“บ้านผู้หว่าน”

เช้าวันนั้นฉันอยู่ “บ้านผู้หว่าน”
ฤดูกาลหว่านพืชเพื่อหวังผล
ถึงปลายเดือนตุลามาบันดล
รวมร้อยคนครบครันอันสมควร

ใครหว่านพืชปลายฟ้าปลายหน้าฝน
ค่อนว่าคนนั้นใครไม่ถี่ถ้วน
ปลูกปลายฟ้าปลายฝนจนเจียนจวน
พืชนั้นล้วนกลัวแล้งกลางแรงลม

เพาะพืชพันธุ์วรรณศิลป์ถวิลหวัง
 “น้ำ”  คือความจริงจังค่อยสั่งสม
รดด้วยความพากเพียรเขียนให้คม
ร้อยอารมณ์หลายหลากมากเรื่องราว

จึงเป็นความแตกต่างระหว่างพันธุ์
และ “น้ำ” นั้นแตกต่างระหว่างก้าว
หว่านพืชพันธุ์วรรณศิลป์แผ่นดินดาว
ทุกครั้งคราวข้ามคูฤดูกาล

รดด้วยน้ำความรู้อยู่ด้วยรัก
ทุกเม็ดผักพืชพันธุ์จึงผันผ่าน
ปุ๋ยความคิดผลิตไว้ใส่ดินดาน
เติมสายธารแห่งธรรมมานำทาง

จึงค่อยค่อยเติบตนเป็นต้นไม้
ที่เติบใหญในบ้านผู้สรรค์สร้าง
จะจดจำกลางใจไม่จืดจาง
คือผู้สร้างสังคมให้ร่มเย็น  

โสภณ เปียสนิท
บันทึกถึงการอบรมสัมมนา ณ บ้านผู้หว่าน 28-29 ตค 60

[ขจิต ฝอยทอง]

สถานที่ดีมากเลยครับ

เคยไปใช้ที่นี่บ่อยๆ

พบคุณดิเรกด้วยใช่ไหมครับ

[โสภณ เปียสนิท]

ขจิต ฝอยทอง

ครับ ได้ข้อมูลว่าที่นี่เป็นที่ฝึกพระผู้ใหญ่ของศาสนาคริสต์

เงียบสงบ กว้างใหญ่ 

ทิมดาบเก่งได้รางวัลการเขียนเรื่องสั้นด้วยครับ