พวงมะลิ ๖ พวง
หลังจากสอบประมวลความรู้เสร็จ ลูกศิษย์ ป.บัณฑิต รหัส ๖๐ ห้อง ๐๓ สร้างความประหลาดใจ
ปกติ เมื่อสอบเสร็จ ก็ให้นักศึกษากลับได้ แต่ก็เห็นไปยืนรอหลังห้อง คุยกันเงียบ ๆ
พอคนสุดท้ายเสร็จ พวกเขาก็กลับมานั่งเก้าอี้ตัวเดิม
มหา ... ลูกศิษย์คนหนึ่งที่บวชเรียนมาก่อน เป็นผุ้นำคำขอขมา กาย วาจา ใจ
ผมนั่งพนมมือรับคำขอขมานั้น พร้อมกับรอยยิ้ม
ป.บัณฑิต รุ่นนี้ ศักยภาพการเรียนไม่สูงมากนัก หลายคนขาดความรับผิดชอบ
ส่งงานไม่ตรงเวลา และสายเอามาก ๆ จนกระทั่งงานสุดท้ายซึ่งเป็นงานที่เกี่ยวกับในหลวงรัชกาลที่ ๙
ก็ยังมีคนที่อยู่โรงเรียนเดียวกัน ลอกงานกันมาส่ง
จนเมื่อวันปิดคอร์สเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ผมถึงกับต้องพูดออกไปว่า
"รู้สึกผิดหวังกับสิ่งที่เกิดขึ้น"
"สอนมา ๑๓ ปี เพิ่งเคยคนลอกงานแบบนี้"
คนหนึ่งเหมือนรู้ตัว เขียนขอโทษมาใน "จดหมายถึงครู"
ส่วนอีกคน เขียนบอกว่า "ขอแค่เกรด B ก็พอ"
คือ รู้สึกผิดหวัง มากกว่า โกรธ เพราะพวกเขาเป็นครูที่สอนนักเรียน
แต่วิธีคิดไม่ควรเป็นครู
หลังจาก มหา ... และนักศึกษาที่อยู่ในห้องทั้งหมดกล่าวจบแล้ว
มหา ... แจ้งให้นักศึกษาที่ถือพวงมะลินำมามอบให้ผม
คนที่ถือมาแต่ละคน สัมผัสได้เลยว่า พวกเขาอยากเอามาให้ผมจริง ๆ
ทุกคนล้วนเป็นเด็กดี และศรัทธาในการสอนของผม
บางคนน้ำตาซึม บางคนเหมือนจะร้องไห้
ทั้ง ๆ ที่เมื่อวันปิดคอร์ส ก็ร้องไห้ไปหลายคนแล้ว
สรุปว่า ได้พวงมะลิมาขอขมา อยู่ ๖ พวง
กลิ่นหอมแห่งความดีงาม น่าชื่นใจ
หลังจากนั้น ผมกล่าว "ขอบใจ" และเอาอโหสิกรรมให้กับสิ่งที่ได้กระทำมา
คนเป็นครูก็ทำได้แค่นี้ จะให้ไปถือโทษโกรธเคืองก็คงจะไม่ใช่ครู
เพราะ "กรรม" นั้น ใครก่อ ผู้นั้นต้องเป็นรับเอง หาใช่คนอื่นไม่
ภาคเรียน เหมือนว่าจะเตรียมสอนได้ไม่ค่อยดีนัก
ออกข้อสอบใหม่ ตรวจงานก็ล่าช้า
แต่สิ่งที่ได้มาแบบดี ๆ คือ
"การสอนที่สามารถเข้าไปนั่งอยู่ในใจของเด็ก"
เด็กทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็น ป.ตรี หรือ ป.บัณฑิต
ทุกคนรู้แล้วว่า การเป็นครูที่ดี คือ อะไร และทำอะไรต่อไป
นั้นก็เพียงพอแล้วที่จะเป็น "รางวัลของครู" คนนี้
ไปตราบจนหมดลมหายใจ
บุญรักษา ทุกท่าน ;)...
ความเห็น (6)
ตนเป็นครู.....ก็ทำได้แค่นี้....ซึ้งงงง.....!
ขอบคุณครับ คุณมะเดื่อ ;)...
คุณครูดูเหมือนต้องการรางวัลแบบมักน้อย
แต่นั่งในหัวใจลูกศิษย์อย่างยิ่งใหญ่นะคะ ... คิดว่า
(หรือเพราะตัวใหญ่ ... ไหมคะ ^_,^)
ตัวใหญ่ต้องการพื้นที่มากครับ คุณหมอ ธิ 555
ลูกศิษย์คนหนึ่ง..ที่(ยายธีเคยมีอาชีพเป็นครูและตอนเป็น ครู...ไม่เคยจำหน้าใครได้)..เธอคนนั้นได้เอ่ยทักทาย..ตอนยืนคอยรถเมล์(ที่เบอร์ลินว่า.."จำฉันได้ไหม..แล้วยิ้ม..ๆ..พร้อมกับกล่าวว่า..ตั้งแต่.(.เธอ)..ได้มีอาชีพครู..มา..เธอกล่าวว่า..คุณเป็นครูที่ดีที่สุด..ในสายตาของฉัน..."....(ยังจำมาได้..จน..บัดนี้..."คำชม"...แต่ไม่รู้ว่า..ดียังไง...๕๕๕๕...)..เพราะเธอผู้นั้น..ไม่ได้บอกไว้...
(เอ้ออๆๆ..จะเกี่ยวกันมั้ยเนี่ยะ...๕๕)...
ไม่มีคำบรรยายต่อไงครับ คุณ ยายธี ;)...