่าเราวุ่นวาย แล้วกล่าวแบบเดิม   จากนั้นปล่อยด้านหน้าแถวเราคือกลุ่ม จ ไปวางดอกไม้จันทน์   แล้วให้กลุ่มเราขยับมานั่งแถวกลางใหม่  กลุ่มของเราถึงกับเหวอ  ระงับอารมณ์กันอย่างลำบาก  บอกไปว่ากลุ่มเรา(กลุ่ม ก) นี่ไม่ต้องขยับไปนั่งเก้าอี้แล้ว  ให้เดินไปวางดอกไม้จันทน์ได้เลย เพราะถูกแซงคิวไปหลายร้อยแล้ว  แต่เธอก็ไม่สนใจ  อาสาสมัครที่เหลืออีก 2 คน  มองเหตุการณ์อยู่จึงเข้าใจ  แต่ทำไรไม่ได้เพราะต้องฟังคำสั่งเธอคนเดียว  
 ... ตนเองสติหลุด ตะโกนไปว่า... ถามจริงไอคิวถึง 50 ไหมเนี่ย...  ( ต้องขอโทษ...ในโอกาสนี้ด้วย)       

   ***...ชื่นชมอาสาสมัครทุกท่านที่มีจิตอาสา ต้องการช่วยงานเพื่อส่วนรวม  แต่หากคุณไม่สามารถบริหารจัดการได้      เพราะเหน็ดเหนื่อยหรือสับสน   ก็ควรจะรับฟังคำทักท้วงแบบสุภาพบ้าง...งานจะได้ไม่ผิดพลาดแบบนี้....***       

ดึงสติกลับมา  ทำใจให้สงบ  ตั้งจิตระลึกถึงพ่อหลวง ฯ ถวายความอาลัย อย่างเศร้าซึ้งสุดหัวใจ ...คำอธิษฐานสุดท้ายคือ  ขอบารมีพ่อหลวงฯช่วยให้ลูกได้เข้าไปกราบถวายอาลัย ด้านในมณฑลพิธีท้องสนามหลวงด้วยเถิด ... 

             ***... ขอขอบคุณผู้เข้ามาเยี่ยมชมทุกท่านนะคะ...***