กลอนเปล่าเล่าเรื่องเพื่อน

อันเพื่อนดี ดูได้ เพราะเพื่อนกัน

เพื่อนกันนั้น นิสัยคล้ายกัน ทางใดทางหนึ่ง

ซึ่งเป็นทาง ของใจจิต คิดในตัว

รักตรงกัน รักไหวหวั่น รักในตน

เพื่อนต่อจิต ใจที่หวัง สร้างสรรค์ให้

เพื่อนรักไซร้ ต้องขัด ในสิ่งชั่ว

เพื่อนดีไซร้ ไม่เคยขัด ความดีชัวร์

เพื่อนเนียนัว มารักใคร่ ใส่ใจกัน

พอใส่ใจ เห็นเพื่อนไซร้ เปิดใจมอง

พอตามอง เห็นใจเพื่อน เหมือนตัวเขา

พอมองใจ เห็นใจเพื่อน นั่นคือเรา

เอาใจเขา ใส่ใจเรา ลดอัตตา

ความแตกต่าง จนรวย ฉวยประโยชน์ 

เพื่อนไม่ยก เป็นประเด็น เห็นคุณค่า

อันเพื่อนเรา คบแล้วจาก พรากกันมา

ความทรงจำ ในใจ ไม่ลืมเลือน

เหตุเพราะคบ เพื่อประโยชน์ มีมากแล้ว

เจ้าเพื่อนแก้ว มาคบกัน ถามฝันหา

เจ้าชอบดี ข้าจะดี ในทุกครา

เจ้าชอบมา เล่นดนตรี มีใจฟัง

อันมนุษย์ มีสิ่งโปรด สิ่งบันดาลใจ

เพื่อนช่วยให้ กำลังใจ นั่นคือเพื่อน

เพื่อนร่วมกีฬา เพื่อนร่วมทุกขัง เพื่อนร่วมอนัตตา

เพื่อนร่วมเมตตา ร่วมกรุณา และอารีย์

อันพ่อนแม่ แก่จากไป เมื่อใดเล่า

เหลือเพื่อนนั้น เหมือนเรา ไหนจะหนี

ความแก่ชรา ยังซึมซับ ในความดี

โลกหมุนฟรี ไม่น่ามี สิ่งใดยัง

รักกัน ไม่ยังประโยชน์ หาให้เพื่อนก่อน

พอให้ก่อน จะได้รับ ไม่ลำบากหน

เหมือนทุกข์มา เพียรจะพา กล้าผจญ

เกิดหนใด ก็ต้องทน พยายาม

มีเพื่อนรัก กำลังหลัก เพิ่มแรงใจ

เพื่อนช่วยให้ กำลังดี นี่มีแน่

ขอเพียงเพื่อน ไม่ลืมพี่ น้องเชือนแช

เพื่อนมิตรแท้ คือญาติกันเองดีดี นี่แหละแน่ๆ เอยยยย

กลอนเปล่า แต่งวันคล้ายวันเกิดเพื่อนรุ่นน้องรัชชา 

ที่พี่รักที่สุด ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ตาม 17/10/2560

จะหาสุขทุกข์ใดที่ไหนเล่า

งานก็เข้าคิดวิเคราะห์สืบเสาะหา

วิธีการหลักการจักทำมา

เป็นเครื่องหาเลี้ยงชีพสำหรับตน

งานคือเงินเงินคืองานบันดาลสุข

มีปัญหาไม่สนุกให้ทุกขัง

เอาความรู้แก้ไขค่อยคอยระวัง

ผ่านอุปสรรคไปอย่างมีหลักการ

ชีวิตนี้สั้นหนักจักวางจิต

พักสักนิดจิตวิเคราะห์พอวางได้

ฝีกสมาธิกำหนดสติอยู่มิวาย

กีฬาได้กำลังกายหลายกีฬา

ธรรมมะจับจิตวางลงจิตเบาใส

หายวุ่นวายเพราะจิตนิ่งเป็นจิตว่าง

เอางานอดิเรกมาฝึกจิตให้วาง

จิตสร้างสรรค์จิตปัญญาใสใจเบาๆ

เห็นจิตแท้ไปจับงานอดิเรกจิตจะเฉย

เพราะเมื่อทำสิ่งที่ไม่คาดหวังมากจะไม่เครียด

ทำเพื่อสุขไม่คาดหวังจะไม่เพลีย

มีได้มีเสียกำหนดรู้มันเป็นเช่นนั้นเอง

ยามป่วยไข้ไม่สบายเพื่อนถามหา

คิดถึงอยู่ในคราข้อความส่งให้

อวยพรให้หายเร็วหายไวไว

เป็นกำลังใจให้กันอยู่ในครา

เพื่อนจะสอนแนะนำการพ้นทุกข์

แยกใจสุขออกจากทุกข์ทุกข์กายล้า

แยกใจออกเจ็บลดลงทุกเวลา

ทุกข์ปวดร้าวนั้นหนาอยู่ที่กาย

เหนือกว่ากรรมกว่าเวรคือหน้าที่

หน้าที่เราทำให้ดีนั้นทำก่อน

หน้าที่งานหน้าที่ลูกมุฑิตาจิตตามขั้นตอน

ต้องพอดีให้เหมาะสมอยู่ในที

ต้องดูแลตัวเองให้ดีแน่

แล้วค่อยแผ่ไปครอบครัวตามเพื่อนสอน

สังคมแผ่เผื่อไปตามขั้นตอน

ตามลำดับให้ดีให้ลงตัว

อันการใหญ่ต้องเริ่มในจากวงเล็ก

หากยังดูวงตัวเองยังไม่ได้

แล้วจะอาวรณ์แง่งอนไปทำไม

ในเมื่อตัวดูไม่ได้ใครจะดู

วงเล็กสุดในทีเราพ่อแม่

เลี้ยงดูเราจนเจ็บแก่เพราะหน้าที่

ท่านทำไปจิตห่วงหาประดามี

เพื่อนเสริมนี้บอกให้ฟังทำให้ดู

.............